De terugkeer van Gruppo Sportivo De terugkeer van Gruppo Sportivo

“Ik ben een veelschrijver”, legt Hans uit. “Op een gegeven moment heb ik weer een zak vol liedjes liggen en dan denk ik: wat ga ik er mee doen?” Tegelijkertijd wilden de andere bandleden, Max Mollinger, Peter Calicher en de Bombitas, weer live spelen. Dat had de band sinds 2013 niet meer gedaan. “Het resultaat is dat we nu een nieuwe plaat hebben en weer live spelen.”

De eerste twee albums van Gruppo Sportivo - 10 mistakes en Back to 78 - waren enorm succesvol. En laten we eerlijk zijn, er zijn talloze bands die na jaren menen te moeten terugkomen met nieuw materiaal en dat beter niet hadden kunnen doen. Is Hans daar niet bang voor? “We lopen dat risico al 45 jaar ofzo. Na die eerste twee platen kan je het alleen maar minder doen, dus wij hikken daar al zolang we bestaan tegenaan. Moet je dan zeggen: ‘laten we het maar niet doen?’ Er worden zoveel albums en nummers uitgebracht waarvan je denkt ‘ja, als het zo moet, dan gaan wij ook maar weer."

Zo komen we op de teksten van Gruppo Sportivo, die toch vaak bekend staan om de humor en de kwinkslagen. “We hebben een aantal nummers van vroeger die gaan over Van Agt, of toestanden in Engeland, en daarvan weet niemand meer waar het over gaat. Daarom blijven de universele liedjes over liefde - hij maakt het uit, zij maakt het uit, je bent verliefd - universeel. Met nietszeggende teksten maak je de meeste kans om tijdloze muziek te maken.”

De aanpak die Hans bij het schrijven van zijn teksten hanteert is in de loop der jaren niet veranderd. “Onze teksten gingen meestal over seks, science fiction en poep. Nu is er een nummer als ‘Cockroach’, over kakkerlakken. Die worden steeds meer gegeten. Of dat nummer over die plastic pop. Dat is al wat ouder, maar dat is weer heel actueel nu we robots aan het maken zijn die mensen gaan bevredigen.” Hierna hebben we het uitgebreid over science fiction, waar talloze ideeën voor nieuwe teksten uit voortkomen: drones, Soylent Green, virtual reality, Westworld en ga zo maar door. Conclusie: de thema’s zijn grotendeels hetzelfde gebleven en er is nog genoeg inspiratie.

Over slechte albums gesproken: “In de periode dat van die arty farty albums populair waren, dat je denkt van ‘jezus, die hadden wel eens mogen stemmen’, is mijn streven wel eens geweest om een heel slecht album te maken. Daarmee bedoel ik dan een heel artistiek album, heel atonaal met galmende zangeressen en ineens zo’n baritonsax en een klap op een bekken. Dat je als je er naar luistert denkt ‘dat moet wel heel veel betekenen als je dat zo opneemt’.”

Dus zit er nog een slecht album in de pijpleiding? “Nou je weet natuurlijk niet welk album dat we al gemaakt hebben al zo bedoeld was. Je kan zeggen dat al onze albums die geflopt zijn slechte albums waren en dat dat niet gewerkt heeft zoals ik dacht dat het zou werken.”

Nu is Gruppo Sportivo dus weer terug. Wat wil Hans nog bereiken? “Touren in Amerika en doorbreken. Nee, wat ik wil bereiken is dat je er als oude lul nog steeds bent, dat je niet uitgerangeerd bent. Dat je nog steeds dingen maakt die er toe doen. Als mensen zich er maar bij amuseren of erom moeten lachen en dat je dit kan doen terwijl generatiegenoten van je allang achter de geraniums zitten.”