Het programma van vanavond liegt er niet om; Bad Preachers, Tech-9, Bang Bang Bazooka, El Guapo Stuntteam, Demented are go!, The Exploited en natuurlijk Peter Pan Speedrock (PPSR) zelf zullen vanavond het Klokgebouw in Strijp te Eindhoven onveilig maken. Vanaf 16:30 zijn de bezoekers welkom en om 17:30 zal de eerste band aantreden. Bij aankomst op de Beukenlaan, waar het Klokgebouw gesitueerd is, is al te zien dat er iets staat te gebeuren. Er lopen opvallend veel hanenkammen, bakkebaarden en vetkuiven rond. Op de parkeerplaats van het gebouw staat het al vol met auto’s met nummerborden uit verschillende landen. Het festival is dan ook uitverkocht.Voor wie vroeg is, is er geen wachttijd om naar binnen te komen. Er zijn vandaag twee podia waardoor de voortgang van het programma wordt vergemakkelijkt. In een ruimte naast de zaal wordt geluidloos de dvd ‘Speedfreak Manifesto’ van Peter Pan Speedrock vertoond. Bad Preachers mag de avond openen en dat doen ze dan ook stipt om half zes. Het is nog vroeg, maar desalniettemin staan de drie Vlamingen voor een relatief groot publiek, de grootte van de zaal in ogenschouw nemende. Het grootste deel van de aanwezigen gaat meteen een kijkje nemen bij de behoorlijk ruige rock ‘n’ roll die de band ten gehore brengt. Opvallend zijn de (hoofd)zangpartijen die gedeeld worden door de drummer en de bassist. De thematiek die behandeld wordt binnen de teksten is ontzettend voorspelbaar, zoals: ‘too fast on the highway’ en ‘White trash motherfucker’. Maar dat is wat het publiek wil horen en het maakt het hele plaatje ook af. Zeker met een gitarist die net uit zijn Amerikaanse truck lijkt te zijn gestapt. Al met al is deze band, die als sinds 1982 bestaat, een erg leuke partystarter voor vanavond. Na Bad Preachers is Tech-9 meteen klaar om te beginnen op het grote podium. Hoewel deze band rock ‘n’ roll in hart en nieren is, valt hun old school hardcore punk misschien net even buiten het straatje van de rockabilly. Toch is het tegen het derde nummer al behoorlijk druk en ‘Scars on the inside’ brengt een kleine pit voort. Zanger Hein Hendriks probeert het publiek wat op te zwepen en blijkbaar lukt dat, want nummer na nummer wordt er luidkeels meegezongen en gemosht. Skins, psychobillies, rockabillies en hier en daar een punker vliegen heen en weer in de pit. Tech-9 weet er een waar feestje van te maken. De band speelt o.a. ‘What about the children’, ‘Needle Injection’ en ‘Bombs away.’ Het nummer ‘survival’ wordt opgedragen aan The Exploited en daarmee sluit Tech-9 hun feestje af. Tech-9 heeft bewezen nog steeds een begrip te zijn binnen de Eindhovense rockscene. Bang Bang Bazooka zal vervolgens het kleine podium betreden. Deze band geniet eveneens aanzien in Eindhoven. Leuk detail is dat Bart Geevers (bassist Peter Pan Speedrock) voormalig bassist van Bang Bang Bazooka is. De vier mannen spelen lekkere swingende rockabilly, hoorbaar beïnvloed door country, blues en natuurlijk rock ‘n’ roll. De baspartijen worden gespeeld op een contrabas die naast een goede traditionele sound ook een erg amusant show element biedt. De gehele presentatie refereert overigens aan de vijftiger jaren rock ‘n’ roll. Het klinkt dynamisch, dreunt lekker door en er wordt gedanst. Ondertussen bouwt Nashville Pussy aan hun set op het grote podium. Eerder heeft deze band met Peter Pan Speedrock door de Verenigde Staten getourd. Deze rockers laten ietsje langer op zich wachten, maar daar schijnen de mensen in het publiek geen moeite mee te hebben. Het bier vloeit dan ook rijkelijk. Als de gordijnen voor het podium na veel introducerend gitaargescheur open schuiven is het stampvol in de zaal. Dit uit Amerika afkomstige viertal is dan ook een spraakmakende rock ‘n’ roll formatie met een ‘sleazy’ imago en heterogene samenstelling; het getrouwde koppel Blaine Cartwright (zanger/gitarist) en Ruyter Suys (lead Gitaar), plus drummer Jeremy Thompson en bassiste Karen Cuda. ‘It’s pussytime!’, is de welkomstzin van de band, die vanaf de eerste gitaarnoten een feest ontketent. De podiumpresentatie van Nashville Pussy is amusant; de dames staan hun mannetje en zwiepen ruig met hun lange haar op de gitaarsolo’s die niet van de lucht zijn. De teksten van Nashville Pussy gaan veelal over seks, drank en rock ’n’ roll. Dit wordt nog eens benadrukt door het decolleté van Ruyter Suys die moeite heeft om de boel binnenboort te houden. Of het dat is dat de aandacht van het publiek zo lang weet vast te houden, of dat het echt de hard rockende show is, het maakt niks uit. Er wordt veel gecrowdsurfd en gemosht, wat het optreden completeert. El Guapo Stuntteam lijkt het publiek nog te moeten overtuigen van zijn muziek. De band maakt een zeer energieke entree met een stevig lied, waarin sterke mondharmonica