Conchitta Bottse is zo iemand die van alle markten thuis is. Als programmeur van Paard en Sniester is ze voornamelijk bezig met de urban kant van het muzikale spectrum en is ze nauw verbonden met het platform GUAP, maar tegelijkertijd is ze ook bezig met veel andere muzikale projecten. Als wij net gaan zitten in de foyer van de popzaal aan de Prinsegracht voor deze Oh Ja Joh?!, komt een collega van de geboren Zeelandse aan om te praten over de net bemachtigde kaarten voor Rupaul's Drag Race. Een totaal andere kant van Conchitta. Voor ons extra reden om nog meer te weten te komen over de programmeur.

Naam
Conchitta Maria Dolores Bottse

Geboortedatum en -plaats
22 december 1984, in Vlissingen. Ik woon nu al drie jaar in Den Haag. Ik ben hier via een omweg gekomen. Een tijd lang heb ik in Rotterdam gewoond en gewerkt, onder andere bij WATT. Toen ik bij WATT werkte had ik een leidinggevende, Elsa Blaauboer, die toen WATT failliet ging bij Paard ging werken. Een aantal van mijn collega's ging met haar mee naar Den Haag. Een paar jaar later zag ik een vacature voor de receptie bij Paard, daar ben ik op ingegaan. Zo ben ik hier een beetje binnengerold.

Heb je broers of zussen?
Nee, ik heb geen broers of zussen. Ik ben als enig kind super verwend.

Heb je huisdieren?
Nee, I wish. Ooit had ik een hond, maar die is nu al een goede 15 jaar dood. Misschien als ik ooit met pensioen ga, neem ik een heleboel hondjes maar dat duurt nog wel even.

Wat doe je aan sport?
Ik heb veel aan zumba gedaan. Eerst bij een goede vriendin van mij, maar die is gestopt met lesgeven. Nu heb ik een andere fijne plek gevonden om aan zumba te doen.

Wat is je beste gewoonte?
Ik houd altijd rekening met anderen. Met het opstellen van een productie of een programma probeer ik altijd rekening te houden met zoveel mogelijk factoren. Dingen als man/vrouw-verhouding, culturele gewoontes, regels en andere dingen die verschil kunnen maken in hoe een productie verloopt. Ook op persoonlijk gebied probeer ik zoveel mogelijk rekening te houden met hoe mensen zelf zijn.

Wat is je slechtste gewoonte?
Ik ben echt een push-over. Als mensen niet naar mij luisteren ben ik snel geneigd dat dan maar te laten gaan. Het is eigenlijk best wel slecht, want zo kan je niet leven. In mijn werksfeer ben ik dat veel minder. Ik wil allemaal dingen boeken die niet kunnen om verschillende redenen. Op het moment dat ik op mijn werk een 'nee' te horen krijg, houd ik meestal wat meer voet bij stuk. Dan ga ik oplossingen zoeken.
Ook ben ik best chaotisch, ik maak veel plannen op momenten dat ik ook andere afspraken heb. Dat is wel een beetje sectoreigen.

Voor welke actie schaam je je het meest?
Ik heb best veel dingen die schandalig zijn. Teveel om op te noemen eigenlijk. Een leuke anekdote is bijvoorbeeld toen wij in Watt de Amerikaanse artiest T-Pain hadden geboekt. Hij was toen op zijn absolute hoogtepunt qua populariteit. In die tijd zag de zanger er uit als iedereen die op dat moment op de Kruiskade rondliep, het had zo iemand kunnen zijn die bij mij in de straat woonde. De middag dat T-Pain zou optreden, kwam er iemand het pand binnenlopen, nog voordat we geopend waren. Ik begon die persoon gelijk te vertellen dat we nog gesloten waren en duwde hem een beetje richting de uitgang. De reactie van de gast was: "But I'm playing here tonight". Waarop ik besefte dat ik T-Pain naar buiten aan het escorteren was. Ik had hem gewoon niet herkend, hij had zijn kettingen ook nog niet om, hij zag er uit als een normale dude. Na de show ben ik nog door het stof gegaan bij hem, maar hij was heel relaxed. Hij zei iets van: "You were on point, I would hire you".

