Terwijl nog velen buiten in de rij staan om binnen te komen, start om 20.00u stipt het voorprogramma Pure Reason Revolution (PRR). De band is op dit moment bezig de opvolger op te nemen van het uiterst goed ontvangen debuut-album ‘The Dark Third’ uit 2006, maar heeft het opnameproces even gestopt om de gehele Europese tour van Porcupine Tree voor support te spelen. In februari stond de band nog in de Plato in Helmond. De set van PRR begint erg rommelig. De gitarist van het vijftal blijkt wel vaker technische problemen te hebben gehad, en zo ook is dat deze avond het geval. Hierdoor valt er al vroeg een lange stilte waarbij de problemen opgelost worden. De erg verlegen ogende zangeres Chloe Alper weet tussen de nummers door niets te vertellen aan het Eindhovense publiek, waardoor het lijkt dat de band de nummers opdraaft. Deze nummers zitten overigens erg goed in elkaar en maken de stiltes helemaal goed. Ze bevatten veel sfeer en weten de bezoekers geboeid te houden tot het moment waarop velen hebben gewacht.. Porcupine Tree! Zoals de website van de Effenaar al meldde, is Porcupine Tree vrijwel nooit te betrappen op een slechte liveshow. Ook de cd’s zijn stuk voor stuk juweeltjes te noemen. Porcupine Tree werd in 1987 opgericht door frontman Steven Wilson. In 1991 verscheen het debuut-album ‘On The Sunday Of Life’, waarvan de eerste, gelimiteerde druk direct uitverkocht was. Zestien jaar later, april 2007, komt het negende album uit, ‘Fear Of A Blank Planet’. De plaat telt zes nummers die samen een ruime vijftig minuten in beslag nemen. Het optreden van de band begint met de titelsong van het nieuwe album, ‘Fear Of A Blank Planet’. Het hele album wordt, verdeeld over de show, gespeeld in de volgorde hoe deze ook op cd staat. Daarbij komt ook het meer dan zeventien minuten durende indrukwekkende stuk ‘Anesthetize’ langs. Alle nummers worden bijgestaan door videoprojecties, die een schitterende aanvulling zijn op de muziek. De beelden lopen precies synchroon met de nummers. Er komen verspreid door de set nummers voorbij van veel verschillende albums, als ‘Lightbulb Sun’ van het gelijknamige album, ‘Blackest Eyes’ van ´In Absentia´ en ‘Open Car’ van ‘Deadwing’. Na ongeveer negentig minuten verlaat de band het podium, om even later onder luid gejuich weer terug te komen voor misschien wel het meest indrukwekkende deel van de avond. Zanger Steven Wilson grapt met “We are not the kind of band that plays the same songs over and over again every tour just because you guys wanna hear it… but allright”, waarna de band ‘Trains’ inzet met een schitterende videoprojectie op de achtergrond. Ook bij het daaropvolgende ‘Mother and Child Devided’ slokken de videobeelden menig bezoeker op. Hierna volgt nog ‘Halo’ en verlaat de band na bijna twee uur het podium. Opnieuw weet Porcupine Tree een smetteloze liveshow te geven waaraan weinig tot geen haken en ogen zitten. Het was een uitgelezen kans om de band in een clubshow te zien, want dat zal de komende tijd niet meer mogelijk zijn. Na het afsluiten van deze tour zal Porcupine Tree namelijk de grotere zalen opzoeken, om daarna hopelijk weer snel een nieuw album op te nemen, dat vast en zeker wéér zal overtreffen.