De avond had niet beter kunnen beginnen dan met GOTV. Het eerste nummer staat meteen als een huis en de sfeer zit er al goed in. Het rockt! De rauwe stem van de zanger en het gitaarwerk – wat doet denken aan Black Rebel Motorcycle Club en Queens Of The Stone Age met een vleugje The Mars Volta, maakt dit tot een fijn geluid. De nummers zijn goed uitgebalanceerd en geproduceerd. Dat ze niet alleen maar kunnen rocken bewezen ze met een mooie ballad. Veelzijdig, feelgood en energiek dat is GOTV. Met het publiek deden ze niet veel, er was weinig interactie. Toch wist deze band uit Leiden de zaal goed op te warmen voor het volgende optreden. Een ietwat schorre rauwe stem met luchtig gitaarwerk, The Viktors doen denken aan The Strokes en Arctic Monkeys. Hun optreden begon wat rommelig, maar ze pakten het goed op. Snelheid zat er niet echt in het optreden; na elk liedje werd er gestopt en gerommeld om daarna weer een nieuw liedje te spelen, “normaal zijn we altijd super snel met die dingen hoor” informeert zanger Victor ons schuldbewust. De nummers zitten best aardig in elkaar – al zijn ze soms wat lang, waardoor het optreden wat zwaar en vermoeiend aanvoelt. Victor was het hier kennelijk mee eens, “speel ze sneller dan zijn we er vanaf” riep hij tegen de gitarist. Echt veel zin hadden deze jongens uit Den Haag er dus niet in. Alleen het laatste nummer deed de zaal bewegen, het werd aangekondigd met “dit is echt vet”. En dat was het! Het is dus niet zozeer de kwaliteit van band maar het zijn de dingen er omheen die dit optreden wat minder maakte. Na het vorige ietwat vermoeiende optreden konden we ons weer opladen met de hoofdact Ape Dirt. Het openingsnummer was wat traag, helaas. Mooi was het wel. “Als iedereen wat meer naar voren komt wordt het een stuk gezelliger” vond zanger Matthijs. Iedereen luisterde en deed een stap naar voren. De snelheid kwam er nu ook in, net als de energie. Zo wist Matthijs – bedoeld of onbedoeld, Kurt Cobain goed te imiteren, door over het podium te dansen en de manier waarop hij zijn gitaar bespeelde. Oud en nieuw werk kwamen deze avond voorbij, net als de covers God Is On The Radio van Queens Of The Stone Age en I’ll Stick Around van de Foo Fighters. “Kunnen we geen nummers schrijven ofzo”, van zelfspot zijn de heren dus ook niet vies. Het was een goed optreden zoals we dat gewend zijn van Ape Dirt. Goede muziek blijkt soms dichterbij te zijn dan je denkt. Dit was een avond met drie leuke bandjes die zeker de moeite waard zijn om in de gaten te houden. De sfeer was goed, een avond zoals deze is zeker voor herhaling vatbaar.