Een serie rammelende, metaalachtige echo’s is het signaal dat Two End Faces op het podium staat. Zoals gewoonlijk leidt het duo hun optreden in met dreigende synths die langzaam de zaal inrollen, gecombineerd met een blikkerig geratel dat Caspar op de een of andere manier uit zijn gitaar trekt. Terwijl ze de laatste echo’s laten wegebben en het publiek zich nog wat tussen de bar en de zuilen tegenover het podium verschuilt, vullen Caspar en Gaby de ruimte met mysterieuze harmonieën, wervelende synths en subtiel gitaarspel.
Een opmerkelijke afwezige is drummer Sebas Joosten, die vandaag helaas geen tijd had. “Gelukkig hebben we een drummer in een kastje”, stelt Caspar ons gerust. Het is nog niet erg vol bij dit eerste optreden, maar dat is niet erg. De muziek van Two End Faces vraagt om wat ruimte, zodat iedereen op zijn eigen eilandje weg kan dromen in de mist.