Met oren die nog nasuizen en een kater waar je u tegen zegt beginnen we op dag twee van Sniester. Wederom hebben wij onze redacteurs ieder een andere route laten lopen om zo veel mogelijk van de Sniester-experience mee te pakken; met vandaag op het menu: een flinke portie decibels op de 'ruige-route', de acts die je volgens de kenners gezien moet hebben en het beste wat onze eigen stad te bieden heeft.
Het steviger werk.
Oordoppen: check! Elleboogbeschermers: check! Helm: check! Sniester, dag 2, de ruige route; wij zijn er klaar voor. Op weg naar het optreden van Tony Clifton komen we wat dames tegen die er net als wij bij lopen. Daarnaast hebben ze ook nog eens rolschaatsen aan. Ze blijken roller derby te doen, een sport waarbij ze elkaar op wieltjes neerbeuken. Hun club heet ‘The Parliament of Pain.’ Nu maar hopen dat we hen niet tegenkomen in de pit.
Sniester 2017
Weet je wat, wat heeft het eigenlijk voor zin? Het was weer een fantastische avond, maar om daar nou weer zo’n standaardverslag over te schrijven? Hoe kan dat na HECK? Tijdens de Kraaien spraken we iemand die er ook bij was toen de Britten The Grey Space totaal verpulverden. Ze zei íets van ‘en nu is er weer dat heerlijke gevoel dat de komende weken alles kut is omdat het niet HECK is’. Dus dat.
Weet iemand hoe een verslag als dit ontstaat? Laat ons dat uitleggen. We spreken met een groep van 3voor12 Den Haag af, een aantal schrijvers en een aantal fotografen, en we bepalen wie waar naartoe gaat. Vervolgens gaan we onze eigen weg, bezoeken de bands, maken aantekeningen zodat we de dag erna ook nog weten hoe het was en proberen op basis daarvan een verslag te schrijven waardoor de bezoekers het festival nog eens kunnen beleven en de thuisblijvers het idee kunnen krijgen dat ze er toch bij waren. Zo begon ook vanavond plichtsgetrouw, totdat we ons aantekeningenboekje in een pit kwijtraakten..
Traumahelikopter @ Sniester 2017
Oké, we doen een poging: Tony Clifton blijkt een stel jonge gasten uit Velsen Noord te zijn waarvan de gitarist een afzichtelijke of geniale, afhankelijk van hoe stylish je bent, blouse aan had die de avond opwarmde met wat lekkere riffs. De Rectum Raiders pakten alle hardrockclichés uit de jaren ‘80 en… nou ja, ze breken de Zwarte Ruiter ermee af. Het lijkt er lang op dat zij de winnaars van de avond worden, want hoe leuk Traumahelikopter het ook probeert, na de Rectum Raiders voelen zij toch wat mat. Dan gaan we voor het eerst deze avond naar The Grey Space waar Need een lekker potje rechttoe rechtaan rock er doorheen knalt, niet wetende dat er later op de avond een orkaan door deze kelder gaat waaien. Wat Ron Gallo in de Zwarte Ruiter deed, zijn we alweer vergeten.
En dan. HECK. Nog voor er een noot gespeeld is, heeft de zanger zijn microfoon en monitors al in het publiek gezet en nog geen minuut later zijn band en publiek één. Geen enkel voorwerp in The Grey Space is veilig, want als er op geklommen kan worden, gebeurt dat. Mensen beuken tegen elkaar op, worden gebruikt als microfoonstandaard of krijgen een gitaarhals in het gezicht, maar dat is ok. Noem het een oorlogswond. Stof en zweet vullen de kelder terwijl HECK een van de weinige bands is die in de buurt komt van Dillinger Escape Plan qua energie. Oh ja, er is ook nog muziek. Gitaren, mitrailleur-achtige drums en een zanger die de longen uit zijn lijf schreeuwt. Het genre is vast een woord met ‘core’ erachter. Het maakt niet uit. Drie kwartier later zijn we kapot, band en publiek. Sniester is klaar. We gaan nog naar de Kraaien, maar de pit voelt wat suf. We willen terug naar die kelder, maar HECK is al weg. Toch willen we nog niet naar huis, dus er rest niets meer dan met een tak in de hand alles eruit dansen in de Pink.
Need @ Sniester 2017
Ron Gallo @ Sniester 2017
Rectum Raiders @ Sniester 2017
Tony Clifton @ Sniester 2017
Sniester 2017
HECK @ Sniester 2017
Oh! Oh! Den Haag!
