Je kon als muziekliefhebber de stressvolle avond-voor-pakjesavond ontvluchten door óf naar de zichzelf ‘Aardige Jongens’ noemende oudere heren te gaan in de Stadschouwburg, óf te genieten van het intieme optreden van Jelle Paulusma in Platenhuis ’t Oor.
Het is acht uur wanneer drie heren, gewapend met gitaarkoffers, het Platenhuis binnentreden. Neil Young verzorgt het voorprogramma terwijl de jassen uit gaan, snoeren worden ingeplugd en de gitaar klokken worden gelijkgezet. Ondertussen gaan de laatste Sinterklaascadeautjes over de toonbank. Twee handen vol liefhebbers schuifelen tussen de mid-price-rekken. Het optreden leek buiten twee alinea’s in de Almare geheimgehouden, maar het kleine platenhuis is dan ook gauw gevuld.
De grijs bebaarde Paulusma zet de toon van de avond met het Leonard Cohen-achtige Shadowdancer. Knap deinende tokkelsymfonietjes met een gerijpte hese rockstem. Geen muziek om met de kinderen thuis het heerlijk avondje te vieren, maar wel heel passend in het weerbarstige decemberweer buiten. ‘Even een vrolijk liedje dan?’ kondigt Paulusma Satisfactory aan. Het vooral 30+ publiek grinnikt. Dat Jelle niet de makkelijkste weg kiest wordt duidelijk met Ship of Fools een nummer van zijn nieuwe cd iRECORD. Een onheilspellende deiner die ergens doet denken aan The Cure’s Lullaby. ‘Een nummer boven mijn macht’ zo verklaard hij later. ‘Maar lak daaraan!’ Na een goed half uur werden de gitaren weer ingepakt en vervolgde Neil Young het naprogramma.

Het is duidelijk dat muziek maken in Jelles DNA zit opgesloten. Ook na de gloriejaren met Daryll-Ann trekt hij als een troubadour van stad naar stad om te blijven doen wat hij niet laten kan: muziek maken!  De bluesy folk, of folky blues, viel in goede polderklei. Bedankt jongens!