CB18: Christian Vander (Magma)
Brabbelen met gevoel voor melodie
Christian Vander startte in het begin van de jaren '70 een band, legde de fundering voor een nieuw genre en ontwikkelde een taal waarin hij vervolgens zijn teksten ten gehore bracht. De muziek was een psychedelische stoof van symphonische rock en jazz fusion; een eigenaardig recept.
Anno 2018 is eigenaardig nog steeds een prima woord om Christian te beschrijven. Op het podium neemt Christian plaats achter de vleugel. Hij is niet alleen, want Stella Vander gaat zitten in de fauteuil die ernaast staat. De eerste twee nummers zit ze nagenoeg bewegingsloos toe te kijken hoe Christian ongestructureerde melodielijnen uit zijn piano tovert. Hij zingt dus in zijn 'verzonnen' taal. In de praktijk komt het erop neer dat hij meebrabbelt met zijn piano, maar met ontzettend veel gevoel voor melodie.
Na twee nummers staat Stella op uit haar comfortabele zetel en wandelt naar de microfoon. De sopranostem van Stella Vander geeft de muziek een magisch karakter, maar bij gebrek aan (echte) tekst lijkt er geen verhaal verteld te worden door het duo. Het is daardoor makkelijk om de aandacht te verliezen tijdens de lange stukken muziek van de Vander's.
Het moment: Het allereerste moment is het beste moment. Met Vander bestijgt een legende (in zijn scene) het podium en wanneer hij met doorgerookte stem zijn publiek begroet, is in de zaal de spanning te voelen. "Bonsoir" klinkt het.