Het verschil tussen de artiesten is deze middag net zo groot als het contrast tussen de binnen- en buitentemperatuur. In de hoek van het theatercafé van podium Zuidhaege is de officiële nulmeting begonnen van Drentsch Peil XL 2019. Verspreid over twee peilsessies laten Drentse acts zien waar ze nu staan in hun carrière. Het doel: goed voorbereid kunnen deelnemen aan het rondreizende festival in september. Vandaag is het de beurt aan Hugo Brent, Tim Kamphuis, Silent Hill en Moonradio.

Voordat we dieper ingaan op de individuele deelnemers delen we eerst de spelregels. Elke act krijgt twintig minuten om zich van zijn beste kant te laten zien. Tijdens de sets worden er aantekeningen gemaakt door leden van de selectiecommissie: vandaag Edwin Balduk, Joey Vos en Mike Warrink. Na de tijd wordt er op het terras besproken wat er beter kon, maar ook wat de acts al goed voor elkaar hebben. Naast het optreden zelf wordt er ook gekeken naar hoe de artiesten zijn qua attitude en hoe ze met bijvoorbeeld social media omgaan.

Goed, terug naar deze eerste peilsessie. Vanwege omstandigheden werd Hannah Mae verplaatst naar de tweede peilsessie. Producer en rapper Hugo Brent werd daarmee de artiest die de middag mag aftrappen.

Brent, deels geïnspireerd qua sound door Nielson, probeert zijn digitale geluidsbibliotheek te vertalen naar een live set met band. Het is best een flinke overgang om van bijna oneindige muzikale mogelijkheden te gaan naar ‘slechts’ een bas, drum, piano en gitaar. Opener ‘Laat Me Weten’ maakt na een paar seconden al duidelijk dat dit nog niet helemaal lekker gaat. De gitarist speelt houterig en de bas zou baat hebben bij een scherper geluid.

Dat Brent weet hoe hij nummers moet schrijven wordt duidelijk bij ‘Die Grote Meid’. De band verlaat het podium en de gitarist neemt plaats achter de piano. De opbouw van het nummer is eenvoudig maar zeer effectief en complimenteert Brent’s combinatie van rap en zang. Zijn ritme van rap is niet gehaast, maar puur, verstaanbaar en warm op een manier die rijmt met de stijl van Diggy Dex.

Als Brent slaagt met het vertalen van zijn elektronische muziek naar een livesetting zou het zeker een leuke Drentse naam kunnen worden op affiches. Voor hem komt het advies van Drentsch Peil XL waarschijnlijk precies op het goede moment.

Het contrast tussen de band van Hugo Brent en Tim Kamphuis is enorm. Des te verbazingwekkender dat Kamphuis tijdens zijn set verkondigd dat het de eerste keer is in deze formatie op het podium. De gitaarpartijen zijn los en qua harmonie goed op elkaar ingespeeld. De bassiste is zoals een echte bassist hoort te zijn: onverschrokken, cool en een muzikale fundering voor de heren met zes snaren naast haar. ‘Round’s On Me’, die mensen nog kunnen kennen van vorig jaar, bewijst dit met een samenspel in de intro die zo in een countrynummer had kunnen terugkomen. Gelukkig neemt het liedje daarna al snel weer de afslag naar aanstekelijke popmuziek.

Kamphuis weet hoe hij zichzelf moet neerzetten: hij is gekleed in het zwart met een hoed, staat ontspannen op het podium en spreekt het publiek zonder moeite aan. Kamphuis heeft bij zijn tweede deelname aan Drentsch Peil XL nu al een goed visitekaartje achtergelaten: nog voor Kamphuis het gebouw kan verlaten heeft hij al weer een boeking binnen voor het volgende seizoen.

Silent Hill heeft misschien wel één van de vermakelijkste line-ups die je kunt bedenken. De gitarist en bassist hebben een compleet andere houding op het podium, waarvan de één meer wegheeft van een enthousiaste puppy en de andere van een typische huiskat. (Of, zoals je dat in een meme zou uitdrukken: de gif van Parks & Rec met “Someone’s gonna die….” “…. Of fun!”) De drummer zou zo naast Chad Smith en Will Ferrell kunnen zitten in een ronde ‘wie van de 3?’ en de zanger past wel thuis in System of a Down.

Zo, nu dat er uit is kunnen we het hebben over het grootste obstakel van Silent Hill: kleinere zalen. Het is misschien wel de grootste vijand van een band die gemaakt is om lekker te beuken met drijvende bas en zware riffs. Vanuit de organisatie komt na twee nummers de vraag of het toch even wat zachter kan vanwege de kleine ruimte. Gekscherend wordt geantwoord: “Of de band te groot!” Dit soort kleine optredens zijn uiteindelijk ook belangrijk. Hopelijk weet Silent Hill de volgende keer een gepast volume te vinden. Dan kunnen we namelijk nóg meer genieten van de gitarist die er gewoon knetterhard zin in heeft en dat volop laat zien

Hekkensluiter Moonradio weet de nummers van ‘Peace’ uit 2018 goed te vertalen naar een live uitvoering. Qua geluid lijkt het ergens een beetje op Deense bands Saybia en Kashmir en hun kenmerkende klanken. Voeg aan het recept wat extra bas toe en je komt een heel eind in de richting van wat je kunt verwachten. Eén onderdeel heeft Moonradio sowieso gemeen: de band heeft veel nummers over best wel wat moeilijke onderwerpen. Blootvoetse Richard Aeilkema verteld tussen het zingen over inspiratie voor nummers, waaronder het verlies van zijn moeder en het daardoor geïnspireerde nummer ‘When Death’.

De band is goed op elkaar ingespeeld. Voorbeelden hiervan zijn ‘My Dear’ met interessant samenspel tussen bas en drum en ‘Fallin’ met interessante leadgitaarpartijen. Live zijn ze al goed op weg voor een goede set in september. Wij zijn in ieder geval heel benieuwd naar wat we over een paar maanden te zien krijgen!

De volgende peilsessie is op 16 juni in Podium Zuidhaege. Check de website of Facebookpagina van Drentsch Peil XL voor meer informatie en tijden.