Ook dit jaar heeft Sniester een hoop acts uit onze eigen thuisstad geboekt. Op de vrijdag kon er al gekeken worden naar ome Niko en de succesproducers Rät N FrikK en vandaag gaat het Haagse feestje gewoon door. Onder andere Smutfish, Monomyth en de Kraaien maakten deel uit van de route die vandaag gelopen werd, en omdat we het niet konden laten hebben we de Amsterdamse Donnie ook meegenomen in ons stuk.
Het is aan De Kleine Nachtrevue om de zaterdagavond van Sniester te openen. Als je speciaal voor deze act de broeierige Blauwe Kamer bezoekt, kom je bedrogen uit. De accordeonist is namelijk ziek, dus blijft alleen Marlon van Vuigtuig over. Wat volgt is een geïmproviseerde set met muziek, leuke anekdotes en er worden zelfs gedichten uit de kast gehaald. Met veel humor probeert Marlon het kleine clubje vast te houden, iets wat niet helemaal lukt zelfs niet met een Duitse versie van David Bowie's Heroes. De rest van de programmering roept, ook voor ons en we gaan dan ook snel weer verder naar een volgende act.
Op de eerste dag bleek al dat de Uno zich niet helemaal lekker leent voor concerten. Het is er te smal en het geluid is niet optimaal, tel daar een ontzettend chagrijnige barkeeper bij op en je staat al 1-0 achter voordat er ook maar één noot gespeeld is. Smutfish zou om kwart voor negen moeten beginnen maar op dat moment zit de band nog op de Grote Markt een drankje te doen; 2-0 achter. Als Melle de Boer en de zijnen dan eenmaal beginnen verdwijnt het chagrijn enigszins. De zang van de frontman is niet altijd even zuiver maar wel kenmerkend voor de americana/folk die het drietal speelt. En de muziek is stiekem ook wel erg boeiend. Al met al zorgt dit er voor dat de score toch nog gelijk wordt getrokken, gelukkig maar, want het zou zuur zijn dat het concert op basis van externe factoren zou worden afgekraakt.
Als Son Mieux moet beginnen, is de grote zaal van het Paard vrij leeg. Gelukkig voor de Haagse band moet het publiek zich eerst even lostrekken van een andere act en loopt de zaal tijdens het tweede nummer al goed vol. Na 'For Those' en 'Easy' zijn de mensen in de zaal goed los maar met het nummer 'Ride' is het echt tijd om te dansen. Een klein groepje fans heeft zelfs confetti kanonnen meegenomen om dit optreden feestelijker te maken. Leuk effect maar of Paard het ook kan waarderen.. De zomerse melodieën van Son Mieux hebben ook geen extra opsmuk nodig, ook zonder ballonnen en confetti gaan ze erg lekker. Na een klein uurtje is het tijd om af te sluiten maar mét een warmhoudertje voor het publiek; aan het einde van het jaar komt er nieuwe muziek van Son Mieux.
Terwijl Son Mieux het Paard aan het verbouwen is staat Pyke in de Blauwe Kamer. De jonge singer-songwriter kennen we misschien nog van zijn werk als frontman van Crystal Water waarmee hij al het een en ander teweeg heeft gebracht. Nu staat hij alleen in de Blauwe Kamer, letterlijk alleen want op de drummer van The Stangs na zijn wij de enige aanwezigen. Pyke lijkt er zelf niet echt mee te zitten want hij begint gewoon met spelen. Na een tijdje druppelt het publiek binnen. Dat is maar goed ook want deze muziek moet gehoord worden. De charismatische jongeling wekt indruk met sterke luisterliedjes die het midden vinden tussen het werk van Bob Dylan, Bon Iver en Jake Bugg. Net als de eerder genoemden heeft Pyke ook een zeer herkenbare stem; schel, en scherp en een zeer fragiele maar zuivere kopstem. Een meisje mijmert: 'Ik ben verliefd op zijn stem.' en wij kunnen haar alleen maar gelijk geven.
Met pijn in ons hart verlaten we Pyke en begeven wij ons richting de Beergarden, we moeten immers nog genoeg acts verslaan. In het souterrain naast de Grote Kerk is het aan Every Kid Knows om, gewapend met grungy popliedjes het publiek te vermaken. Het rammelt hier en daar nog een beetje maar de liedjes zijn wel sterk. Het drietal trekt een hoop bekijks. Zanger/gitarist John Turner Johnstone is een uitstekend publieksmenner, bassist Sebas Simoen (van WOOT) staat vaker met zijn rug naar wel het publiek dan niet maar geeft desalniettemin een goede show weg en de drummer heeft ook een bekend gezicht.