Wat laat je het liefst bezorgen?
Eten, eten, eten. Ik haat koken, ik vind dat super a-relaxed. Als ik me echt boos zou maken zou ik het waarschijnlijk wel kunnen, maar ik vind het gewoon niet chill. Thuis hebben we de deal dat mijn vriend kookt en ik de boodschappen doe. Daarnaast bestel ik heel veel schoenen, dat kunnen ze op het kantoor van Paard wel beamen. Marco, een collega van gebouwbeheer, komt altijd met de pakketjes die hier bezorgd worden. Er zit meestal wel iets voor mij bij. Daar kan hij zich wel een beetje over opwinden.

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Naar mijn telefoon kijken. Ik ben voornemens om weer een wekker te kopen, zodat ik niet de wekker op mijn telefoon uit hoef te zetten. De verleiding is dan kleiner om meteen Instagram te checken. Ook is de ochtend een van de weinige momenten dat ik en mijn vriend overdag samen zijn. We hebben heel verschillende schema's. Dus 's ochtends ben ik al vrij vroeg bezig met samen flauwe grapjes maken.

Wat is je favoriete plek in Den Haag?
Paard. Specifieker, het productiekantoor van Paard. Er is altijd reuring daar. Het is een heel klein kantoor, dat altijd propvol zit met mensen. Alle artiesten, managers, tourmanagers, vrienden, familie, aanhang, vervelende mensen, alles komt langs in de backstage. Ik vind het echt een epische plek. 

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Ik heb het geluk dat er binnen Paard heel veel kan. Onze directeur is ook on board om risico's te lopen en bijzondere dingen te doen. Dat is heel tof. Ik merk ook dat sommige organisaties iets banger zijn om dat te doen. Dat is logisch, want ze vrezen dat ze anders geen geld meer krijgen. Maar wat mij betreft mag die angst wat minder worden. Er zijn stemmen die klagen over het uitgaansleven in Den Haag. Met name in de urbanscene wordt geclaimd dat er te weinig te doen is. Dit heeft volgens mij veel te maken met de leeftijdsgroepen die hierop afkomen. Die kids, en ik zeg specifiek kids want het zijn meestal mensen van rond de zestien die naar dat soort feesten willen gaan, mogen vrijwel nergens naar binnen. We hebben in het verleden weleens geprobeerd die doelgroep te bedienen, maar dat is zo tricky. Als één minderjarige betrapt wordt met alcohol ben je de lul. Paard kan daar helaas niet meer in faciliteren. Dan hoop je dat er op ingesprongen wordt door andere instituten, maar dat gebeurt, behalve bij De Vaillant, niet. Dan krijg je inderdaad dat die jongeren zeggen dat er niks te doen is. Voor de wat ouderen is er ook niet zo veel te doen als in andere steden. Maar wat mij betreft moet daar door ondernemers op ingesprongen worden. Wat Vunzige Deuntjes op landelijk niveau doet, kan ook door een lokale organisatie in Den Haag geregeld worden. In steden als Amsterdam en Rotterdam is er bijvoorbeeld genoeg te doen op dat vlak.
Daarnaast wil ik het fietsbeleid aanpassen. De Biesieklette is altijd vrij vroeg dicht en als je fiets er dan niet uit is krijg je een boete. Het fietsbeleid in de stad is best ontmoedigend. Je kan niet 24 uur per dag je fiets ergens stallen zonder bang te zijn dat hij weggehaald wordt, die boetes zijn ook niet mals. Ja, het fietsbeleid moet echt anders, iedereen en zijn moer komt op de fiets en door deze regels ontmoedig je dat juist. Gelukkig mag je bij Paard sinds kort je fiets weer op de middenberm boven de tramtunnel zetten. 

Wat is je stamkroeg?
Paardcafé, dat is toch fantastisch. Heel veel mensen zeggen dat, maar niemand benoemt de ware charme van die kroeg. Meestal wordt er iets gezegd van: "Leuke bandjes." of "Een beetje dansen.". Maar wat echt het geval is: als je naar Paardcafé gaat, zeg je meestal: "Ik ga éven naar het Paardcafé". Vervolgens is het half 7 in de ochtend, ben je dronken en kan je niks meer. 'Even naar het Paardcafé', kan niet. Het is een soort zwart gat waar je ingetrokken wordt en nooit meer uit komt.

