De Textures doen een clubtour door Nederland, normaal opereert deze Nederlandse metalformatie vooral in het buitenland en nu eindelijk, na hun derde cd Silhouettes, besteden ze weer eens ruim aandacht aan kleine zalen. Voor deze clubtour hebben ze ook een buitenlandse act uitgenodigd.

Maar voor het zover was, besteeg Stating The Obviouz het podium. Begin november werden ze derde in de finale van Flavourland met harde, melodieuze metal à la Ill Niño en Killswitch Engage. Maar vrijdag in De Meester was de halfvolle zaal moeilijk warm te krijgen. “Jullie wachten zeker op de Textures?” vroeg zanger Clint zich hardop af. In de zaal bleef het stil, totdat het volgende nummer werd ingezet.

Do Or Die, een Belgische hardcore metalband, was door de Textures uitgenodigd om mee te komen op hun clubtour. En wat gingen ze hard! Het was inderdaad meedoen of doodgaan. Retestrak speelden deze Waalse Belgen hun nummers. Het grunten lieten ze over aan niet één maar twee grunters. Een heel vet idee, maar met een zelfde stem én omdat ze elkaar niet aanvulden, was dit misschien overbodige luxe – of zelfs zonde omdat het te vol werd waardoor de gruntpartijen niet echt overkwamen. Het ongelofelijk brute gitaargeluid maakte daarentegen een hoop goed.

De – nog steeds halfvolle zaal –  maakte zich op voor de koning van de Nederlandse metal, de Textures. Een monsterlijk gitaargeluid, vette drums, atmosferische sounds en brute zangpartijen kwamen het publiek tegemoet. De Textures waren begonnen met spelen. Bekende nummers als Swandive, Stream Of Consciousness en Storm Warning kwamen voorbij. Ook minder bekende songs werden gespeeld, na een kort overleg met z’n band kondigde zanger Eric Kalsbeek To Erase A Lifetime aan, een nummer dat ze niet vaak live spelen (“Dus het wordt spannend of we überhaupt het goede nummer inzetten”). Gelukkig was dat geen probleem voor de Textures en kreeg het Almeerse publiek een mooi extraatje.


Stating The Obviouz is een band waar we nog vaker van gaan horen. De heren weten goed hoe ze Latijns-Amerikaanse invloeden in metal kunnen verwerken. Textures speelden ook een fijne set. De afwisselingen tussen het ruige en het rustige maken dit tot een van de meest opvallende metalbands. Dit is metal van de bovenste plank waar elke metalliefhebber een goed gevoel van zou moeten krijgen. Wel was het een opvallend rustige avond, met bands als deze. De toegang van tien euro was voor Almere misschien wat aan de hoge kant, terwijl er doorgaans het dubbele wordt gerekend voor dit soort bands. Kennelijk moet metal in Almere nog steeds gratis.