"Ik heb het gevoel dat we bij alles dat we hiervoor gedaan hebben, meer zoekende waren." Vanachter een pilsje en een glaasje korenwijn spreekt Gijs ons toe vanaf de eetkamertafel. De frontman van My Girlfriend doelt op het feit dat nieuwe EP Somewhere in April overkomt als een meer rechtlijnige plaat waar de samenhang meer op naar voren komt dan op eerder werk. "Dit geldt zowel voor de muziek als voor de band." In twee jaar is toetsenist Jeroen Dix vertrokken en kwam Stan Molenaar de plek achter de synthesizers opvullen, daarnaast is de band uitgebreid met achtergrondvocalisten en extra synthesizerspelers Mila Stips en Chet Moerland. "Het voelt bijna alsof we eerst de band moesten vinden, voordat we konden denken over wat de sound van My Girlfriend zou zijn. Het is nu een jaar geleden sinds we onze eerste show in deze opstelling in de Zwarte Ruiter speelden. Dat is ook het begin geweest van het grootste gedeelte van de songs die op deze EP staan."
Er staat maar een song op de EP die al bestond voor de band in deze bezetting, namelijk 'Party' en voor de rest is alles geschreven met de gehele band in het achterhoofd. De eerste twee nummers op de kortspeler vloeien in elkaar over om een samenhangende dynamiek in de tracklisting te creëren. Ook is er heel duidelijk gekeken naar rechtlijningheid in het opnameproces. "Zo is er een dag geweest waarop Chet, Mila, Pim (Buitenhek, drummer van My Girlfriend) en ik met zijn vieren om een microfoon hebben gestaan en alle koorzangstukjes hebben opgenomen." Dit heeft als gevolg dat de hele EP een meer coherent geheel is geworden en in alle songs eenzelfde gevoel opgewekt is. "Ik hoop dat dit goed hoorbaar is op de plaat. Maar ook de productie die ik samen met Nick Verschoor heb gedaan en de drumsound waar Stijn Grul verantwoordelijk voor is, zorgen voor een duidelijke lijn in de muziek."