Sheverine mocht de 2018 editie van ‘Uit de Riolen van Eindhoven’ openen op het grote podium. Deze band is afkomstig van het Rock City Institute, waarvan de leden dit jaar gaan afstuderen. De formatie speelt strak en de frontman zingt overtuigend. De zang, die doet denken aan een combinatie tussen Josh Homme en Alex Turner, krijgt na de twee stevige Birth of Joy-achtige openers meer ruimte in het geheel. Hierdoor komt er veel dynamiek in de show en blijft het interessant. Ook het orgel, dat vaak overheersend is bij andere bands, past goed binnen de wisselende intensiteit van de nummers en houdt de muziek in balans. Sheverine speelt een overtuigende set en laat de komende tijd geheid meer van zich zien. (CZ)
Met ‘Uit de Riolen van Eindhoven’ liet de Effenaar eind jaren negentig zien wat de rock-'n-roll- en stonerscene in Eindhoven te bieden had. Deze 2018-editie is de focus verbreed naar de zogenoemde underground, waar ook de punk, garage, psych en alles daar omheen aan bod komt. Een lange en diverse avond met niet overal de overtuiging die normaliter heerst in de Eindhovense muziekscene.
Sheverine
©
Paul Verhagen / Paul Verhagen Photography
Tjalling
Tjalling is, samen met RMFTM, een van de meer experimentele acts van de avond. Hun debuutplaat verscheen vorig jaar en ook post-rockliefhebbers van over de grenzen pikte die op. Verwacht echter geen crescendocore-achtige taferelen. Two People Holding Hands is een complexe compositie over innerlijk conflict, een achtbaan van melancholie en angst. De band weet de balans tussen deze gevoelens perfect te vertalen. De muziek blijft spannend doordat er telkens op het juiste moment wordt overgeschakeld. Het gaat van hoopvol naar onheilspellend en weer terug. De grootse, atmosferische geluidsmuren van gitarist Jeroen van Vugt zijn soms etherisch en soms schurend. Een dynamische set, die nog intenser wordt door de schizofrene verschijning van zangeres en toetsenist Dany van Dorst. Bassist Lars Anthonissen maakt flink gebruik van het ruime podium en rent als een hond aan de lijn over de planken.
Tjalling schakelt moeiteloos over van muzikale gemoedstoestand en confronteert de luisteraar in een klein half uur met elke denkbare emotie. Het stuk eindigt met een vernietigende climax, wat culmineert in een collectieve rilling die tot de laatste seconde van de show aanhoudt. De pikzwarte muziek vormt een lichtpuntje op deze nog lange avond. (SA)
©
Paul Verhagen / Paul Verhagen Photography
White Boy Wasted
©
Paul Verhagen / Paul Verhagen Photography
Na Tjalling weer totaal iets anders. Dit speedrockpowertrio wisselt in zijn set af tussen hardcorepunk en hardrock. De band speelt energiek, maar de muziek is niet bepaald vernieuwend te noemen. Echter, de band weet met nummers over bier, seks en wiet het publiek wel te vermaken: “Deze gaat niet over bier, maar over seks in een te kleine auto.” Het snelle en strakke spel van de gitarist is indrukwekkend, wat de band ritmisch op de been houdt. Met Peter Pan op de ‘Uit de Riolen van Eindhoven’-posters van vroeger kan speedrock ook deze editie niet ontbreken. (CZ)
©
Paul Verhagen / Paul Verhagen Photography
Raylin
Dan Raylin. Tijd voor een potje kolossale kutherrie uit Lierop en Mierlo. Pure in-your-face Dutch hardcorepunk. Hun laatste wapenfeit, Hardcore Straight From The Barn, stamt alweer uit januari 2017 en ja, de muziek klinkt inderdaad als een matige repetitie in een of andere slecht geïsoleerde schuur – zelfs voor hardcorebegrippen. De show is wel kortstondig energiek en enigszins vermakelijk. Al voelt het wel als een feestje voor ingewijden. Misschien niet helemaal het juiste podium voor deze groep. Anderzijds, er staat niet voor niets ‘nie zeiken’ op het shirt van frontman Roy van Lierop. Je moet het ook niet te serieus nemen; voordat je het weet is het toch weer voorbij. (SA)
