Wetenschappers schrijven boekenkasten vol over de aard van de mens. Dichters en filosofen piekeren al eeuwen over de zin van het leven. De Amsterdamse punkrockband Rene SG zal het allemaal aan hun reet roesten. In de verontrustend lege zaal van De Meester vatten zij afgelopen zaterdag het leven samen in drie-en-een-half woord: fuck, shit, hell en af en toe een okay. Een handjevol publiek en de andere optredende bands ondergingen de scheldkanonnade instemmend. Ja, veerkrachtig deden de heren van Rene SG er alles aan hun reputatie als ultrasnelle band hoog te houden. Als diarree spoten de tonen uit de versterkers: onnavolgbaar snel. Over een nummer van amper anderhalve minuut stelde zanger Rene Kaptijn droogjes: ‘Dit was ons langste nummer, ons Magnum Opus.’ Er werd voorzichtig om gegniffeld in de zaal. Het tempo lag inderdaad zo hoog dat de drummer zich uitsluitend aan een zwembroek waagde. Verder was er weinig ruimte voor textiel. De ladingen zweet en spuug die hij tijdens het optreden verloor bevestigde dat zijn prestatie naar topsport nijgt: dertig nummers in dertig minuten is niet niks. Rene SG wordt vaak genoemd in combinatie met een titel als koning van de speedrock. En hoe je aan tekst en titels komt voor zoveel nummers? Ik herhaal: fuck, shit, hell en af en toe een okay. Een wereldband, kortom, en een wereldoptreden. Waarom kwam er alleen niemand naar kijken? Moet muziek diepgang hebben? Als het aan I Wannabee and the Wannabees ligt niet per se. Met liefde trekken zij de juiste Nederlandstalige nummers uit de kast en voorzien ze van stevig gitaarwerk. Zowel popklassiekers als tunes van kindertelevisie. Kunnen ze het maken? Nou en of! De nummers hebben zo’n hoge meeschreeuwfactor dat je zelfs de eigen nummers bijna meteen kunt meezingen. Net als de vorige keer vormde de lege zaal geen rem op het optreden. Vol enthousiasme denderde de show voorbij aan de ogen van hen die er wel waren. Opvallende nieuwkomer in het repertoire was de cover van AKA The Junkies: het konijntje wiebelde nu wel erg ruig! Extra leuk was dat de bank backstage in de verte nog naar Willie Wartaal rook, vanwege het optreden van de Jeugd van tegenwoordig enkele weken terug. Zelfs toen een versterker zichzelf de stervende zwaan beloofde en het begaf, bleef men enthousiast. Veel handen maken licht werk, maar de drummer vond een paar handjes voldoende om even te crowdsurfen. En jazeker, er zat zelfs een toegift in. Hand in hand met Fosko & co werd er nog even flink in bekken gescheten! In de pauze tussen de optredens kwam er nog wat publiek binnen, waardoor de laatste band, The Apers, voor meer publiek speelde. Onder leiding van zanger/bassist Kevin Aper werd het aantal Beats Per Minute weer flink opgeschroefd. Ook hier werd bevestigd dat punkrock een van de zeldzame gelegenheden is waar lichaamssappen geen taboe zijn. Bij The Apers vloeiden zweet en spuug rijkelijk. En uiteraard zijn ook The Apers niet vies van een lekker cover: in dit geval moesten de Palingsound (cultuursnuiven in Volendam) en The Monkeys (I’m a believer) eraan geloven. Afgelopen zaterdag was het in De Meester domweg knallen. Een fantastische line-up met drie moddervette bands. Stevig, snel en humor. Zéér de moeite waard, dat bleek al uit de manier waarop de bandjes elkaar instemmend vanuit de zaal bekeken. Jammer dat het volk schitterde in afwezigheid. Daarom, ten slotte, het nieuwtje dat opgewonden door de zaal werd gefluisterd: Peter Pan Speedrock komt naar De Meester, op 14 februari 2009. Zet die datum vast in je agenda! Fuck, shit, hell!