Wat vind je het beste Haagse initiatief?
Dat is GUAP. Toen ik hier kwam, en niets en niemand kende, werd ik door Joan Biekman aan de hand genomen. Zij stelde me voor aan mensen van Cultuurschakel, Musicon, Haags Hiphop Centrum en ga zo maar verder. Er werd verteld dat er een maandelijks overleg was. Ik was super verbaasd dat dat in Den Haag gewoon kon. In Rotterdam is er veel meer concurrentie en zou zulk overleg niet mogelijk zijn. Toen ik begon als programmeur wilde ik als Paard ook meedoen en GUAP een podium bieden. Sherwin Blijd, de directeur van GUAP, heeft dit met beide handen aangepakt. In twee jaar tijd is het van een overleg naar een stichting gegaan en hadden we slots op Bevrijdingsfestival, Green Garden en ga maar door. Het is nu heel hard een professionele organisatie aan het worden. Sinds kort hebben we in het Koorenhuis een vast kantoor gekregen en er zijn plannen waar ik nog niets over kan zeggen, maar het idee is om met gelijkgestemde organisaties een broedplaats te gaan beginnen. In de toekomst willen we ook iets met powerpitches doen waarmee we subsidie aan urbaninitiatieven kunnen geven. 

© Jassir Jonis

"Iedereen en z'n moer komt op de fiets."

Conchitta Bottse

© Jassir Jonis

Wat vind je de Haagse band van het moment?
Even denken. Goldband, dat is niet normaal. Dat gaat zo achterlijk hard. In het begin dacht ik dat het een soort hipsterding van de PIP was, maar het is gewoon heel leuk. Ze stonden op Lowlands, daar was ik niet bij want de rijen waren veel te lang. Het zijn leuke jonge gasten die je het ook gunt. Die clips zien er ook heel goed uit, neem bijvoorbeeld 'Witte Was' die kwaliteit is echt top. Ik vind het ook top dat het landelijk zo goed gaat. Ik hoorde het voor het eerst op de radio, ik luister heel veel 3FM alternative want daar draaien ze een goede mix van indie, hiphop en pop. Toen ik het ging googelen kwam ik er achter dat het Haags was en best wel een buzz om zich heen had. Dat vond ik te gek. Dit is echt de Haagse act van het moment.

Wat vind je overschat in de Haagse scene?
Buiten Den Haag gaat het vooral over de bands die hier vandaan komen. Maar soms hebben we het over acts van veertig, dertig of twintig jaar terug. Di-Rect bestaat al fucking twintig jaar. Toen ik een jaar of zestien oud was, ben ik een stuk of vijftig keer naar Di-Rect geweest. Het is in de jaren van een soort rock-boyband gegroeid naar de unieke band die het nu is. Maar er gebeurt zo veel nieuws in Den Haag. Niks ten nadele van Di-Rect. De bandjescultuur uit Den Haag is een beetje overschat. Er is zo veel meer tofs. 

Wat vind je onderschat in de Haagse scene?
De diversiteit. We hebben waanzinnig veel festivals, veel gratis dingen ook. Ik vind dat we daar ook wel verwend in zijn geworden, want mensen moeten beseffen dat er ook betaald kan worden voor kwaliteit. De culturele seizoensopener is in Den Haag misschien wel de grootste in Nederland. Er is zo veel op theater-, muziek- en dansvlak. Mensen die zeggen dat er weinig te doen is, zitten er een beetje naast. Dat vind ik te makkelijk. Ik denk dat de Citymarketing-afdeling van de gemeente daar meer aan kan doen. Dan wordt Den Haag ook populairder op dat vlak.

Met wie zou je een dag willen ruilen?
Ik zou in elk geval met heel veel mensen niet willen ruilen. Met wie ik wel wil ruilen is wat lastiger. Misschien met een executive van een heel grote televisiemaatschappij. Iemand die echt de shots called. Vanuit mijn positie als programmeur maak ik vaak de afweging of iets cultureel verantwoord is of dat het commerciëel goed werkt en we veel bier gaan verkopen. Ik vraag me af of, als je bij zo'n gigantisch bedrijf werkt, je die overwegingen ook maakt, of dat je dan anders te werk gaat. Of ik dan cultureel verantwoorde programma's ga maken of op de SBS6-tour ga? Ik ben wel een sucker voor alles van SBS. Maar er moet wel een balans zijn. Mensen kunnen niet alleen maar naar 'Vrije Geluiden' kijken zonder helemaal door te draaien. Er moet altijd een soort 'Hotter Than My Daughter' tussen zitten. Hetzelfde bij het programmeren; Suzan & Freek is met zekerheid een uitverkoper, in tegenstelling tot een Ambrose Akinmusire, die onlangs in Paard optrad. Met zijn gecompliceerde jazz is het allemaal wat minder toegankelijk is, maar wel supervet. Je moet precies de juiste balans vinden.

