Sommige genres staan zo ver van de dagelijkse popmuziek af dat je eigenlijk niet echt weet wat het nou eigenlijk is. Een voorbeeld daarvan is grindcore dat met zijn extreme geluid en obscene thema’s ervoor zorgt dat de meeste popliefhebbers het maar links laten liggen. Toch is dit weekend Eindhoven een internationaal ontmoetingspunt voor de fans van het genre tijdens de achtste editie van Bloodshed Fest. In de hal lijkt het alsof iedereen overal oude bekenden tegen het lijf loopt en in diverse Europese talen een praatje maakt bij een van de vele merchandise stands. Na Nederland - Roemenie wordt snel naar de Franse zender TV5 geschakeld voor de Franse nationale rugby ploeg. Vroeg op de dag speelt Putrescence uit Canada. De brute muur van geluid die het vijftal voortbrengt maakt al snel duidelijk waarom grindcore als extreem gekarakteriseerd wordt. Razendsnel slingert de band nummers als mokerhamers richting het toenemende publiek in de grote zaal. Nu lijkt het toch van belang om te weten waar het hier nu allemaal om gaat. En wie kunnen we dat beter vragen dan iemand die zelf meewerkt aan deze bak lawaai. Zanger Mike Alexander van Putrescence wil ons daar wel wat over vertellen. ‘Grindcore heeft eigenlijk de punk houding’, verteld Mike met een biertje in zijn hand, ‘maar dan veel bruter en extremer. Het is waar gedegenereerden elkaar kunnen ontmoeten. Het is hilarisch en gewelddadig, het is beladen en onzinnig, maar bovenal een vlucht uit de seksistische van negen tot vijf maatschappij. Het is veel echter, veel werkelijker’. Even kijkt Mike peinzend in de verte en neemt een slok bier voor hij verder gaat. Grindcore is echt voor mij, echter dan al die Beyoncé onzin. De teksten zijn belangrijk, maar live is de stem gewoon een instrument want je verstaat er niks van. Mijn moeder zegt dat ook altijd, voegt hij er met een grijns aan toe. Grindcore draait om zelfontplooiing en weer in aanraking komen met wat echt is. Iets wat popmuziek te vaak ontbreekt. Dat is grindcore. Zo bekijk je de bak lawaai die op je af komt plots met heel andere ogen. Bezoeker Egbert voegt daar nog aan toe dat het ook een kunst is om te kunnen drummen en zingen op de grindcore manier. Aanraders van de dag voor de grindcore beginner zijn Agathocles en Malignent Tumour wordt me verteld. ?Een van de grotere namen vandaag is dan ook Agathocles. Deze Belgen maken wat mincecore genoemd wordt. Dit is de meer politieke variant binnen het genre. Als er een uitgebreide anti Bush rede gehouden wordt is dat ook wel duidelijk. De grote zaal is nu toch echt gevuld en het publiek gaat uit zijn dak tijdens het optreden. Er wordt gedanst, gemosht en er hangt een relaxed sfeertje. Bij een band als Massgrav is deze punk houding ook sterk terug te zien. De zang is bij dit drietal ook redelijk te volgen en toch is de muziek bruut en snoeihard. De kleine zaal vult zich ook aardig bij deze Zweedse band die ergens op de grens tussen hardcorepunk en grind balanceert. In een half uur (langer duurt de gemiddelde show vandaag niet) worden er toch een tigtal nummers doorheen gejaagd waarna iedereen de trap weer oploopt naar de volgende show. De band die toch echt de grote zaal voltrekt is Malignent Tumour. Als de Guns ’n Roses (in hun hoogtijdagen) een grindcore band was geweest zou het zo klinken. Zelfs een bandlid doet met zijn wilde alle kanten op staande haar aan Slash denken, hoewel hij deze zich meer bezighoud met een roze bal terug de zaal in schoppen dan met soleren. De hele zaal is in beweging terwijl deze band er stevig op los rockt met een vleugje rock ’n roll in hun muziek. Er volgt zelfs een ode aan de beste band van de wereld: Malignent Tumour. Het publiek kan zich daar wel in vinden lijkt zo. De hele dag door bands met lekker korte optredens en een gezellige markt in de hal zijn de ingrediënten voor een mooi festival waar allerlei mafkezen samen kunnen komen. Als om ongeveer twaalf uur de laatste band de apparatuur uitzet volgt er nog een afterparty waarop vrolijk doorgefeest wordt. Want zoals een anonieme Belg nog even verteld: ‘Het is allemaal toch om te lachen hier zeker!’. Bloodshed Fest #8 gezien: 13 Oktober 2007