Dat voorprogramma Het Kanaal niet per se goed aansloot met Toycar Taxi wisten ze zelf ook wel, buiten op het terras van Grand Café Plein. Het theatrale en toch eenvoudige geluid van het Groningse duo staat lijnrecht tegenover het poprock geluid van de band. Normaal gesproken is het voorprogramma een voorproefje voor het hoofdgerecht, maar op deze vrijdagavond was Het Kanaal het hele avondmaal en Toycar Taxi een bijzonder teleurstellend toetje.

Voor de goede orde beginnen we met Toycar Taxi, want zo’n statement moet even onderbouwd worden. De band levert zeker de elementen die verwacht worden met het etiket ‘poprock’: ‘You Could Be The One’ rust op een goede riff en maakt zelfs gebruik van een speelse pauze waarin de aanwezige achterban zich kan laten horen. Daarnaast heeft de groep de looks van een jonge Amerikaanse band, inclusief Vans. Het probleem ligt hem vooral bij de snoeiharde drums die als een mokerslag aankomen in de kleine ruimte. De toetsen, gitaar en zang verdrinken in het geluid van de bekkens. Het maakt het daarnaast ook bijna onmogelijk voor de techniek om het geluid bij te draaien: alleen de drums gaan al richting het decibellimiet.

Het gouden randje wordt zichtbaar wanneer frontman Geosy Kleefman alleen achterin het café staat. Het akoestische ‘White Lies’ is een moment van rust waar naar gesnakt werd. Het tweede akoestische nummer, ‘Her Beauty Ain’t Over’, bevestigt de gedachte die bij ‘White Lies’ al naar boven kwam: Kleefman is een uitermate geschikte frontman en getalenteerd genoeg om menig bandje te dragen. Waar het bij de drums schort aan aanpassingsvermogen weet Kleefman veel goed te maken: zijn vocalen blijken zowel klein en lieflijk te kunnen zijn bij de akoestische nummers als energiek bij de full band nummers. Afsluiter ‘1996’ zal met zijn hoge meezinggehalte zeker een populair live nummer kunnen worden onder de 90s kids. Het is bij lange na geen einde zaak voor Toycar Taxi, maar het optreden in het Plein is zeker een wake-up call dat er in de basis nog iets ontbreekt.

Het Kanaal lijkt op het eerste gezicht op twee verdwaalde wegwerkers van de nabijgelegen opengebroken straat. Gehuld in vunzige oranje kaplaarzen en bijbehorende veiligheidshesjes nemen Sander Koning en Evert Prummel plaats in de schemerige hoek. Het tweetal beschrijft zichzelf op een mysterieuze, poëtische wijze op hun eigen Facebookpagina: helemaal duidelijk wat je kunt verwachten is het dus niet. Opener ‘Graaf’ is een tweestemmig nummer opgevuld door een drumloop, een twaalfsnarige gitaar en een ambiance via een elektrische gitaar. Na afloop roept iemand enthousiast vanaf de bank: “Het is niet helemaal wat ik verwacht had, maar juist beter!”

De set-up is vrij eenvoudig: twee jongens met gitaren en een kastje voor de ritmische ondersteuning. Ondanks de Spartaanse opzet blijkt er veel mogelijk. ‘Graan’ (niet te verwarren met ‘Graaf’) begint met een doffe drum, die de ruimte lijkt door te stuiteren met het tempo van een Windows screensaver. Ineens sta je niet alleen te kijken, maar ben je beland middenin de bron van het geluid. Met één druk op de knop wordt het nummer compleet omgegooid naar een wals. Zo onverwachts als de verandering kwam, zo subtiel weten ze het nummer weer terug te krijgen in het oorspronkelijke ritme. De zin: “zoek naar grenzen en verleg ze” beschrijft het wispelturige karakter van het nummer perfect

Inhakend op ‘Robots’ vertelt Koning over zijn eerste ervaring in Emmen: “Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit echt in het centrum van Emmen ben geweest. Ik was dan ook verrast dat het een soort van futuristisch landschap was.” Het bijbehorende nummer doet qua geluid denken aan een dier dat grote, trage stappen maakt; in dit geval in een nieuwe wereld.

Na het nummer verruilen Koning en Evert Prummel de plek achterin het café voor een plek naast de bar. Bij het akoestische tweetal ‘Rust’ en ‘Haast’ verliezen ze een stukje karakter van Het Kanaal, maar winnen ze wat terug aan publieksinteractie. Eerder op de avond waren de aanwezige mensen zo verzonken in hun biertje dat ze bijna niet door hadden dat een nummer was geëindigd. Nu worden ze subtiel gedwongen om daadwerkelijk te luisteren.  Muzikaal gezien weet Het Kanaal te boeien, het plekje in de finale van de POPgroningen Talent Award is dan ook zeker verdiend.