Waar kan je 's nachts wakker van liggen?
Alles wat ik vergeten ben. Dat is best veel. Ook kan ik wakker liggen van mensen die mij aanspreken op dingen waar ik niks aan kan veranderen. Ik heb best moeite met zoiets loslaten. Je kan niet met iedereen rekening houden, maar dat ligt wel in mijn aard.

Welke song wil je op je begrafenis
'Midnight Train To Georgia' van Gladys Knight And The Pips, dat is mijn favoriet. Afgelopen jaar was ik op North Sea Jazz, waar ik al jaren werk als artisthandler. Daar heb ik Gladys Knight (zonder Pips) gezien. Ik stond in het VIP-vak naast de stage, waar je kunt staan als je daar werkt en je een beetje gedraagt. Als laatste nummer speelde ze 'Midnight Train To Georgia', ik heb gejankt als een baby. Ze zwaaide nog naar me en vroeg of ik oké was. Ik wist toen dat ik vredig kon sterven, ik had mijn favoriete song gehoord.

Wat is de eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
Dat zal een cassettebandje zijn geweest, I'm that old. Dangerous van Michael Jackson. Dat zal rond 1991/1992 zijn geweest. Verder kreeg ik van mijn tante ook veel Take That cassettes, die heb ik nog steeds.
Het eerste dat ik kocht toen ik wat bewuster werd van de muziek waar ik naar luisterde was van de Backstreet Boys. De single 'We've Got It Going On' luisterde ik toen best vaak. Ik kwam er toen vrij snel achter dat ik dat niet zo'n goed lied vond. Wel ging ik steeds vaker singletjes kopen, want die waren goedkoop en dan kon je er veel halen voor weinig geld. Dat was midden in de boyband/girlband periode, dus ik heb van al die acts wel iets liggen.

© Jassir Jonis

"Mensen kunnen niet alleen naar 'Vrije Geluiden' luisteren zonder helemaal door te draaien."

Conchitta Bottse
© Jassir Jonis

Waar luister je de laatste dagen naar?
Hmm, even kijken. Ik ben vooral van de playlists. Ik luister op het moment veel naar Lizzo, want daar ga ik binnenkort heen. Majel Blonden, de directeur van Paard, zei me een aantal maanden terug dat ik haar moest boeken. Dat was ijdele hoop want we wisten allebei dat ze in een uitverkochte AFAS stond, dus dat dat niet echt ging lukken. Ik heb op Mondriaan Jazz The Lesson GK ontdekt, dat was ook zo achterlijk goed, een van de beste dingen die ik in mijn leven gehoord heb. Ze zijn samengesteld uit jamsessies in een kelder in New York. Toen hebben ze een wereldtour gedaan en iedereen wilde ze hebben. Het klinkt een beetje als The Roots in 2030, super futuristisch. De zanger is een soort elfje, erg bijzonder. De drummer speelde op Mondriaan Jazz bij het laatste nummer zijn bassdrum met zijn voet en zijn bekkens met zijn armen, het was zo sick. Er staat maar één song online, want de rest is allemaal improvisatie. Bizar vet.

Wat is je guilty pleasure?
Niets, ik vind alles vet dat ik luister, ik schaam me nergens voor. Als ik iets moet noemen waar ik veel op word aangevallen als ik zeg dat ik het leuk vind, is dat de laatste plaat van Nielson Diamant. Hij heeft zich daarop "opnieuw uitgevonden", maar ik hoor precies wat hij wil doen; hij probeert de Justin Timberlake 20/20 Experience-sound erin te gooien en terug te grijpen naar zijn hiphop-roots.
Mijn liefde voor Nielson is op Noorderslag begonnen. Ik had twee studenten van de HKU onder mijn hoede en die chicks wilden naar Nielson. Ik had echt iets van: waarom?, maar toen ik eenmaal overstag was gegaan en zag wat hij deed, vond ik dat zo anders dan het materiaal dat ik van hem kende. De fans die lekker gaan op dat oehoe-oehoe-nummer van hem trekken dit waarschijnlijk totaal niet. Dit was ge-autotuned en had knetterharde drums. Het maakt me niet uit dat mensen zeggen dat het te blank voor woorden is of wat dan ook, I love it.

