De eer om de avond in te gaan luiden met stevige rock-‘n-roll was weggelegd voor L.A.F. L.A.F. is een bandje vol met te flauwe grappen en zelfspot. Het is een bandje waar de bassist en de drummer totaal niet spoorden, maar de zang is goed. Het doet denken aan onder andere de Dropkick Murphys. Als je de flauwe humor er uit haalt zijn ze flex. Er zijn bandjes die er tussen uit springen. Re-Fine is er zo eentje. Ze hebben al eerder hun kwaliteit bewezen, en deden dat vanavond opnieuw. De ouderwets harde rock-‘n-roll speelden ze te gek. Vocaal en instrumentaal is dit een van de beste bands die de Flevolandse hoofdstad rijk is. Het publiek stond de hele avond op apengapen tot de Latin formatie Divertido losbarstte. Het publiek veranderde in een bobbende massa. De winnaars van de Jazz-i award stonden in het begin erbij als treurige zoutzakken. Maar als de eerste tonen van ‘Mas que nada’ klinken is het tij gekeerd. Nu gingen ze volledig van de planeet, en de nummers worden nu met volle overtuiging gespeeld. Dan wordt het toch nog een mieters feest. Het bekende spreekwoord, het beste voor het laatste bewaren gold deze avond helaas niet. Het bandje The 415 sloeg er niet in om goed uit de verf te komen. De zang was redelijk goed maar de band was saai. Het leek wel alsof het een verplichting was om muziek te maken. De meeste nummers zaten wel goed in elkaar maar het enthousiasme ontbrak. De opkomst was niet als verwacht maar evengoed was het een ontiegelijk geslaagde avond vol met discohits. Het is overduidelijk dat er in Lelystad genoeg muzikaal talent heerst in de vorm van Re-Fine en Divertido. Op naar de volgende editie!