An Evening With Knives
Deze stoner/doomband bracht begin dit jaar zijn debuutalbum ‘Serrated’ uit en presenteerde deze in Areafiftyone. Nu, vier maanden later, is An Evening With Knives weer terug in thuisstad Eindhoven. Het is al snel duidelijk dat de band zijn vaste schare fans heeft, die al bijna de hele avond aanwezig zijn. De drie mannen zetten een sterk begin neer en weten met hun harde en strakke spel te boeien. De kracht blijft de gehele show aanwezig, maar de nummers weten niet altijd te prikkelen. Het basgeluid klinkt ondefinieerbaar waardoor de dynamiek ontbreekt en het samenspel helaas niet altijd duidelijk hoorbaar is. Desalniettemin zetten deze goede muzikanten een degelijke show neer. (CZ)
©
Paul Verhagen / Paul Verhagen Photography
Gramma
Gramma is de mysterieuze verschijning van de avond. Althans, mysterieus… Wie de sociale kanalen goed in de gaten houdt, wist al dat dit de nieuwe projectnaam van de mannen van Lookapony is. ‘’Wij zijn Gramma. Van Eindje Gramma, wittewel.’’ De metamorfose gaat echter verder: het is tevens de laatste show met drummer Jeroen Cremers. De nonchalante garagerockers waren toe aan verandering. De grote vraag van de avond is of de nieuwe naam ook een nieuwe sound met zich meebrengt. Dat blijkt reuze mee te vallen. Nummers als You Will Die, Richie White en In My Head komen nog gewoon langs, maar er is ook ruimte voor nieuw materiaal. En dat nieuwe materiaal verschijnt zelfs op het Amerikaanse Burger Records. Jasper Grave kondigt tijdens de show aan dat ze zo’n half uur eerder getekend hebben bij het prestigieuze garagelabel. Meer nieuws volgt. Een andere sound heeft de band overigens niet; ook de nieuwe nummers bestaan uit een flinke dosis onverschilligheid, ondersteunt door een slackerachtig akkoordenschema. Waar die nieuwe naam voor nodig was moet dus nog blijken.
©
Paul Verhagen / Paul Verhagen Photography
De show wil niet echt tot leven komen en daar zijn de boys niet zo blij mee. ‘’Altijd hetzelfde kutgezeik in Eindhoven.’’ Grave besluit om zelf maar actie te ondernemen, maar ook zijn poging tot onvrijwillige publieksparticipatie slaagt niet. Best grappig, maar ook wel een beetje treurig. Zo eindigt de show in een tragikomedie die niet Lookapony- of Grammawaardig is. Gelukkig weten we dat deze jongens beter kunnen. (SA)
Radar Men From The Moon
Als Radar Men From The Moon speelt dan gebeurt er iets speciaals. Met de ‘Subversive’-trilogie liet de groep al hun vele gezichten zien binnen het psych- en krautrockgenre. Gedurende de avond werd al gespeculeerd waarmee de band dit optreden zou komen. In het Stroomhuis kwam RMFTM met een intense elektronische show, maar vanavond dus weer totaal iets anders. De band, aangevuld met Niek Manders (oud-lid van de band en o.a. geluidsman bij AFTERPARTEES en Stroomhuis), Bagdaddy, een extra drummer en een baritonsaxofonist, zet een dreunende en bijzondere show neer. De muziek is moeilijk te definiëren; waar normaliter RMFTM repetitieve, stukken oplost in lichtere psychedelische krautrock, blijft het deze avond bij het beukende werk. De zang leidt jammer genoeg af en toe te veel af van de denderende instrumentale machine, waarin de drums de zaal haast in trance brengt. Tijdens het nieuwe festival Fuzz Club Eindhoven is deze altijd vernieuwende en verrassende Eindhovense band weer in de Effenaar te zien. (CZ)
Gezien: Uit de Riolen van Eindhoven 2018, in de Effenaar, op 5 mei 2018.
©
Paul Verhagen / Paul Verhagen Photography