Nog even een noot vooraf: Alle bands krijgen een half uur om op te treden. Na het hoofdprogramma, verspreid over heel de binnenstad, is er nog een afterparty in de Effenaar. Alsof 3.00 uur nog niet laat genoeg is, wordt er traditiegetrouw ook weer een guerillagig aangekondigd die niet alleen lang geheim is gehouden, maar ook voor de organisatie een verrassende wending oplevert.
Electric AlleyCat, De Hoogse Tijd
Twee enigszins als jakhalzen (die van dat televisieprogramma) verklede mannen en een in zelfde kleuren gedoste zangeres betreden het podium. Door de visuals op de achtergrond doet het aan alsof we de aftiteling van Waskracht aan het kijken zijn. Het is mogelijk de vaste projectie van de Hoogste Tijd en niet van de band. Wat is het hier druk trouwens!
Na wat geluidsissues gaat de band van start. De band speelt strak en heeft zwaar gechoreografeerde pasjes voor het publiek in petto. Eenmaal de camera in het vizier wordt er zelfs even stil gestaan in de rock ’n roll pose van dat moment. Bandomschrijving: Hardrock gecombineerd met electrobeats en zang. De Nederlanse Whip? Wellicht, maar dan wel stukken minder goed. Het is dansbaar, maar ook rommelig en chaotisch. De drukte houdt aan, maar wij gaan op zoek naar iets beters; de concurrentie is gewoon te groot om hier te lang stil bij te blijven staan.
Skinto, Effenaar
Skinto heeft autopech en is daardoor wat later dan verwacht. De zaal is dan ook leeg om 01.00 uur. Even later betreedt hij met dj en twee back up MC’s het podium. Wonderbaarlijk hoe snel het publiek, dat tot op dat moment nergens te bekennen was, opeens de zaal binnenstroomt. Wat de rol van de meneer met oranje t-shirt is, wordt nergens helemaal duidelijk. Skinto's andere maatje sleept met overtuiging de modeaward van Popronde 2009 in de wacht mocht deze er zijn: om zijn nek hangt een gouden ketting met een cassettebandje als hangertje. Wat een heerlijk contrast!
Skinto probeert het publiek bij zijn show te betrekken, maar dat wil er niet in meegaan. Het heen en weer spelletje ‘als ik zeg A, zeggen jullie B’ is dan ook wel enigszins uitgemolken en werkt alleen als je echt heel zeker weet niets fout te kunnen doen. Een uitblijvende gepaste reactie van het publiek weerhoudt hem gelukkig niet om verder te gaan met waar hij goed in is: snoeihard rappen op heerlijke beats. Wat een snelheid en wat een brede lach. Hij blijft vol overtuiging doorgaan. Leuk om gezien te hebben, maar minder goed dan ‘Vuurzee’ vooraf deed vermoeden. Opvallend is de keuze van de Popronde afterparty dj om direct na de show van Skinto ‘Fix Up Look Sharp’ van de ‘echte Dizzee Rascal’ te draaien. Voelt toch een beetje als natrappen wat natuurlijk helemaal niet zo bedoeld hoeft te zijn.
Lola Kite, Effenaar
Hey! Is dat niet de bassist van Moss? Jawel, dat is hem. Dat belooft een sterke baslijn. Moss is op weg een nieuwe hype in Nederland te worden en toert daardoor veel. Ook in andere formaties zoals nu dus met een iets elektronisch gerichter bandje. De meerstemmige refreintjes zijn overeenkomend en herkenbaar. Halverwege de set probeert de zanger zieltjes te winnen door een zakje bolognese chips het publiek in te gooien. Wat hij misschien niet beseft is dat Lola Kite met hun muziek hiermee al aardig op weg is.
Nog nergens werd er vanavond zoveel gedanst. Het is natuurlijk ook al laat en de afterpartysfeer zit er goed in. Veel elektronica met drums die op sommige momenten in zijn geheel uit de computer komen. Toch is er ook nog plaats voor een authentiek instrument als de tamboerijn. Er wordt veel van instrument gewisseld en daarbij wordt lekker veel door elkaar gelopen. Wat een aanstekelijk gezelschap. Is hiermee Popronde dan definitief afgesloten?
Neen, er is nog een guerillagig gepland die wordt geopend door The Mad Trist. Ze stonden eerder vanavond al op het 3FM serious talent podium net als Avant La Lettre dat even later aansluit. Niet om hen op te volgen, maar om aan te vullen. Met veel blikjes bier en een tamboerijn verzorgen zij de ritmesectie. Wat een heerlijk geluid wordt de zaal in geblazen. Stonerrock aangevuld met pure Popmuziek. Gespeeld door twee erg goede bands die elk twee nummers voor hun rekening nemen.
Na het tweede nummer van The Mad Trist worden de rollen omgedraaid. Het doet gezellig aan. De zang van Avant La Lettre blijft de voorkeur hebben terwijl The Mad Trist al geinend probeert de boel te ontregelen. Het is feest op de after-afterparty van Popronde 2009.