Daniel van der Zee, ook bekend als de zanger van de Softies, opende en sloot de avond met zijn Nederlandstalige liedjes. Daniel beschikte over een heerlijke losse stem, creatieve teksten en een goede dosis humor. Vooral het nummer ‘Machoman’ zorgde voor gekrulde mondhoeken. Toen één van de snaren van zijn gitaar het begaf reageerde de zanger heel relaxed: “Ik dacht vandaag nog, zal ik mijn snaren verversen? Zet hem even op pauze en ik ben zo bij jullie terug”. Door een schaarste aan verse snaren ging hij op zoek naar een andere semi-akoestische gitaar. Uiteindelijk was Snake in the mailbox niet te beroerd om één van hun gitaren uit te lenen zodat de zanger later weer verder kon gaan.
Volgens een aantal trouwe aanhangers van de band gaf Snake in the mailbox die avond het leukste optreden weg die zij gezien hadden. Maar "leukste" betekent niet automatisch "beste". Ze waren wat rommeliger als normaal en maakten hier en daar wat foutjes. De steekjes vielen vooral bij de nieuwere nummers. Want, hoewel de rest van de band het in alle toonaarde ontkende, liet Nick het publiek weten dat zij deze nog niet zoveel geoefend hadden. De technische mankementjes en ritmische misstapjes werden luchtig en sportief opgevat. De foutjes waren geen ramp maar werkten juist in het voordeel van de act. De Snake’s en het publiek hadden er duidelijk lol in en hier en daar waren er meezingers te bespeuren. De meligheid spatte er hélemaal van af toen de gitarist en toetsenist Kjel besloot het alom bekende rifje van Europe’s ‘Final Countdown’ op zijn synthesizer in te zetten. Dit werd met een klein applausje gewaardeerd.
De volgende in de line-up was de Tilburgse emo-rockband Blend. Over deze drie heren waren de meningen van het publiek verdeeld. Zo was de één enthousiast en de ander had meer iets van:”Dit nummer speelde hij net toch ook al?”. Voor beide partijen was wel wat te zeggen. Door de ronkende gitaren en een uitstekende drummer die hard en strak speelde begint je kop vanzelf te schudden en mag je zeker stellen dat het rockt. Maar op den duur leek het toch uit te blinken in eentonigheid. De nummers leken nogal op elkaar en begon ook het stemgeluid van de zanger na een tijdje zijn charme te verliezen. Emo-rock blijkt niet voor iedereen weggelegd en de vraag is of Blend wel in deze line-up thuishoorde. Opvallend was dan ook dat de zaal tijdens hun act steeds leger werd, waarop de zanger zich terecht afvroeg: “Wij jagen jullie toch niet weg hè?”. Wie zal het zeggen? De Muse liefhebbers hadden het optreden van Blend in ieder geval wel weten te waarderen, jammer dat die - op een paar na - die avond vooral schitterden in afwezigheid.
Wederom een topavond in een toplocatie. De BG-22-24 is er weer in geslaagd om een avond vol gezelligheid en livemuziek te organiseren. Het volgend feestje heet: BOEIE! en staat op vrijdag 20 juni op de agenda. Meer informatie over dit feest zal je vinden op hun website. Nu al een aanrader!