Razorlight op automatische piloot

Sterk, geroutineerd en kort

Tekst: Erik luyten, ,

Razorlight lijkt definitief te zijn doorgebroken op het vaste land van Europa. De band uit Londen, die toch al vanaf 2001 bestaat, kan met hun tweede cd en de single ‘America’ nu écht bijgeschreven worden in het rijtje sensaties uit Engeland, dat de laatste jaren toch al vele malen vermenigvuldigd is. Toch treedt de band niet op in een grote zaal als de Heineken Music Hall. De band blijft bij de clubs, en gaf het afgelopen jaar dan ook uitverkochte optredens in de Melkweg en Paradiso, Oosterpoort Groningen en Vredenburg.

Sterk, geroutineerd en kort

Het weeralarm, dat voor 8 februari afgegeven wordt, weerhoudt de meeste mensen er niet van toch af te reizen naar Eindhoven voor het uitverkochte concert. Voor de Effenaar staat dan ook een lange rij om binnen te komen, en door de overvolle garderobe wordt het voorprogramma, Taxi To The Ocean uit Utrecht, door velen gemist. Het was nog even spannend of de tour door zou gaan, want vorige week gingen zanger Johnny Borrell en bassist Carl Dalemo nog met elkaar op de vuist tijdens een optreden in Lyon. Gelukkig gaat alles gewoon door, dus hoeft niemand zich zorgen te maken. Iets over negen uur komt Razorlight op, beginnend met een goed belichte drumsolo van Andy Burrows, gevolgd door de eerste single van het tweede album ‘Razorlight’, ‘In The Morning’. De band jaagt razendsnel door de setlist heen. Frontman Johnny Borrell is als altijd uitgedost in witte broek en een uitgerekt wit shirt. Tijdens de show komt Borrell erg arrogant over. De articulatie is tijdens de hele show erg slecht. Verder hoeft de frontman maar één keer in zijn handen te klappen en de hele zaal gaat mee, wat zo zijn voordelen heeft. Na een tijdje wordt dit echter toch wat eentonig. Tegen het eind van de set, bij de eerste tonen van ‘America’ gaan de handen voor het eerst zonder aangeven de lucht in. Bij het inzetten van het laatste nummer vóór de toegift gaat Borrell op verkenning in de zaal. Een dag eerder beklom hij in het Utrechtse Vredenburg nog het balkon, nu test hij de degelijkheid van de zijbar en het dak ervan. Een nieuw podium is hier al snel gevonden en ongeveer het halve liedje wordt vanaf deze plek toegezongen, wat vele mensen pas na enkele tientallen seconden opmerken. Muzikaal is Razorlight vanavond erg sterk. Ook al komt het heel geroutineerd over, de partijen zitten uitstekend in elkaar. De band die om de frontman heen staat doet goed haar best, maar valt niet echt op, doordat Borrell alle aandacht naar zichzelf toe trekt. Spelen kan de band echter wel degelijk! Met de gitaarstukken is een vergelijking met The Smiths’ Johnny Marr al snel gemaakt. Na een kleine 65 minuten is de show weer voorbij en zijn er veertien nummers de revue gepasseerd. Lang duurde het niet maar aan te horen was het zeker. Jammerlijk feit is dat de band wel zegt: “We love you Eindhoven”, maar morgen zijn ze weer vergeten waar het ligt. Andersom ligt dat waarschijnlijk niet zo, en maar goed ook. Misschien zijn de negatieve punten bij de volgende show rechtgetrokken, en kunnen we genieten van een band die niet als vele anderen na een tijdje weer wegzakt in de vergetelheid. Gezien: Razorlight, 8 februari 2007, Effenaar