De avond werd geopend door Born Loco. Ze waren al vaak te zien in Almere, en het blijft vet. De nummers staan als een huis. De monsterlijke gitaarsound, die nog het meest doet denken aan Machine Head en Hatebreed, doet het publiek bewegen. De zanger was deze keer wat moeilijk te horen, hierdoor leken de nummers wat op elkaar, na vijf nummers begon dit wel wat te vervelen. Afgezien van het geluid was het optreden van Born Loco toch goed; energiek, rauw en ruig, zoals het hoort. Toen was het tijd voor Dialogue, het voorprogramma van iO. Meteen vanaf het eerste nummer was te horen hoeveel potentie deze band heeft. Ze zijn veelzijdig, melodisch en hun muziek klinkt af. Ze spelen rete-strak en nemen je mee met een geluid dat klinkt als Pearl Jam en Alice In Chains. Deze heren weten hoe je muziek moet maken, maar ze zouden het publiek wel wat meer bij hun optreden mogen betrekken. Na deze lekkere opwarmers betrad iO het podium. Vreemd dat de zaal nog steeds niet was volgelopen. Het begin van het optreden voelde ook nog wat onwennig; een zanger die zo uit de Backstreet Boys had kunnen komen, met de overblijfselen van de Guano Apes. De R&B roots van zanger Charles zijn duidelijk aanwezig. Niet alleen in de bewegingen die hij maakt maar ook in een aantal beatboxes. Rock met een experimenteel tintje dus. Sommige nummers zijn politiek getint, zoals ‘Legacy’, dat door Charles werd aangekondigt met de altijd geliefde frase “We don’t like Bush”. Een ander nummer, “Rage”, gaat over extreem rechts denkenden. Jammer was dat deze nummers niet zo pakkend waren of soms zelfs inspiratieloos overkwamen. Toch kunnen deze heren ook echt rocken, nummers als “Pressure” en “Optimism” hebben de energie die je verwacht van een band als deze. De mooie zanglijnen hierin laten zien dat de band potentie heeft. Hierdoor verdwijnt gelukkig ook de Backstreet Boy-achtige uitstraling van de zanger. Toen de drummer en de bassist het podium even verlieten, was er een intiem momentje voor Charles en de gitarist. Een gevoelig nummer waarin zijn stem nog beter tot z’n recht kwam. “We want more”! riep het publiek, de drummer en de bassist kwamen terug en iO speelde nog 3 nummers als toegift. iO is een band die nog wat meer naar elkaar toe moet groeien, de zang en het muzikale tapijt zijn nog teveel twee losse elementen, wel hebben ze laten zien dat ze het in zich hebben. Guano Apes-fans zouden misschien wat teleurgesteld kunnen zijn, toch belooft iO nog wel wat te worden. Voor weinig geld drie leuke bandjes kijken, het kan nog steeds in Almere. Het had best wat drukker mogen zijn, maar ook met wat minder publiek was het een gezellige avond met een fijne sfeer zoals we dat kennen van De Meester.