Right Next Door presenteerde zaterdag 24 mei Boners Inc en The Machine in poppodium de Meester. De eerste band, Boners Inc, stond klaar om de avond af te trappen, maar besloot te wachten op het publiek. Een probleem dat de hele avond aanwezig bleef: waar was het publiek?
Boners Inc toonde zich echter moedig: ze lieten zich niet kennen en speelden alsof ze in Paradiso stonden. Met die instelling liet de band zien dat ze eerlijke en gedreven muzikanten zijn, met hart voor de muziek. Dit werd bevestigd door de rest van het optreden, de begeleiding stond als een blok achter de zang. Het lijkt alsof de zanger er nog niet helemaal uit is hoe hij zijn stem het best tot zijn recht komt, maar er schuilt een dijk van een stem achter de stemvervormingen. Die mogen dan ook weggelaten worden, waarmee het net iets eerlijker klinkt. Muzikaal liet Boners Inc stevige, maar psychedelische klanken achter. Ietwat ontoegankelijk vanwege de lengte van de nummers en het feit dat de zanger de helft van de tijd met de rug naar het publiek stond.
Heel wat anders was het tweede optreden: Right Next Door, de Almeerse band en hoofdact van de avond. Een driekoppige formatie met Elbert Rakhorst aan het hoofd. Het publiek groeide voorzichtig en kwam enigszins los. Daar was de muziek ook naar: punky nummers met duidelijke rockinvloeden. De band heeft een eigen sound, de muziek kenmerkt zich door een stevige basis van bas en drums die wordt versierd met gitaar en zang van Elbert. De Beatles cover/transformatie van het nummer ‘Let It Be’ knalde er lekker in. Je moet het maar durven, een bijna heilig nummer zo’n flinke schop te geven. Maar het resultaat mocht er zijn.
De avond sloot af met ‘The Machine’, een goed bevriend met Boners Inc. De avond maakte een wending van band speelt voor publiek naar band speelt voor band. Geen punt, zo doe je als band ideeën op zonder dat het publiek daar iets van merkt, aangezien het er niet meer is. The Machine is een bijzonder trio, aan muzikaal talent is er geen gemis, maar toegankelijkheid is de bottleneck. De performance klonk als een hele lange intro, waar geen eind aan leek te komen (let wel: met prachtige solo’s van gitarist David Eering ondersteund door een stevig samenspel van bassist Hans van Eemst en drummer Davy Boogaard). Voor de muzikant een geweldige jamsessie, maar als toeschouwer vroeg ik me af: wanneer begint het nummer?
Al met al was het een interessante avond. De muziek was, hoewel hier en daar wat ontoegankelijk, in orde. Met aan het eind van de avond een geweldige jamsessie. Leuk, maar geen concert. Daarvoor is het publiek toch het belangrijkste ingrediënt.