Maar de rock ’n roll zat hem ook in de presentator die in het rokershok een peukie stond te paffen, terwijl de hele zaal hem op het podium verwachtte. Of zat de rock ‘n roll in de klapperende oren van de beheerder van Trapnotov, na het horen van de baromzet? Want in de relaxte, vriendelijke ons-kent-ons sfeer werd blijkbaar aardig doorgedronken. Het leuke aan een bandjesavond is dat je voor weinig geld een fantastische avond kunt hebben. Behoorlijke muziek en een vaak even zo behoorlijke opkomst. Want al komen mensen maar voor één band, uit nieuwsgierigheid naar de uitslag blijft men vaak ook bij de rest kijken. Bovendien doet die uitslag er toe. In de finale, veertien december in poppodium De Meester, kunnen de bands optredens (waaronder op het Almeerse Bevrijdingsfestival), een photoshoot en gratis gebruik van een oefenruimte winnen. De strijd om deze prijzen begint met twee voorrondes, de eerste afgelopen vrijdag met optredens van Right Next Door, The Freaking Hotdox, Gandhi’s Revenge en Tribal Spirits. Omdat de gitarist van Ghandhi’s Revenge langdurig schitterde in afwezigheid, was de organisatie genoodzaakt de boel op het laatste moment om te gooien, maar dat leverde weinig problemen op. Ook de jury toonde zich niet kleinzielig en vond hierin geen reden om Ghandhi’s Revenge een weg naar de finale te onthouden. De verbijstering van deze finaleplaats was vooral te zien bij de band zelf. Sowieso bleek de jury niet vies van stevige gitaren, want ook Tribal Spirits wist een finaleplaats te bemachtigen. Daardoor vielen niet de minste bands af, want The Freaking Hotdox weten ook waar ze mee bezig zijn. Na het optreden zette de zanger een doos gevuld met hun albums op de bar. Gratis te grijpen voor wie er waarde aan hecht; bepaald geen zielige souvenir. Over de opbouw van de avond viel weinig te klagen. Waar in eerste instantie het rokershol het kloppend hart van het feestje bleek (of gezien de drukte daar: een dichtslippende aorta), nam het podium de aandacht al snel over. Ook dat begon rustig met de rock van Right Next Door. Via de The Freaking Hotdox werd de stap gezet richting herrie: de stevige, ‘geen gelul’ metal van Tribal Spirits. Een band die in de finale nogmaals mag laten zien wat het in huis heeft. Bij Gandhi’s Revenge werd er vooraan fanatiek een pitje ingezet. Ook het zangersduo van de band schroomde niet het podium te verruilen voor de pit. Zij lieten zich gelden in het betere duw -en trekwerk. Uiteraard toonde ook daar zich achteraan de relativerende bezoeker met een lach: “Die ene zanger doet me denken aan Ome Henk!” De jury wond er geen doekjes om: deze avond was een opstap naar de finale. Pas daar worden er prijzen weggegeven, dus deed men hier geen moeite met teveel opsmuk. Zakelijk. Niets mis mee. Al met al was het een stap in de goede richting. Aankomende vrijdag is de tweede voorronde in Trapnotov, Almere Haven. Op veertien december zal de finale plaatsvinden in De Meester. Beide avonden zijn zeker een bezoekje waard.