Het thema van Almere gaat vreemd was Motown, soul dus, met één verplicht nummer: I heard it trough the grapevine. Oorspronkelijk haalden Gladys Knight and the Pips er een tweede plek mee in de VS (1967). Toch is het nummer vooral bekend geworden door Marvin Gaye, die er op nummer één mee kwam in de VS en de UK (1968). De vier kersverse bands – Sok it, The Framed Gangsters, Ja en Kuikentjes Uit Terneuzen – durfden de uitdaging aan en hebben op eigen wijze de soulklassiekers door de gehoorgangen laten gonzen. Er was weinig voorbereidingstijd voor de deelnemers en sommige bands stonden die avond zelfs met één of meerdere invallers te spelen, waarmee het zeker geen makkelijke opgave was. Toch deed niemand moeilijk als er hier en daar niet even strak werd gespeeld of als de zanger(es) de tekst als een geletterde redder in nood ter hand nam om zich door het nummer heen te slepen. Het draaide om één ding en dat was plezier. Zo had elke band zijn eigen hoogtepuntjes. Sok it beet met het nummer Poppa was a rollin’ stone van The Temptations het spits af en wist meteen de juiste toon te zetten waarbij tijdens het refrein het gitaargeweld van Erik van Woudenberg, Richard Franchimon en Sander Hoek eventjes mocht losbarsten. De drummer en zangeres van Ja ruilden voor één nummer van plek. De zangeres bewees ook over drumkwaliteiten te beschikken, maar van de zangkwaliteiten van de drummer mocht dat zeker niet gezegd worden. Geheel onverstaanbaar werd er door hem een potje in de microfoon gebromd. “Ik weet dat ik absoluut niet kan zingen maar het nummer is te laag voor de zangeres en zij kan drummen, dus… Ja, dit was de makkelijkste ruil en ik vond het leuk om te doen!” vertelde drummer/zanger/organisator Bart Rouw lachend tegen 3voor12/Flevoland. Het was vooral ludiek bedoeld. Ook bij The Framed Gangsters straalde het plezier er tijdens hun 25 minuten vanaf. Daniël van der Zee imiteerde Barry White op onvergetelijke wijze. Zijn lippen beschikten daarbij over zóveel lenigheid dat menig vrouw in het publiek er bijna ondergoed voor naar het podium zou gooien. In ieder geval dwong zijn mimiek ook de mondhoeken van het publiek van oor tot oor! De hekkensluiter en de uiteindelijke (terechte) winnaar waren de Kuikentjes Uit Terneuzen. Op de meest originele manier en met veel humor zetten zij Motown op zijn kop en wonnen het publiek voor zich. Vooral de Vlaamse vertaling van Lionell Ritchie’s Three times a lady zorgden voor melige meezingers: “Eensk, tweesk, driesk, viersk…Vijfmaal een meiske!” Niet alleen door het publiek maar vooral door de deelnemers wordt nu al uitgekeken naar de volgende editie. Het initiatief was dan ook bedoeld om de muzikanten binnen Almere dichter tot elkaar te brengen of om, buiten je vaste bandleden, eens met anderen te musiceren. In alle opzichten een geslaagd idee en Almere is een komisch, muzikaal evenement rijker.