Na anderhalf jaar mag het dan ook wel weer tijd worden voor een optreden. Chris Kikic (zanger/gitarist Land of Airplanes): "Wij zijn erg druk geweest met onze studie aan het conservatorium en met veel andere dingen, hierdoor is alles op een heel laag pitje gezet. Als je veel optredens wilt doen, dan moet je er veel tijd voor uittrekken en je schouders er volledig onder kunnen zetten. Dit kon niet altijd". Op de vraag of wij weer veel gaan horen van de band, antwoordde de zanger glimlachend: "Dat hangt van vanavond af". The Dusty Blinds mocht het spits afbijten en had twee gitaren en een drumstel nodig om de zaal te vullen met 'jumpy' uptempo rock waar je een opgewekt gevoel van krijgt. Toch werd een base door een kritische luisteraar gemist. Enige hilariteit ontstond toen de zangeres mededeelde dat door het geram op haar gitaar de snaren waren ontstemt. En zij wisselde de gitaar om met een zwarte Les Pauls (bluesgitaar bekend om het typerende, diepe geluid). De hilariteit werd groter door de reactie van de zangeres bij het aanslaan van deze gitaar: "Holy fuck!!" de ruimte werd gevuld met rauw gitaargebrul; duidelijk niet het gewenste effect aangezien er een ballad als volgende nummer op het repertoire stond. Maar met dit spontane geluid werd doorgespeeld en het publiek stelde dat op prijs; misschien werd het zelfs beter gevonden. Aan het volgende optreden ging een lang, mysterieus muzikaal intro vooraf om zichzelf op te warmen voor hun eerste optreden in deze formatie sinds anderhalf jaar. De Almeerse rockband Land of Airplanes staat weer op het podium en brengt donkere energieke rock die veel wegheeft van grunge- of stonerrockbands als Kyuss met een vleugje Queens of the stoneage. De zanger/gitarist zat regelmatig op zijn knieën naast een effectenbak om de muziek aan te vullen met psychedelische tonen en effecten, wat hun muziek experimenteel en gedurfd maakt. Een band die zeer de moeite waard is voor elke grunger of stoner. Na Land of Airplanes stond Furistic op het programma. De zangeres maakte van de gelegenheid gebruik blijk te geven over haar ongenoegen jegens roze panters door er vanavond één te dragen als jas. Het maakte van het gezelschap een kleurrijk geheel. Wat betreft de muziek: dito. De bassist, op het eerste gezicht timide, veranderde tijdens het optreden in een bassist met bravoure en wist hij de act goed te verkopen. Furistic brengt het geluid wat hier en daar sterk aan System of a down doet denken met de stem van Alanis Morissette. Maar dan meer rock en minder romance. Deze bijzondere aanpak van De Meester om lokale bands te promoten biedt muziekliefhebbers de gelegenheid om een geslaagde avond te hebben. En De Meester wordt voor diegene, iedere laatste zaterdagavond van de maand, the place to be.