Na de eerste twee nummers van opwarmingsact Check 1-2, bekruipt een ongemakkelijk gevoel de hoor- en zichtzintuigen. Het is geen spetterende opening van een nog lang durende en volgepakte avond. Het overdreven geposeer, waarbij de toetsenist al tijdens het tweede nummer op zijn orgel klimt komt zinloos over. Wellicht doet hij dit om een soort van live-rock-en-roll feel te creëren. Het lijkt er echter meer op alsof hij de tl-balk aan het plafond wil demonteren. Ook de 'ultieme' rockpose van de bassist en het spagaat-sprongetje van de zanger dragen niet bij aan een positief gevoel over de start van de avond. Het grote voordeel van zo'n matige opening is dat het daarna alleen maar beter kan worden. Check 1-2 weet zelf in de tweede helft van hun set de tendens te keren en het theater achter zich te laten. De muziek van de Amsterdammers zit volgepakt met invloeden uit vergane tijden, maar stokt tijdens dit optreden vooral in lekkere energieke poprock. Hierbij komt zeker in de uitbundige, stevigere nummers de kwaliteiten van de band naar voren. Helaas komt de zang in de subtiele songs wat zompig over vanavond, dus die zullen we op de nieuwe cd die eind maart in Amsterdam (in Bitterzoet) wordt gepresenteerd nog moeten naluisteren. In het begin van 2007 werd door 3FM koning Giel Beelen in De Wereld Draait Door aangekondigd dat de muzikale hit van het jaar Malle Pietje and The Bimbos zou worden. Een beetje vreemd als je naar de cd luistert, waar je toch zeker twijfels bij mag trekken. Hierbij meegerekend dat de simpele, opzwepende punk niks vernieuwend is en het hitje 'Keihard Beuken' - dat De Heideroosjes d'r nooit op zijn gekomen - nou ook niet echt een pareltje genoemd mag worden. Malle Pietje and The Bimbos moet dan wel vooral een spetterende live-band zijn. Voor aanvang laten de op Courtney Love geïnspireerde dames hun instrumenten nog even afstemmen en dan kunnen ze los. De eenvoudige recht-toe-recht-aan punk van het trio is aanstekelijk, compromisloos en vermakelijk. Het is niks vernieuwend of hoogdravend maar inderdaad, losjes geënt op een uit de hand gelopen gimmick die vooral live uit de veren komt. Pietje (Bram) ragt gedreven op zijn drums en het - stiekem toch een tikje verlegen en daardoor ook charmante - rockchick duo Kiki en Jane beukt verdienstelijk mee. D'r is in weze niks mis met deze band en zijn muziek, waarbij je vooral met je verstand op nul het vermaak moet inzien en je niet bezig moet houden met eventuele hoge verwachtingen. En dan, waar het uiteindelijk deze avond allemaal om draait: de nieuwe plaat van 69 Charger. Er hoeft geen twijfel over te bestaan, 69 Charger is al sinds 1999 één van de meest stabiele factoren in het Eindhoven Rockcity geweld. Het is zonder meer één van de meest aanwezige en hardwerkende acts die de stad rijk is. Vreemd genoeg heeft de band nooit de voortrekker mogen zijn van deze scene. Misschien komt daar met 'Ain't got a Clue' verandering in. Het publiek in The Rambler, een feest van herkenning en ons-kent-ons, is er in ieder geval klaar voor. Dat de muziek een positieve uitwerking heeft op de aanwezigen is eigenlijk vanaf de eerste nummer direct duidelijk. De rauwe blues, krachtige rock-n-roll en vuige sleazerock, die de ontleding van 69 Charger's uitspattingen zijn, zetten een klassieke moshpit beweging in gang. Dat er een enkele enthousiasteling zichzelf geroepen voelt om te stagediven mag discutabel zijn. Ten eerste omdat het podium van The Rambler maar 20 centimeter hoog is en het plafond zich slechts een ruime meter boven de hoofden bevindt en ten tweede dat er toch altijd iemand slachtoffer wordt van de neerdalende rocker. Maar ja, dit is rock-n-roll en het hoort er allemaal bij. Het optreden is een tikje chaotisch. Spelen voor thuispubliek en veel van je eigen vrienden brengt natuurlijk de verleiding om je maar te laten gaan en te zien waar het schip strand. De heren lijken te genieten en te begrijpen dat waar de nieuwe cd ze brengt, in ieder geval in de goede richting ligt. De Eindhovenaren zetten wederom een stempel op de lokale rockscene, en leggen de lat voor de collega's nog maar eens een trapje hoger. Als de cd net zo goed in staat is om een impact te leveren als de live-act is, dan zou het weer eens een heel druk jaar kunnen worden voor de Chargers. De release-party van 69 Charger is een stevig Eindhovens feestje. Exact zoals het hoort. Een kleine impressie van het optreden is te vinden op Youtube.com.