The Folk Road Show staat in het intieme zaaltje van het Humanity House, de groep is een internationaal gezelschap maar met een bekend gezicht. Pieter van Vliet, ofwel Port of Call, is namelijk 1 van de 5 muzikanten die deze band vormt. Sniester is een uitgelezen kans voor Pieter om al zijn talenten ten toon te spreiden, mondharmonica, gitaar, banjo en trombone wisselen elkaar makkelijk af voor bij deze multi-instrumentalist. De rest van de band is overigens minstens zo talentvol; er wordt regelmatig van instrument gerouleerd tussen de mannen. De band trekt vanaf de start al meer mensen dan de zaal kan vullen. Zo wordt er ook spontaan een nieuw woord bedacht; 'mooi-lekker', want dat is volgens de band de beste manier om het publiek vanavond te omschrijven.
Monomyth behoort tot een van de grootste Haagse bands van dit moment. Met hun progressieve rock en grootse lichtshows touren ze door het hele land, en daar buiten. Ditmaal is dat niet anders en er is een hoop publiek naar de grote zaal van het Paard getrokken om dit schouwspel waar te nemen.
De spanning voor het optreden wordt opgebouwd wanneer Mamihlapinatapai een kwartier later start dan aangekondigd. In een hete Beergarden is het vervolgens tijd voor een tropisch feest. Gelukkig is het publiek in de juiste stemming, vanaf het begin wordt er gedanst en zijn de mensen bereid nog meer te zweten dan ze de rest van de dag al hebben gedaan. Je waant je even in een zonnig oord, alle ingrediënten voor een strandvakantie zijn aanwezig: hoge temperatuur? check! Blote lichamen? check! Alcohol? check! Tropische muziek? check! Of dit feestje aan de kwaliteitseisen voldoet is een ander verhaal, maar er wordt in ieder geval een goed feestje neergezet.
Dan wijken we even af van de Haagse route om een Amsterdammer te verslaan. Donnie, ook bekend als: De Fenomeen, Maradonnie en Yung Kermit, is een rapper die onder contract staat bij Magnetron Music. Zijn carriere is erg vergelijkbaar met die van voetballer Hyun-Jun Suk, de Koreaan die zichzelf aanbood bij Ajax en in eens in het eerste mee mocht doen. De rapper had zijn kunsten namelijk aan Freddie Tratlehner van de Jeugd van Tegenwoordig laten horen en voor hij het wist werd hij getekend. Maar de allergrootste overeenkomst tussen de Koreaan en de Amsterdammer is dat ze allebei eigenlijk niet zo goed zijn. De rapper strooit met superlatieven en bezit een flinke dosis zelfspot maar kwalitatief is alles wel flink onder de maat. Gehypete nummers als 'Batras', 'Wubbo Ockels' en '180 Linkerbaan' (helaas zonder Raymond van Barneveld) gaan er bij het publiek in als zoete koek, maar niemand van de aanwezigen zal zeggen dat wat ze net hebben gehoord van hoog niveau is geweest. Dan steken we maar over naar de grote zaal alwaar De Kraaien het festival afsluiten. In volledige oorlogssterkte staat de band op het podium. De band is strak en iedereen weet precies wat er moet gebeuren. Van de choreografie tot de liedjes, alles is tot in de puntjes uitgewerkt. Een prima afsluiter voor weer een geweldige editie van Sniester.
De Kraaien @ Sniester 2017
Mamihlapinatapai @ Sniester 2017
Donnie @ Sniester 2017
Son Mieux @ Sniester 2017
Getipt!
In de aanloop naar Sniester vroegen we aan een aantal Haagse muziekkenners wie zij dit jaar absoluut niet wilden missen op het festival. Namen als Jo Goes Hunting en MOOON kwamen regelmatig terug. Met de tips van onder andere Marieke McKenna, Jaco van der Waal en René van der Zee in onze achterzak gaan we op zoek naar de beste muziek van Sniester.
In het Paard wordt de avond afgetrapt met Altin Gün, getipt door Marieke McKenna met de woorden: “Zo nu en dan hoor je iets en ben je gelijk om.” Dat klopt, maar of dat vanavond ook geldt, is nog maar de vraag. De half gevulde kleine zaal van het Paard heeft moeite met het plaatsen van de diversiteit in muziekstijlen en de onverstaanbare taal. Net voor een het tweede nummer stapt een vrolijk gekleurde vrouw het podium op en wisselt vanaf nu zang af met multi-instrumentalist Erdinc Ecevit Yildiz. Deze vrouw, Merve Dasdemir, laat met haar stem de veelzijdigheid van Turkse muziek horen. De funky bas in combinatie met verschillende trommels en bellen creëren een Turkse mengelmoes van psychedelica, pop en rock. Dat het Paard gelijk om is, is betwijfelbaar. Of Altin Gün daarentegen een succes is op Sniester is een feit.