Heb je tattoeages of piercings?
Ik heb twee tattoos. Op mijn ene arm heb ik staan Sweet Soul And Rock N' Roll. Dat doodlede ik altijd als ik aan de telefoon was en het komt ook wel overeen met hoe ik ben. Ik houd van soulmuziek maar ik kan ook een harde zijn. Op mijn andere arm heb ik het symbool dat Jean-Michel Basquiat vaak op zijn kunstwerken zette, een kroon. Toen ik hem net had laten zetten kwam ik er achter dat er in mijn vriendengroep drie mensen zijn die deze zelfde tattoeage hebben gezet in diezelfde periode, zonder dat we het van elkaar wisten. 
Op mijn twaalfde heb ik bij mijzelf een neuspiercing gezet, ik heb het gat nog maar ik draag er niets in. Ik wilde een beetje rebelleren, maar mijn ouders vonden het allemaal best. Daardoor was ik het vrij snel beu, maar omdat ik het gat zelf heb gezet, groeit het nooit goed dicht.

Welke act moet voor altijd zwijgen?
De Wu-Tang Clan mag nu wel stoppen, het is mooi geweest. Het zijn legends maar het begint een beetje pijnlijk te worden. Ik heb ze meerdere keren zien spelen waaronder in 2017 in New York, waar ze vandaan komen. Dat was een droom van mij. Maar het was een best pijnlijke bedoening, allemaal oude mannen die buiten adem waren. Ze mogen wat mij betreft nog wel, los van elkaar, muziek uitbrengen. Ik vind Method Man en Ghostface Killah nog wel leuk, maar het geheel is een beetje verdrietig. Gewoon stoppen, het is goed zo.

Wat is je grootste inspiratiebron?
Van alles eigenlijk. Het allerleukste vind ik naar shows gaan. Ik heb een vrij diverse smaak. Ik was een paar dagen geleden bij Flume, dat was een mix van wringende beats en super poppy EDM. Lizzo is dan weer super pop en in december ga ik naar Krhuangbin wat weer heel gelaagde, soulfulle, funky muziek is. Shows geven ook weer inspiratie voor wat ik wil zien of wat ik ook wil doen. Ik ga ongeveer elke week naar concerten, dat vind ik leuk en ik haal er inspiratie uit.

Woon je over 10 jaar nog in Den Haag?
Hopelijk. Den Haag heeft alles wat een stad moet bieden maar het is nog niet zo verschrikkelijk druk. In Den Haag zou ik, bij hoge uitzondering, op koopavond door de stad lopen, want het is hier te overzien en best gezellig. Als dat over tien jaar nog steeds zo is, woon ik zeker nog in Den Haag.

Doorgeefvraag van Maxine: Wat zijn jouw doelen en dromen voor over tien jaar?
Haha, ik weet niet eens wat ik vanavond ga eten. Even denken. Ik wil een huis en een auto kopen. Voor mijn veertigste wil ik in ieder geval één keer op Coachella zijn geweest, maakt niet uit of dat voor een uur, een week of de volle mep is. Ieder jaar heb ik het idee dat ik iets dichter bij kom, maar het is nog altijd niet gelukt. Een vriendin van mij die bij de radio werkt, is een aantal jaar geleden last minute gegaan. Misschien heb ik nu een ingangetje. Het kost in elk geval super veel geld en ik vraag me stiekem ook wel af of het kwalitatief nou zo veel afwijkt van een goed festival in Nederland of België. Het gaat me vooral om het idee dat ik op Coachella ben geweest. Ik wil altijd blijven doen waar ik zin in heb, till I drop dead.

Wat zou je aan de volgende gast willen vragen?
Als je zelf een festival mag programmeren met een onbeperkt budget, welke drie artiesten, levend of dood, zou je dan sowieso boeken?
 

Nu we toch even de aandacht hebben:

De redactie van 3voor12 Den Haag – hét online platform voor muziek uit Den Haag – breidt uit en is op zoek naar nieuw talent. Er is plek voor o.a (aspirant) journalisten, fotografen, interviewers, social media-redacteuren, planners, coördinatoren, filmers, radiomakers. Kortom: iedereen die vrijwillig een media-steentje bij wil dragen aan de Haagse muziekscene is welkom.

De eerste stappen van je (muziek-)journalistieke carrière zetten? Ervaring opdoen tijdens je studie? Altijd al willen schrijven voor een publiek? Op zoek naar een nieuwe uitdaging of hobby? Gewoon interesse? Stuur een mailtje naar vacature@3voor12denhaag.nl of kijk voor meer informatie op deze pagina.