partijen thema zijn. Het klinkt allemaal erg druk, maar toch goed op elkaar afgestemd. En dat is een hele kunst met drie gitaren, bas, drums, en mondharmonica op het podium. Ondanks dat ze geen standaard rock ‘n’ roll spelen, lijken ze het publiek toch te verwonderen. Tijdens de show haalt de band een gastgitarist (van een jaar of 16 ) het podium op, voor een solodialoog met een van de gitaristen. Er wordt bij de optredens van El Guapo Stuntteam nog wel eens een vuurshow gegeven op het podium, maar deze blijft vandaag helaas uit. Toch blijft de band vlammen. Dan komt de band waar het eigenlijk allemaal om te doen is; Peter Pan Speedrock. Na het intro van PPSR treden eerst Sinterklaas (Bartman) en zwarte piet (Dikke Dennis) aan. Na dit bliksembezoek wordt er nog een kort praatje gehouden door de presentator en dan kan het geweld eindelijk beginnen. Als de eerste tonen van PPSR klinken lijkt de tent te exploderen. Heel toepasselijk wordt ‘Rockcity’ gespeeld als aanvangsnummer. Vooraan is het een gekkenhuis. Op de backdrop worden filmpjes geprojecteerd met beelden van Dukes Of Hazard, auto’s en pin-ups die de show ondersteunen. Ondanks het overdonderende enthousiasme van het publiek blijven de heren altijd bescheiden in hun opstelling. Opvallend is dat het hele festival eigenlijk draait om de release van ‘speedfreak manifesto’, de dvd van PPSR, maar hierover wordt nagenoeg niets gezegd. Dikke Dennis lijkt al lang bezig te zijn met zijn eigen feestje en klimt onbezonnen in een van de masten naast het podium. Gelukkig voor hem en onderstaand publiek loopt het avontuur goed en zonder botbreuken af. Uiteraard zingt de beruchte rocker het nummer ‘Schoppen Aas’ (Nederlandse versie van Motorhead’s ‘Ace Of Spades’ ). Daarnaast brengen de mannen nummers van verschillende albums ten gehore. ‘Resurrection’, ‘Big Toy’, ‘Always drunk, Always Loud, Always Right’, ‘Better off dead’ en andere ‘hits’ komen voorbij, alsook een cover van Johnny Cash. Het publiek krijgt er geen genoeg van en maakt er een groot feest van. Een hoop mensen lijkt te pieken in hun staat van dronkenschap. Na wat spreekkoren aan het eind van de show moet iedereen toch accepteren dat het voorbij is en binnen enkele minuten de volgende band zal aantreden En dat is Demented are go! Een psychobillyband uit Wales/Londen die al sinds 1982 de scene onveilig maakt en internationaal niet alleen bekend is met zijn psychobilly muziek. Het bestaan van de band is altijd nogal onstuimig geweest. Door de jaren heen zijn er heel wat line-up veranderingen geweest en de (beruchte) leefstijl van de bandleden, in het bijzonder van leadzanger Mark Phillips, was nogal spraakmakend. Net als de live shows overigens. De band gebruikt een duidelijk horror element in hun show, maar verder dan veel bloed en Frankenstein atributen komt het vandaag niet. Toch is de bebloede en misvormde verschijning van de bandleden erg amusant. De vier mannen spelen leuke psychobilly, alleen het geluid is wat schel en de gitaar lijkt te overheersen. Ook deze band gebruikt een grote contrabas voor de baspartijen. De band wisselt vaak uptempo stukken af met midtempo en de zang klinkt rauw, wat goed aansluit bij teksten die gaan over monsters en nachtmerries. Het is heel erg druk vooraan en er wordt flinkt gemosht. Demented are go! is zeker een leuke toevoeging aan het programma. Het is laat en de bierlucht dampt van iedereen af. Het wachten is nu op The Exploited, een van de grootste - zo niet de grootste - punkband allertijden. Het duurt lang voor de band aanvangt en tussen de pauzemuziek door zijn flarden Exploited nummers te horen van hun soundcheck. Het geluid tijdens de show is slecht, het klinkt als een ruis. De nummers zijn ondefinieerbaar en alleen te herkennen aan de tekst van de refreinen. Natuurlijk, het is punk, maar toch. De band zelf lijkt overigens ook wat problemen te hebben met het geluid en ook nu moet er soms gestopt worden om iets beter af te stellen. The Exploited speelt zowel oud als nieuw werk en daar is het publiek blij mee. ‘Troops Of Tomorrow’, ‘Dogs Of War’, Chaos Is My Life’, I believe in Anarchy’, ‘Fuck The USA’ , en ‘Fuck The System’. Voorman Wattie Buchan is niet erg spraakzaam tussen de nummers door en meer dan ‘cunt’ of ‘fuck’ na elk nummer komt er niet uit. Maar ook dat is punk. Wel trekt hij de gebruikelijke grimassen die wel of niet het gevolg zijn van geestverruimende middelen. Deze veelbelovende afsluiter valt jammer genoeg tegen en zorgt voor een kleine anticlimax. Speedfest is dik geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar. Maar als het aan PPSR ligt, komt er dan ook een vervolg, zo lijkt het uit de hints die de band geeft over ‘ een volgende keer.’ Gezien: Speedfest, zaterdag 2 december, Klokgebouw Eindhoven