Eigenlijk is The Tragically Hip een band van wereldformaat. Hoewel ze nooit zijn doorgebroken als zodanig, hebben de heren de afgelopen twintig jaar wel prachtige platen afgeleverd. Up to Here, Road Apples, Fully Completely en Trouble at the Henhouse zijn van de twaalf de meest bekende en veruit de meest interessante vier. Je hoeft dan ook geen fan te zijn om kippenvel te krijgen bij het horen van nummers als 'Ahead By a Century' en 'Courage'. Eigenlijk was er dan ook helemaal niks mis met het optreden van Gordon Downie en consorten. Veel van hun albums inclusief de vier eerder genoemde, kwamen ruim aan bod evenals enkele tracks van de nieuwste 'World Container'. Een album met een wat ruiger geluid dan we de laatste jaren van ze gewend waren. Eigenlijk wel ja...maar er was iets goed mis met het geluid. Downies zanginstallatie stond abnormaal hard, en dat terwijl hij ook nog eens de longen uit zijn lijf schreeuwde. Daarnaast produceerden gitaristen Paul Langlois, Rob Baker en bassist Gord Sinclair een ondefinieerbare bak herrie. Met pijnlijke trommelvliezen en gekraak in de gehoorgang tot gevolg. Jammer. De band had het prima naar haar zin en het publiek aanvankelijk ook. Men veerde op bij 'Courage', zong zelfs even mee en elk herkenbaar nummer kon toch tot het einde toe rekenen op een redelijk enthousiaste zaal. Maar helaas klonk alles door de brei van geluid hetzelfde. En zo werd 'The Hip' afgelopen maandag onbedoeld een eenheidsworst. Ouwe lullen met raggende gitaren meer niet; hoe leuk Downie ook stond te zwaaien met zijn witte zakdoekje. Ach, als je weet hoe ze moeten klinken dan neem je een avond als deze voor lief. Zet je daarna thuis gewoon die vier platen achter elkaar op en alles is vergeten en vergeven. Misschien mogen ze nog eens terugkomen. gezien: Tragically Hip, 1 oktober, grote zaal Effenaar