Vrolijke Duitsers ontdooien mat publiek

gelukkig geven ze niet snel op

Tekst: Rachèl Sloven/ Fotografie: Ilvy Maijen , ,

Het duurt even voordat het publiek wordt geraakt door het enthousiasme en de aanstekelijke popliedjes van het Duitse Wir Sind Helden. Maar het lukt en dan maakt apathie zowaar plaats voor een feestje.

gelukkig geven ze niet snel op

“Wollen sie vielleicht ein bischen mit uns Tanzen?” Wir sind Helden zangeres Judith Holofernes kijkt na het openingsnummer hoopvol de goedgevulde, maar akelig stille zaal in. “Do you want to dance with us?” probeert ze vervolgens tevergeefs. Even goede vrienden en enthousiast wordt “Die Konkurrenz” van het nieuwste album Soundso ingezet. Het geluid is werkelijk niet om aan te horen en voor een indieband met liedjes die het nu niet bepaald van hun muzikaliteit moeten hebben, maar van zijn teksten is dat extra zuur. Meestal duurt het even voor de band er lekker in zit, dat het publiek zo’n lange tijd nodig heeft om te wennen is nieuw en ietwat ongemakkelijk. De geluidsman wordt na een nummer of vier eindelijk wakker en hoewel Holofernes zich nog een paar nummers hardop, maar zonder respons afvraagt of het publiek wel weet wat zij hier doet en of de toehoorders überhaupt Duits verstaan, leggen zij en de band er zich vervolgens bij neer, voordat het al te gênant wordt. Het lijkt nu eindelijk te helpen, de zaal komt los, zingt mee en laat zich gedwee in tweeën delen en draait desgevraagd met de handjes in de lucht. Nummers van alledrie de albums wisselen elkaar in willekeurige volgorde af. WK nummer “Wenn es Passiert” is goddank ergens achteraan op de setlijst verzeild geraakt, waarmee duidelijk wordt dat de band dat tijdperk voorgoed achter zich gelaten heeft. Het tweede album Van hier am Blind is duidelijk favoriet en dat is niet zo gek. De vocale bijval van gitarist Jean-Michel Tourette en bassist Mark Tavassol, een combinatie van militaristisch geblaf en slecht uitgevoerde hiphop waarmee de nummers van Soundso doorspekt zijn, gaat op den duur op de zenuwen werken. Die neue neue deutsche Welle, waaronder de band in eigen land geschaard wordt, daar zit hier echt niemand op te wachten. De oprechte gemoedelijkheid van Wir sind Helden is hartverwarmend. Zowel Holofernes als Tourette, Tarassol als drummer Pola Roy lullen er tussen de nummers vrolijk op los en de moeizame start is helemaal vergeten. De drie blazers die achterin hun eigen show opvoeren zijn hilarisch en zorgen bovendien voor de nodige muzikale toevoeging. Wir sind Helden ontroert met nummers als “Ein Elefant für dich” en “Lass uns Verschwinden”, maar is zo nu en dan ook dansbaar. “Gekommen um Zu bleiben” zet de zaal op zijn kop en zelfs de slecht uitgevoerde The Cure Cover “Why can’t I be you”, compleet met “Careless Whisper” saxofoonsolo krijgt de voetjes van de vloer. “When you want, you can all come with us on tour…which is unfortunately basically in Germany.” deelt Holofernes mee, maar alsof ze bang is dat de uitnodiging wordt aangenomen, is even later de band in een klap verdwenen. Ach, na twee uur, inclusief drie toegiften is het ook wel genoeg. Gezien: Wir Sind Helden, woensdag 26 september 2007 Effenaar