Dag 1: a bunch of freaks en kutmuziek
The Freaks openden de avond met een energiek optreden. De zanger had zijn konijnenoren op. Hij huppelde en wiebelde op het podium en tussen het publiek in de zaal. Hij bewoog zo veel dat hij steeds kwam vast te zitten met zijn snoer. The Freaks is een band die het meest tot zijn recht komt als het publiek al is opgewarmd, dan gaat echt het dak eraf. Maar omdat de meeste mensen net binnenkwamen was het publiek in het begin nog wat afwachtend. Desondanks was de toon gezet voor de avond.
Daarna was de beurt aan De Hardheid. Deze mannen houden van harde teksten. In het Nederlands wordt gezongen over kutmuziek en klootzakken. Het kleine podium van Nirwana was volledig gevuld met de 9-mansformatie met een flinke blazerssectie. De band ging flink tekeer en de zanger had moeite om het vol te houden. Bij het nummer De Buurman ging het hele publiek uit zijn dak. Er werd fanatiek meegezongen en gesprongen. De vloer van de rockbarak kreeg het zwaar te verduren. Het optreden werd afgesloten met het nummer Kutmuziek, tot grote vreugde van het publiek.
De afsluiter van de avond was Uit de Sloot. De recht-toe-recht-aan-punkrock van deze band klonk erg standaard. Gooi maar weer terug in de sloot dus. De muziekliefhebbers in het publiek waren al snel uitgekeken op dit optreden en gingen naar buiten om verder te feesten rondom het kampvuur.
Dag 2: yeah baby, rock 'n' roll
Op de tweede dag was Nirwana ook ‘s middags open. Er waren wat activiteiten en er was een optreden van What Is This?!
Bulldozer had de eer om de avond te openen. Deze band bestaat uit (oud)leden van Nirwana. De zanger stond wat onwennig op het podium, maar dat is niet vreemd daar dit het allereerste optreden van de band was. Toen de band merkte dat de muziek goed werd ontvangen door het publiek, kwamen de bandleden wat meer los. Natuurlijk is het veel belangrijker dat de muziek goed is. Dit was absoluut het geval, dus dit smaakt naar meer. Hopelijk krijgen we in de toekomst meer te horen van Bulldozer.
Het tweede optreden was voor Custom Made Trio. Er werden mooie ouderwetse microfoons en een contrabas op het podium neergezet. Toen de bandleden, met vetkuif, het podium op kwamen was het duidelijk dat Nirwana zou worden getrakteerd op goede ouderwetse Rock ’n Roll. Het overtuigende optreden werkte aanstekelijk. Het hele publiek was lekker aan het twisten. Er was veel interactie tussen band en publiek. De bassist speelde tussen het publiek in de zaal en mensen uit het publiek sprongen op het podium. De feestvreugde was compleet.
De afsluiter van het feest waren de AC/Daisies. Als je deze band het podium op ziet komen verwacht je er niet zo veel van, maar als zij beginnen met spelen wordt het meteen duidelijk dat dit een feestje wordt. De gitaren klinken hard en rauw. Net als Bon Scott, de zanger van AC/DC heeft ook Harry Koster, de zanger van de AC/Daisies, een stem als een kettingzaag. Ook liet de band een zelfde maniakale podiumact zien als het origineel. De bandleden rolden op de grond. Het publiek wilde natuurlijk niet onderdoen voor de band, dus in de zaal werd er ook op de grond gerold. De band en het publiek gingen helemaal op in de muziek. Veel mensen leefden zich uit op hun luchtgitaar. Als afsluiter voor een weekend feest waren de AC/Daisies uiterst geschikt.
Al met al was het een weekend waarin het bier rijkelijk vloeide. Bij de meeste uitgaansgelegenheden betekent dit dat mensen vervelend of agressief worden, maar hier was dat anders. Wie vaker bij Nirwana komt, weet dat de sfeer altijd gemoedelijk blijft. Voor de buitenwereld zal Nirwana altijd een “drugshol met werklozen” blijven, maar gelukkig weet 3voor12/Flevoland wel beter.
De jaarfeesten van Nirwana zijn voor veel oud-leden een mooie gelegenheid om bij te praten. Buiten het Nirwana gebouw was de boel gezellig ingericht en er was een mooi kampvuur. Kortom, het was een mooi jaarfeest.