Popronde: de leukste reis met Eindhoven als eindbestemming (deel 1)

Hoge kwaliteit en laagdrempeligheid zijn troef

Tekst: Patric Muris en Koen van Hees/ Fotografie: Paul Verhagen en Patric Muris ,

Met een goed gevuld programmaboekje, een meer dan aardige verzamelaar en alle A locaties als mogelijke bestemming belooft Popronde 2009 gouden bergen. 3VOOR12/Eindhoven is blind van liefde en gaat, na een behoorlijke campagne vooraf, op pad om verslag uit te brengen. Tot ver na middernacht hebben wij niets willen missen.

Hoge kwaliteit en laagdrempeligheid zijn troef

Met een goed gevuld programmaboekje, een meer dan aardige verzamelaar en alle A locaties als mogelijke bestemming belooft Popronde 2009 gouden bergen. 3VOOR12/Eindhoven is blind van liefde en gaat, na een behoorlijke campagne vooraf, op pad om verslag uit te brengen. Tot ver na middernacht hebben wij niets willen missen.

Nog even een noot vooraf: Alle bands krijgen een half uur om op te treden. Na het hoofdprogramma, verspreid over heel de binnenstad, is er nog een afterparty in de Effenaar. Alsof 3.00 uur nog niet laat genoeg is, wordt er traditiegetrouw ook weer een guerillagig aangekondigd die niet alleen lang geheim is gehouden, maar ook voor de organisatie een verrassende wending oplevert.

Chinup, La Folie
Een groot deel van het publiek heeft niet door dat hier een bandje speelt dat prima gitaarliedjes ten gehore brengt. Ze hebben er zin in. De tweede stem is bijzonder onzuiver, maar wordt wel bezield ten gehore gebracht. De overige drie bandleden kijken hun gitarist lachend aan en de frontman neemt bedenkelijk een slok van z'n speciaal biertje. Met hun nonchalance staan deze mannen buiten gewoon goed gepositioneerd in een café als La Folie. Geen toeval dat ze zelf ook aangeven van alle locaties, waar ze tijdens de Popronde reis hebben opgetreden, alleen hier nog wel eens terug te willen komen.

Meer onbedoelde demagogie komt tot uiting in de oorsprong van het derde nummer dat in Eindhoven is geschreven. De meeste liedjes worden gezongen met een aanhoudende leun op de laatste tel van de maat. De drummer speelt zijn ritmes op enkel een snaredrum, iets wat voldoende ondersteuning levert bij de uptempo nummertjes. Meer had ook niet op het podium gepast en een groter podium had weer niet in La Folie gepast. Prima start van de avond.

Uncle Frankle, Begijntje
“Ik had z’n moeder kunnen zijn!” valt er bij binnenkomst boven de snoeiharde gitaren van Uncle Frankle te horen. Het had op ieder bandlid betrekking kunnen hebben. Gekleed in rood-wit-zwart, zoals die ene hele bekende band, had dit zomaar eens het meest populaire high school bandje uit hetzelfde land kunnen zijn. Ze komen echter gewoon uit Nederland. Daar valt niet maar aan te twijfelen na de aanhoudende aankondiging van de EP verkoop.

“Voor drie Euro kun je hem krijgen”, krijgen wij te horen met een ‘g’ die even hard klinkt als de stokslagen op de drums. Jong, snel, gedurfd en onbegrensd komt Uncle Frankle enorm hard. Indie Rock zonder finesse, maar met heel veel power. Met populistische teksten als ‘You Look So Much Better In The Dark’ doe je het in ieder geval goed bij generatiegenoten. Dat blijkt wel wanneer er bij dit nummer her en der wordt meegezongen door bezoekers waar die ene mevrouw ongetwijfeld ook de moeder van had kunnen zijn. Benieuwd waar deze jongens hun reis na vandaag gaan vervolgen. Backstage vertellen ze dat ze vanavond in ieder geval eerst op stap gaan in Eindhoven om de dertien shows durende Poprondereis eens goed af te sluiten.

Avant la Lettre, Dynamo
Onze favoriet speelt iets later dan de bedoeling is in een aardig gevuld Dynamo. Het gebeurt vanavond slechts enkele keren dat het programma uitloopt wat gezien de omvang van deze Popronde bijzonder te noemen is. Avant la Lettre is het wachten toch wel waard. De band uit onze hoofdstad speelt om het even stevige pop of lichte rock, maar dan net iets anders. En dat anders is nu net wat het zo interessant maakt. Doe je ogen dicht voor die warme en dromerige zang. Doe je ogen open en je ziet Jonny Greenwood links op gitaar. Zijn haren hangen voortdurend voor zijn ogen wat nog maar eens benadrukt hoe blindelings er van die heerlijk klinkende effecten wordt gewisseld.

Anecdotes, waar de Popronde promocd mee opent, wordt overgeslagen, maar Over The Hills zorgt voor dezelfde eerlijke klanken. Tot aan het moment dat de bas een meer prominente rol krijgt, klinkt het evenwichtig, nu is het lekker swingen. Voor het eerst verlaat de intens ogende zanger zijn plekje op het podium om ook zelf in beweging te komen op een van de spaarzame uptempo nummers. Was het dat al? Jee, wat ging dit snel en wat was het goed.