Na enig gesjoemel met het tijdschema is de show van Belgische noiserockers Hypochristmutreefuzz verplaatst naar de afterparty in het Stroomhuis en krijgt Brabants hardcoretrots Maagzuur de eer om te openen. Men weet wat er in dat geval staat te wachten: ragherrie. Het smerigst denkbare aperitief. Een stortvloed aan boze punk, gepaard met de maniakale verschijning van frontman Lennard Goossens, die zich stompend en stuiptrekkend voortbeweegt. Na tien minuten is het dan ook weer gedaan, maar met nummers die een gemiddelde tijdsduur hebben van dertig seconden is dat nog een behoorlijk repertoire. Een Void-cover en het pareltje ‘Brabant Hardcore’ geïncludeerd. ‘’Wij zijn Maagzuur, houdoe.’’
De laatste echoënde klanken van trotse PSV-supports zijn nog niet uit de straten verdwenen of er is alweer iets nieuws te vieren in de lichtstad. Ditmaal de geboorte van een nieuwe muziekavond in Dynamo, gepaard met twee meer dan fijne EP-releases. Error 1, een avond waarop Dynamo belooft ‘verwarring te zullen zaaien in de oren, ogen en oksels van muziekliefhebbers zonder grenzen’. Op het podium een drietal excentrieke herrieformaties. Althans, podium… de eerste, uitverkochte editie vindt plaats in het rookhok.
Maagzuur
©
Demi Manders
Maagzuur
©
Demi Manders
Tsar Bompa
Tsar Bompa is ontegenzeggelijk de hoofdrolspeler van deze avond. Niet alleen spelen zij een thuiswedstrijd, ze nemen ook een gloednieuwe EP mee. Van ‘Serieuze Muziek voor Guido Segers in A’ was een tweetal singles al te beluisteren, waarop de band wederom een andere kant van zich laat horen. Een minder grote freakshow dan we gewend zijn van de vorstelijke Eindhovenaren. Met name op ‘Between Push and Shove’ is de Sonic Youth-vergelijking bijna onvermijdelijk.
Tijdens de show is het vanaf de eerste seconde hoe dan ook beukwerk. Ook tijdens de nieuwe nummers is er nergens sprake van een inkakmoment. Het is chaos, maar let wel: gecontroleerde chaos, die bij tijd en wijle doet denken aan acts als Fugazi en Drive Like Jehu. Het publiek negeert enkele oproepen om in beweging te komen, maar er is voor hun neus dan ook genoeg te aanschouwen. Neem bijvoorbeeld de onbetaalbare gezichtsexpressies van bassist Lars Anthonissen en gitarist Dany van Dorst, die zich tijdens de show overigens niet geheel in hetzelfde universum lijken te bevinden als de rest van de aanwezigen.
©
Demi Manders
Tsar Bompa
©
Demi Manders
Het verbaast dan ook niet wanneer Anthonissen op een gegeven moment met basgitaar en al achter het drumstel belandt. De techniek lijkt er af en toe geen zin in te hebben, maar op muzikaal gebied werkt alles vanavond perfect. Manische vocalen, onorthodox gitaarspel en mokerhard drumwerk. Het is bijna niet voor te stellen dat de band met ‘Without Moving’ ook nog gewoon een prachtige ballad kan spelen.
Tsar Bompa bewijst vanavond echt een band te zijn, niet enkel een onbeheerst noisecircus. Een band die het verdient om uitverkochte shows te spelen. Maar dan het liefst wel zonder podium en als het kan ook in een bloedheet rookhok.
©
Demi Manders
Tsar Bompa
Haggard Cat
Het Britse Haggard Cat is een fris duo, herrezen uit de as van het Nottinghamse Heck. Het is nog geen jaar geleden dat die beruchte hardcoregroep afscheid nam van het aardse bestaan, maar de leden blijken net zo vitaal als hun muziek. Alhoewel de band op papier al sinds 2011 bestaat, is er voor de break-up van Heck nog geen muziek vrijgegeven. Daar komt vandaag, met de release van ‘The Challenger’-EP, verandering in. Voor hen een hele uitdaging om de voorafgaande prachtshow te overtreffen. Veel van de bezoekers bevinden zich nog buiten en Haggard Cat moet dus aftrappen in een mager gevulde zaal. Zodra de groovy bluesrockklanken zich verspreiden in de ontvangsthal van Dynamo, begint het dan langzaam toch weer vol te lopen.
Muzikaal gezien zijn de hard- en mathcorewortels nog goed terug te horen in de lompe sound. Vooral in de vorm van ongebruikelijke ritmepatronen die toegevoegd zijn aan de mix van blues, punk, hardcore en garagerock. Het is jammer dat het daar dan ook wel bij blijft. De muziek bestaat verder uit niet veel meer dan een ongeïnspireerde opeenstapeling van grooves en licks, al pretendeert Haggard Cat ook niet het wiel opnieuw uit te willen vinden.
©
Demi Manders
Haggard Cat
©
Demi Manders
Haggard Cat
Voor een uitgemolken genre als bluesrock doen de Britten het zeker niet slecht, en in het geval van interessante duo’s behoort deze band misschien wel in het rijtje van Death From Above en ’68. De overtuigende energie die het duo in hun muziek steekt compenseert voor een groot deel de weinigzeggende sound. Die energie komt bij een liveshow als deze dan ook goed tot zijn recht. Een vermakelijke set, maar of hij voor langere tijd in het hoofd blijft hangen moet nog blijken.
Gezien: Error 1 met Maagzuur, Tsar Bompa en Haggard Cat, op 20 april 2018 in Dynamo