Polderpop met flower power

“Peace, love and no more pollution”

Tekst: Rachelle van Berkum Fotografie: Peter Geerts, ,

Back to the sixties met coverparty Polderpop in de Underground. Het thema? Flower Power! Iedereen was gehuld in hippiekleding om zo dicht mogelijk bij het verleden te komen. Vreselijk? Leuk? Vreselijk leuk!

“Peace, love and no more pollution”

Bij Polderpop had iedereen zijn best gedaan er als een hippie uit te zien. Voor de gelegenheid was ook de foyer van de Underground aangepast aan het thema. Overal hingen bloemetjes en vlinders aan de muren. Om het thema te stimuleren waren er prijzen te winnen, de ‘Flower Power’. Eén van de prijzen ging naar een band, de andere prijs ging naar de best geklede hippie uit het publiek. Overigens ging het gerucht dat er een levend schaap aanwezig zou zijn in de Underground, waar velen op tegen waren. Maar het schaap bleek pluche en stond op de bar. De band Sage was de opener van de avond. Met covernummers van Fiction Plane, Jimi Hendrix en Anouk kreeg de band het publiek aan het zingen en bewegen. Bij het cover nummer Wonderwoman van Leaf kwam het publiek meer naar voren en zong uitbundig mee. De band kreeg een luid applaus en een luide “We want more!”. De tweede band, Red Eyed Joe, speelde als eerste nummer ‘I wish I was a punk rocker’ van Sandi Thom. Een akoestisch nummer, leuk voor de afwisseling. Door de zenuwen was de zangeres, die verder goed zong, een deel van de tekst vergeten. Desalniettemin ontving ze een warm applaus. Tussendoor deed de toetsenist een uitspraak met woorden als peace, love and no more pollution, a true hippie speaking. De band kreeg het publiek mee tot aan het einde van het optreden, ‘Play that funky music’. De grondhippies 415 speelde in het begin erg rustig. Het geluid was slecht afgesteld en, op de lokale fanclub na, leek het publiek te snakken naar een verkwikkende ‘upper’. Later trok de sfeer bij en zong het publiek mee op covernummers van Anouk. De zangeres had een goede stem en deed de schreeuwliedjes erg goed. Ook de drum was erg strak. Het laatste optreden van de avond was het eerste optreden van Fake Freedom, een bandje dat eerder door het leven ging onder de veelzeggende naam Untitled. De band speelde geen sixties-covers maar zelfgeschreven nummers. Een stormvloed aan geluid, maar dat krijg je met drie gitaristen. De drum was goed en werd tijdens het optreden steeds strakker. Door gebrek aan ruimte mocht er eigenlijk geen pit plaatsvinden, maar de security kneep een oogje dicht en degenen die het nodig hadden konden even hun energie kwijt. Na alle optredens trok de jury zich terug voor beraad. Niet gek veel later kwam 415 als winnaar uit de bus. De band voldeed het beste aan het juryoordeel door de juiste covers en de nodige hoeveelheid Flower Power. Maar belangrijker: het publiek heeft mee gezongen, gedanst, gesprongen en genoten. Kortom, een leuke avond.