MOOON maakt indruk met volwassen sound

‘Al het goede komt in drieën’, ‘drie keer is scheepsrecht’ en een ‘dubbeltje drie keer omdraaien’: is het dan toch waar wat ze zeggen over het magische getal drie? Het staat voor compleetheid en balans. Hetzelfde is waar voor het album III van MOOON dat afgelopen donderdag - vier jaar na de laatste plaat - in Effenaar wordt uitgebracht.

De vergelijkingen zijn al eerder gemaakt en ook vanavond zijn ze onmiskenbaar. MOOON is een goede mix van The Beatles en The Who met een vleugje The Kinks. Dat hoor je niet alleen in de muziek, maar zie je ook aan de nonchalante kledingstijl van de mannen. Zelfs in het publiek spot je hier en daar een jaren 60-kapsel, en hemden met kleurrijke patronen of geometrische ontwerpen. 

Het drietal heeft aan het geluid van het derde album weinig veranderd. Ook dit album combineert garagerock, 60s pop en surf met psychedelische invloeden. De beats transformeren geleidelijk naar rock, en doen denken aan The Who of de Bluesbreakers met Eric Clapton. Wat opvalt is dat er meer diepgang en complexiteit in de liedjes zit. Dat resulteert in sterk materiaal, dat meer is dan een interpretatie van de grootheden van weleer. De klanken van MOOON zijn weliswaar stijlvast, maar vooral eigentijds en verfrissend.

De band is vandaag perfect op elkaar ingespeeld. Dat zorgt voor een vlekkeloze uitvoering, met strak gespeelde gitaarrifjes en heerlijke groovy ritmesecties. De energie van de mannen is volop aanwezig en ze rocken dan ook maximaal. Dit doen ze, zoals altijd, met weinig woorden. Na een half uur onderbreken ze hun set met een spontane jamsessie, waarbij de solide baspartijen van Tom de Jong de basis vormen. Gitarist Tim van Lierop en drummer Gijs de Jong weten die basis goed aan te vullen met hun verpletterende drums en krachtige gitaar. Het geluid dat MOOON vanavond - ook dankzij de additionele toetsenist - weet neer te zetten, laat zich het beste omschrijven als gebalanceerd en groots. 

Als de band afsluit met een, nog onbekend, kalmer nummer, kunnen we zeggen dat de heren écht zijn gegroeid in hun samenspel. Ze spelen gecontroleerd en zelfverzekerd. “Als we oud zijn, dan horen jullie alleen nog maar dit soort liedjes”, roept zanger de Jong nog. Maar omdat ze, naar eigen zeggen, toch echte rockers zijn, was een langzaam nummer als afsluiter geen optie. Dus storten ze zich nog een laatste keer vol overgave in een explosieve finale. 

Al met al kunnen we stellen dat het drietal met dit album hun eigen unieke sound heeft gevonden. Wij kijken al uit naar wat de band nog voor ons in petto heeft.