“Welkom en dank jullie allemaal voor het mogelijk maken van de presentatie van mijn Trilogie ‘Dancing On a Volcano’ bij VanSlag. Dank voor jullie komst en positieve energie." Met die woorden en op blote voeten startte hij de presentatie van zijn rijk gevulde muzikale creatie.

Het kleurrijke podium was creatief hoger gemaakt met een soort tweede verdieping waarop zijn stoel werd geplaatst en hierbij omringd door zijn gitaren en de muziekinstrumenten van zijn muzikanten. Ice Age nummer 9 van Bemuse me mocht de opener zijn. Vervolgens zorgde drummer Arie Verhaar samen met Ralph voor het ’BAM gevoel’ en nodigde daarbij alle muzikanten op het podium uit. Een geweldige start voor de bekende krachtige optredens van de Ralph de Jongh band bij VanSlag in Borger.

Dit als de kers op de taart van een reeks promotionele optredens in Amsterdam, Groningen, Zwolle en Leiden trad de Ralph de Jongh band op en dit keer voor ongeveer 180 man publiek.

De eerste set van ruim 45 minuten hebben we ervaren als een perfect gestructureerd programma waar de muzikanten Arend Bouwmeester (saxofoon), Maarten Ouweneel (gitaar), Joost Verbraak (trompet), Rogier Hemmes (basgitaar), Arie Verhaar (drums) en violiste Ewa Pepper afwisselend soleerden. Dit zorgde voor veel dynamiek op het podium.

Pluspunt voor de goed gestructureerde volgorde van de speellijst: het was een grote bijdrage aan de sfeer in de zaal. Nummers als Let The Tears Surface, Still a Fool, Last Salute, Fine Man, Shout Myself Back Together, genereerden een sound van internationale allure. Fusies van verschillende muzikale genres charmant gearrangeerd met magische improvisaties.

Mensen komen niet toevallig naar een optreden van Ralph de Jongh. Ze zijn er omdat er een synergie ontstaat met zijn muziek, songteksten en gepassioneerde zang, de ontmoetingen bij zijn verschillende optredens of simpelweg diepe vriendschap en waardering.

Tijdens de tweede set kwam het magische moment steeds dichterbij. Het spontane vieren van de goede afloop na een lange werkperiode van inspiratie en samenwerking. Zijn nieuwe album met drie cd’s uitgebracht als trilogie kon nu het daglicht zien. Een welverdiende proost met alle betrokkenen was zeker op zijn plaats. Met de mondharmonica in de aanslag, werd de song Life is like a river with no name gespeeld. Zijn band zorgde voor de begeleiding. Vooral de blazerssectie en de gitarist vielen op. Professionele en vooral in hun spel gepassioneerde muzikanten. Diepgaande lyrics als Waist Deep briljant gebracht. Het dichtbij huilende geluid van de viool van Ewa Pepper zorgde voor ontroering.

Bij live optredens gaat het erom om van de sfeer van het moment te genieten, gewoon zoals het op dat moment ontstaat. Het Life is like a river with no name, het krachtige rockende Highway Man en Burden of Man Funk werden gevolgd door een heftige drumsolo en dachten we dat zijn show daarmee afgelopen was? Maar dat zou dan niet typisch Ralph zijn, dus hij wist de energie van twintig jaar goede herinneringen weer naar voren te brengen naar de fans van zijn eerdere succesvolle album More than Words uit 2011 en daarbij ook nog een paar nummers van zijn vorige album Lonesome Man uit 2016.

Ik hoorde uit het publiek wat bluesgerelateerde grapjes. Ze verwachten nu op zijn minst een ‘Vierlogie’ album en daarna de 'Zeslogie’ en dan gewoon doorgaan tot de ‘Sevenlogie’. 

Het concert werd afgesloten met een staande ovatie en er volgden nog twee toegiften. Het publiek kan met warme gevoelens terugdenken aan dit concert.

Persoonlijk heb ik ook genoten van Ralph’s nieuwe uitdagingen en vernieuwingen op muzikaal gebied samen met zijn band. Dit allemaal na een prachtige zonnige dag en een bijzonder welkom op het mooie kerkpodium van Borger.