Haagse Nieuwe: september Haagse Nieuwe: september

Op Sniester zeiden we dat 'Shooting Star' klonk als een b-kantje van Bowie. Nu is het nummer uit als single en kunnen we nog steeds begrijpen waarom die vergelijking is gemaakt. Wel komen we een beetje terug op de vergelijking met de Britse grootheid. Want ondanks dat er een redelijk soulvol refreintje gespeeld wordt (waar Michiel Kleykamp als nieuwe toetsenist van de band een belangrijke rol inneemt), zijn de coupletjes een stuk minder Bowie-esque dan vooraf gedacht. Sterker nog, het klinkt allemaal heel Niko-esque. De band lijkt (in tegenstelling tot wat de halfgare presentator op het UIT-festival nog riep) het slackerjasje voorgoed uit te hebben gedaan en een veel vlotter indiejasje aan te hebben getrokken. Ja, Nik mompelzingt nog, maar is dat niet de kracht van de blonde frontman? Maar daar tegenover staat een opeenstapeling van nieuwe kanten die de song uitgaat. Atari-achtige pianodeuntjes, coda's na het refreintje en "Oh yeah"-adlibs tot in de eeuwigheid. Niko maakt de luisteraar met de nieuwe single alleen maar benieuwder naar het nieuwe album.

Wij waren The Indien een tijdje kwijt. Dat tot de band rond Rianne Walther plotseling opdook op Sniester en Kaderock. En nu is er ook een nieuwe single met de toepasselijke titel 'Born Again', inclusief gelikte en een tikkeltje sinistere videoclip. Die is trouwens zeker de moeite van het bekijken waard.

Dan het nummer: tijdens de eerste keer luisteren merken we dat ons hoofd mee begint te bewegen, ondanks dat 'Born Again' geen enorme beat heeft. We wachten af of die nog komt, maar dat blijkt niet het geval. We zetten 'm nog een keer op en het kwartje valt: het nummer klopt gewoon zoals het is. De muziek is ingetogen maar staat tot het einde bol van de spanning en de drive. De zang van Walther complementeert dit gevoel en de clip - daar is 'ie weer - doet er nog eens een schepje bovenop. We besluiten dit stukje met een slechte woordspeling: The Indien is... Born Again!  

Het is een beetje tropisch, het is wat roadtrippy; het nieuwe nummer van Jon Tarifa en Coconightman laat zich even moeilijk in woorden vangen. We horen gelikte tropische beats afkomstig uit een veelvoud aan instrumenten, inclusief ukuleles en trompetten. Het vermoeden zou zomaar kunnen onstaan dat Nothing to Worry About deze zomer al had moeten verschijnen - of is begin september nog zomer? 

Het is misschien een wat gekke situatie. Het lied voelt niet heel Haags aan, misschien omdat het te gelikt is, en ook Tarifa's zang verraadt dat hij van oorsprong uit de VS komt. Dat gezegd hebbende: dit is gewoon een lekker nummer, waarvan we er nu al naar uit kijken het uit de kast te trekken als de temperatuur weer mee gaat werken.

De jongens van Daytime Lingerie zijn nog niet eens een half jaar actief als onze bronnen kloppen, en alweer plofte er een nieuwe single op onze digitale deurmat. Het nieuwe nummer heet Hard to Resist en uiteraard kunnen wij de verleiding niet weerstaan dit nummer mee te nemen in de Haagse Nieuwe (woordgrapjes mogen nog toch?).

Lekkere energieke garage rock die geïnspireerd is door groepen als Blink-182 en the Menzingers, en dat is terug te horen. Tijdens het luisteren zou je je soms zomaar even in de 00s kunnen wanen. Wel een tip: wil je meer Daytime Lingerie, luister dan hier. Google komt met verrassende resultaten.

De leden van de band Inneruu komen naar eigen zeggen niet uit Den Haag maar uit Inneruu. Waar dat ligt is onbekend, maar waar de band speelt ontstaat een portaal naar deze mythische plek. Dat klinkt redelijk zweverig en zo klinkt de muziek ook. Het onlangs uitgekomen album, met dezelfde naam als de band zelf, staat vol met een hybride vorm van elektronische en akoestische psychedelica. Heerlijk psychedelisch en flink atmosferisch. Het klinkt als de perfecte citymarketing voor de plaats Inneruu. Wie de band is, weten we nog niet. Maar dit album laat ons wel gissen. Wij zijn benieuwd naar het verhaal van de deelnemer aan de Popronde.

Nostalgie; een veelgebruikt thema in de popmuziek. Liedjes over toetjes met hagelslag, liedjes over vergane liefdes, zelfs het Haagse volkslied is doorspekt met herinneringen en het verlangen naar vroeger. Meyendel kijkt met het nieuwe nummer 'Kleine Duivel' terug op de kinderjaren. Het dansen in je onderbroek, het stelen van een snoepje in de supermarkt omdat de rij te lang is, het zijn van een kind. Het duo lijkt te willen benadrukken dat mensen deze speelsheid niet zouden moeten verliezen. Blijf een klein beetje contact houden met de kleine duivel in jezelf.

Muzikaal bevindt de tweede single van Meyendel zich op de grens tussen Spinvis en Son Mieux (met wie de band ook een aantal shows heeft gespeeld, afgelopen zomer). Het warme stemgeluid van vocalist Jesse Evers contrasteert mooi met het, af en toe, scheurende instrumentarium van bandmaat Ingmar Spaaij. Meyendel heeft weer een mooie single uitgebracht. Wij zijn benieuwd naar wat er verder aan zit te komen.