Ayisha Thomas en Julie Pesch warmen de zaal op. James Burki ondersteunt Vrou.ka daarbij op gitaar. Dat is niet voor het eerst, de alleskunner lijkt inmiddels een vaste kracht voor het duo dat nog altijd alleen live te beluisteren is. Pesch trekt beats uit haar laptop, Burki zweverige distortion uit zijn gitaar, en Thomas verzorgt Afrikaans klinkende zang. Deze lounge-sfeer blijft een aantal nummers aanwezig, tot Vrou.ka met ‘Thelma & Louise’ en ‘Fire’ eindelijk wat pit de zaal in smijt. Toch blijven gesprekken en telefoonschermen de zaal overheersen. Jammer, want hier en daar gaan er wel wat voetjes van de vloer, het kán dus wel. Volgende keer lekker luisteren of anders thuisblijven dus.
Het kan je niet zijn ontgaan, debuutalbum Faire de Son Mieux kwam op vrijdag 8 februari uit. Diezelfde avond stond Son Mieux in een strak uitverkocht Paard om het te laten horen. Na een opwarmertje door Vrou.ka was het aan het zestal onder leiding van Camiel Meiresonne om alle hoge verwachtingen waar te maken.
Vrou.ka
©
Nikki Born
Son mieux Album release @ Paard
Son Mieux
Heel muziekminnend Den Haag, van Pat Smith tot Spike, lijkt vanavond in de Grote Zaal van Paard te staan. Toch komen de meesten echt alleen voor Son Mieux – pas na het voorprogramma loopt het vol. Het is niemand ontgaan, debuutalbum Faire de Son Mieux is eerder de dag uitgebracht. Het enorme publiciteitsoffensief (o.a. DWDD, 3FM) hielp, de zaal is strak uitverkocht.
Even wachten, en dan… licht uit, spot aan, Camiel Meiresonne en band betreden onder luid gejuich het podium. Het zestal begint aan ‘Old Love’, een van de nummers die voor ongeduldige fans alvast als single was uitgebracht. De frontman wordt afwisselend van zijn linker en rechterkant belicht. Zijn twee gezichten lijken te zeggen dat er vanavond een nieuwe Son Mieux wordt geboren, dat de zeskoppige formatie compleet is en het akoestische solo-project definitief verleden tijd.
(tekst gaat verder onder foto's)
©
Nikki Born
©
Nikki Born
Hoewel de band vanaf het begin zichtbaar plezier heeft, lijkt Camiel Meiresonne nog wat gespannen. Maar ook zijn gezicht ontdooit na het applaus voor ‘Hiding’. Gehuld in – ook dat mag gezegd worden – een kenmerkend jasje richt de zanger zich tot de zaal: “Fuck, wat zien jullie er mooi uit. Dankjulliewel dat jullie hier zijn!” Met ‘What A Feeling’ lijkt Camiel even verliefd op alle aanwezigen. Hier en daar staan familie en vrienden waar enthousiast naar wordt gezwaaid.
“Ik slaap al twee nachten niet, en ik heb nog nooit zo’n fucking veel zin in een avond gehad” vervolgt Meiresonne. Son Mieux smokkelt daarna even door met ‘Ride’ uit ouder materiaal te putten. Het publiek brult na elke “for a couple of years” enthousiast de tekst met de band mee. En ja hoor, nog een hitje. Met Haagse Song van het Jaar 2018 - ‘Everyday’ - danst en springt de hele zaal van voor naar achter.
(tekst gaat verder onder foto's)
©
Het lijkt zo vanzelfsprekend dat het nog nauwelijks genoemd hoeft te worden, maar wat speelt het vijftal dat Camiel Meiresonne ondersteunt vanavond strak. Chayenne van der Kooij (drums) en Timo Prins (bas) waren leden van het eerste uur, maar pas afgelopen jaar werden Thijs van Teijlingen (ook drums), Maud Akkermans (o.a. viool) en broertje Quinten Meiresonne (gitaar en toetsen) onderdeel van de formatie.
De laatstgenoemde krijgt een extra dankwoord. “Zonder hem was de plaat er niet geweest” zegt Camiel, inmiddels in glitterbroek, nadat hij uitlegt dat het album er niet zonder slag of stoot is gekomen. Er kwam pas tijdens een bezoek aan een boerderij in Duitsland een eind aan het writersblock.
De lichteffecten zijn al de hele avond van hoog niveau en zorgen tijdens ‘Tuesday’, een nummer over zwaardere tijden, voor een serene sfeer. Camiel en Quinten Meiresonne spelen dit nummer gebroederlijk naast elkaar, derde broer Wrister geniet mee vanuit de zaal.
(tekst gaat verder onder foto's)
©
Nikki Born
Son Mieux Album release @ Paard
©
Nikki Born
Son Mieux Album release @ Paard
Bij ‘Come Back Again’ vervangt Camiel Meiresonne zijn gitaar voor een maracas. Iets anders dan hij de rest van de avond doet. Het nummer valt niet alleen live, maar ook op het album enigszins uit de toon. Daarna lijkt een drumcirkel te beginnen, maar de eerste klanken van ‘Pretty Strangers’ bouwen op naar een climax. Op het album is dit een rustig nummer, maar op het podium maken de drums en percussie er samen met de bassist een gelaagd geheel van - wat live verrassend goed werkt.
In zekere zin is het jammer dat pas daarna wordt afgesloten met ‘Honey’, maar misschien is het ook wel logisch om af te sluiten met het laatste nummer van het album. Terwijl de synth van Quinten Meiresonne nog even doorpiept verlaat Son Mieux na een klein uur het podium.
(tekst gaat verder onder foto's)
©
Teruggeroepen door het publiek neemt Camiel Meiresonne opnieuw het woord. Hij had iets voorbereid, maar dat maakt nu “niet zoveel sense”. De frontman noemt zichzelf een “sukkel in zijn onderbroek” en begint aan een dankwoord. De bandleden staan inmiddels alweer op hun plek voor een toegift als Camiel zich bedenkt: “oh ja, ik ging er nog eentje alleen spelen...”.
Na een akoestische en voor Meiresonne bij vlagen emotionele solo-uitvoering van ‘Feels’ staat het energieke vijftal de nog energiekere frontman bij voor afsluiter ‘Nothing’. “It’s like nothing is real” klinkt het door de zaal, terwijl de band met een grote grijns zelf nog niet helemaal lijkt te geloven dat het debuutalbum er nu toch echt is.
Die lachende gezichten zullen we dit jaar ongetwijfeld nog vaker zien, alleen is de vraag of Paard nog wel groot genoeg is. Aan het album zal het niet liggen, die wordt grijsgedraaid. Na een diepe buiging gooit de DJ de zaalmuziek aan... horen we daar opnieuw even Son Mieux?
©