Parkpop 2017: De Règâhs vieren jubileum op Parkpop
Zomerse klanken met een misogyne ondertoon.
Het eerste optreden op de Jupiler Stage wordt verzorgd door Haagse flamencosensatie De Règâhs. De heren vieren dit jaar hun 10-jarig jubileum en dat wordt gevierd met een larger-than-life-show inclusief achtergrondzangeressen/danseressen en een uitbreiding van de band. De show is er één met twee gezichten. Allereerst is het muzikaal best wel heel goed. De Spaanse klanken worden door Johan Frauenfelder en de zijnen het publiek ingeslingerd en de toeschouwers lijken het enorm naar hun zin te hebben. Er wordt gedanst en uit volle borst meegezongen. Anderzijds merk je in elk nummer dat de teksten van de band op zijn minst opmerkelijk zijn. Het gros gaat over vrouwen en zijn op zijn zachtst gezegd vrij misogyn. De ene seksistische opmerking volgt de ander op en bij tijd en wijle wordt dat afgetopt met een xenofobe sneer. Het publiek lijkt niet door te hebben wat ze allemaal meezingen en blijft ieder nummer meedoen maar als er goed geluisterd wordt zou dit niet moeten kunnen. Kortom: muzikaal zijn De Règâhs uitermate sterk maar tekstueel is er best wat mis met de band.
Het Moment:
Nieuwe Règâh Roy de Rijke mag een nummertje zingen. Hij is verreweg de meest virtuoze gitarist van de al capabele muzikanten en getooid met zonnebril en brede glimlach neemt deze 23-jarige muzikant alle aandacht op zich. Zijn aanwezigheid is een fijne toevoeging aan de band en er mag gehoopt worden dat zijn invloed merkbaar wordt in de muziek.