Sky Feliz verrast met release debuut-ep Patience Sky Feliz verrast met release debuut-ep Patience

Sky Feliz komt op, zegt niets en pakt de microfoon. Spots verlichten de zangeres, die is gekleed in boots, een korte rok en een cropped hoodie van dunne stof, van achter. We zien haar gezicht niet, wat het mysterie voedt. Met enkel de toetsen bezet wordt 'Past Life' ingezet. Sky Feliz’ stem zweeft over de klanken van de synth, op een trage beat; All eyes on Sky Feliz. De intimiteit staat gelijk dusdanig dat het publiek pas na enkele seconden stilte klapt. Niet hard, wel vol.   

Sky Feliz roept ons nader tot haar, naar voren, naar het podium. De overige muzikanten pakken hun instrumenten: drum, gitaar, bas en beat/sample-machine. '123' wordt ingezet, met een, eerlijk gezegd, wat simpele, herhalende riedel als een slaapkiedje. Toch, juist dat simpele toont dat Sky Feliz’ goede stem sterk de kwaliteit bepaalt van haar, zelfgeschreven, nummers. De muzikanten vullen het nummer langzaam verder in. Als verven met nummers komt hier de bas, daar een beetje drum, etcetera. Pas als je een R&B nummer met muzikanten ziet, snap je hoezeer dit genre bijkans minimalistisch is qua instrumentarium. Dat maakt het zo moeilijk goede R&B te maken: weinig is moeilijker dan veel. Hier is niets te veel.

Sky Feliz bouwt de beat langzaam op met het gevoelige 'Linger On', gevolgd door 'Floetry -  Say Yes'. Het publiek wiegt ingetogen mee. Da mood is smooth, totdat de zangeres 'The Middle' aangekondigd: “This song is about eating, and I don’t mean food”. De dames in de zaal weten wat er komt en zingen mee, terwijl sommige heren er wat beduusd bij staan. “You gotta lick it good”. Zelfs de jongedame in de cargo’s met het mouwloze t-shirt, tot nou toe met de handen in de zakken, danst als een paaldanseres zonder paal. Een nummer over seks niet plat, niet vulgair maken, maar juist romantisch, intiem en iets ondeugend; dat is moeilijk; en Sky Feliz doet het. Klasse.

Gedurende het concert hoor je telkens weer hoe een volle band zoveel meer brengt dan een backing track. Meer nog, het is een teken van een goed concert, van een goede artiest, als het live welhaast beter is dan op de plaat, zoals hier. Dat komt met het laatste nummer vol tot uiting als de muzikanten het R&B genre verlaten. Gitaar en drum gaan vol op het orgel en landen het nummer 'Patience' midden in het funk metal genre van Living Colour.

Direct na haar succesvolle optreden spreken we elkaar bij haar kleedkamer. Het is net duidelijk geworden dat haar nieuwe EP over een uurtje op alle streamingsdiensten staat. Natuurlijk willen we dan even wat meer brengen dan een concertrecensie. We staan in een mêlee van mensen. Om ons heen is iedereen extatisch op een opgeluchte manier. Er is ontlading en intense vreugde. De grote support-groep van Sky Feliz staat om haar heen als een warm deken van liefdevolle energie. Middenin, ietwat beduusd, met ogen vol puur geluk, staat de zangeres zelf. Daar en dan besluiten dit moment niet te verstoren en dus voor de volgende dag af te spreken voor een gesprek.  

“Ik ben niet zo van het zwoeldoenerige.” Je zou het een verrassende uitspraak van een R&B-artiest kunnen noemen. Het genre wordt door de minder ingewijden immers juist als zodanig gezien. “Bij een concert moet het tastbaar worden. Ik wil daar zijn met mijn publiek, samen. Het moet echt zijn: wat ik zing, hoe ik het zing, en wat ik oproep.”  De passie waar Sky Feliz over spreekt, klinkt ook in haar antwoorden door. Dit is een dame die weet wat en hoe ze wil. Belangrijk: ze is bereid daarvoor te werken en te lijden.

“Liever één concert een goeie volle show met muzikanten, passie, en contact, dan vijf shows met een backtrack.” Het braderie en jaarmarkt circuit hoeft Sky Feliz dus niet te bellen. We kijken vol verwachting wie haar wel gaat bellen, waar haar eerste album haar brengt, welke nieuwe nummers we nog kunnen verwachten en hoeveel groei er in deze groeibriljant zit. Aan de passie, het talent en de ambitie zal het niet liggen. Haar eerste album, Patience, bevestigt dat wel.