In Bloom uitgebloeid?

Eindhovens publiek is kritisch en komt niet naar mainstream technoavond.

Tekst: Bram Lemmens / Fotografie: David Markus, ,

Eerlijk is eerlijk, bij techno- of clubhouseavonden is het vaak moeilijk het succes te meten aan de hand van de kwaliteit die er geboden wordt. Vergelijk het met eten, soms heb je gewoon trek in een Big Mac.

Eindhovens publiek is kritisch en komt niet naar mainstream technoavond.

Hank Long is voor mij de meest bekende naam op de flyer, volgende maand opent hij Alert in de Effenaar voor Zombie Nation en Boys Noize. Zijn stijl ligt dan ook in die straat. Eigenlijk te rauw om te openen op deze avond. Hank past zich aan. Dat is leuk om te horen. Hij gebruikt donkere minimalplaten met een stevige vibe (oa Dettman’s release op de eerste 12” van het Ostgut label, die met het sinistere orgelmelodietje) en de door vele over het hoofd geziene track van Claude von Stroke op de tweede “body work out” dubbelaar. Kwaliteit combineert hij door te eindigen met clubhits van Justin Martin, hij doet zijn taak en boeit door die spanning in zijn opbouw. Ik twijfel even over wie Hank aflost. Het blijkt een back 2 back zet te zijn, want de derde dj volgt al snel, dat is Michael van L, een jonge dj die op flyers prijkt van onder meer Full Spectrum. Hij valt niet zo zeer meteen op door zijn platen, maar wel door zijn ongeschoren gezicht en zijn enthousiasme, dat lichtelijk overdreven lijkt te zijn als het bezoekersaantal niet verder lijkt te groeien. Ik schat dat er niet meer bezoekers na de opwarm-act zijn binnengekomen, dan het aantal platen dat het gelegenheidsduo in het eerste half uur heeft gedraaid, waarbij gezegd moet worden dat er wel drie draaitafels staan, maar er een altijd zijn rondjes draait om het publiek op het balkon –meestal alleen mensen van de beveiliging of ondergetekende met de fotograaf - bezig te houden met het ontcijferen van wat er op die slipmat staat. Muzikaal maakte het weinig verschil welke resident Michael L afwisselt. Ze draaien net die te makkelijke techhouseplaatjes. Allemaal al een keer gehoord, die je altijd wel een draait als dj, maar een hele rits ervan achter elkaar is teveel van het goede. Zelfs platen die gewoon slecht zijn, de bekende 13 in een dozijn, ook al hebben wel een stevige baseline en hoek. De strenge gezichten van de residents steken wel mooi af tegen de onvermoeibare lachebek van L en kloppen ook wel bij de stemming van de avond, maar zover ik weet moet juist de dj een positief gevoel overbrengen en hoeven ze niet hele tijd te doen of ze met een open hartoperatie bezig zijn. Rond de klok van half drie waren er nog slechts 24 aanwezigen in de kleine zaal. Dit geeft genoeg houvast om te kunnen zeggen dat kwaliteit op een clubavond toch wel enigszins vereist is. Bij voorgaande edities waren er meer bezoekers, maar dit aantal nam per editie af. Vaak zijn makkelijke feesten ook leuk als je nog lekker kunt los gaan met de rest van de menigte. Vanavond was het leeg en werd er weinig geboden. Jammer.