Via de grote zaal met een korte blik op Son Mieux, waar het feestje al goed gaande is, lopen we naar de Gekke Geit om Trio Escobar te zien spelen. De drukte is al te merken vanaf buiten. Drummer Thijn zit vrijwel tegen het raam aangeplakt en bij binnenkomst wordt duidelijk dat het podium ook maar net genoeg ruimte biedt voor de overige twee leden. De classic rock wordt spannend gehouden met een stuk instrumentale blues en een cover dat dusdanig eigen is gemaakt dat ze het ook maar hun eigen noemen. Niet alleen voor goede muziek moet je hier zijn, ook voor de humor kun je hier terecht. Zelfs als een vrouw in het publiek haar mond open trekt en roept dat zanger Remco Prins niet zo moet schreeuwen, wordt hierom gelachen.
Snel terug naar het Paard waar Jo Goes Hunting staat. Dat we deze avant-gardistische popband vandaag tegenkomen op de getipt route is niet zo gek, aangezien ze wel 4 keer getipt zijn. Nu Son Mieux het Paard bezoek hongerig heeft gemaakt naar meer muziek, hoeft Jo Goes Hunting niet lang te wachten op een volle zaal. Met een buitenaards intro, wat iets wegheeft van het opstijgen van een UFO, komt zanger en tevens drummer Jimmi Jo Hueting het podium op. Het publiek waardeert zijn opkomst met een klein applaus en hier en daar wat gejuich. Het lange intro gaat om in verwarrende ritmes waar het publiek in het begin nog niet veel mee durft te doen. Als na een kwart van de set hun bekende nummer ‘Winner’ wordt gespeeld, durft het publiek hier en daar te bewegen. Om de vibe nog spannender te maken vraag Jimmi aan de lichtman of het wat donkerder en duisterder mag. De lichtman geeft gehoor en de band speelt het nummer ‘Hell Of Mine’ om met de hoeveelheid licht de matchen. Helemaal opgegaan in de muziek springt zanger Jimmi het podium af, loopt een klein rondje en gaat vervolgens weer tussen zijn podiumgenoten staan. Helaas voor de band voelen de toeschouwers de bijzondere meerstemmigheid net niet genoeg op om tot het einde te blijven.
Na een korte pauze, gaat de route verder bij MOOON in het Paardcafé. Deze jonge band uit Brabant, bestaande uit twee broers en een neef, heeft dit jaar het tip-record gehaald met maar liefst zes vermeldingen.
Al bij het betreden van het café merk je de aanwezigheid van de groep. Je ziet ze niet, je hoort ze niet: je ruikt ze. Met wierook achter op het podium beginnen de jongens vijf minuutjes later dan gepland. Dat geeft het festivalbezoek genoeg tijd zich te verzamelen in het kleine zaaltje. Binnen één minuut spelen staat niet alleen het café, maar ook de gang absurd vol. De unieke kapsels en gefocuste gezichten zorgen ervoor dat het niet alleen leuk is om naar te luisteren, maar ook om naar te kijken. De jonge talenten weten zichzelf en het grote publiek te vermaken dusdanig te vermaken dat iedereen een stukje mee wilt pakken
Laatkomers proberen zichzelf tussen de menigte te proppen, maar dat gaat niet. De psych surf pop die direct laat iedereen dansen, hoewel hier eigenlijk geen ruimte voor is. MOOON heeft het maar goed voor elkaar, voor het Paardcafé zijn ze al te groot.
De avond wordt in De Zwarte Ruiter afgesloten met de Engelse psychedelische band The Lucid Dream. De band doet zijn naam eer aan omdat je bij de luide deels instrumentale muziek weg kan dromen, maar toch wakker genoeg blijft om te bewegen en de applaudisseren. Het kleine publiek wordt na het eerste nummer gevraagd iets dichterbij te komen, wat ervoor zorgt dat er hier en daar mensen beginnen te dansen. Met een uniek blaas/toetsinstrument op een tafeltje naast de gitarist en tevens zanger Mark Emmerson, maakt hij bij de muziek passende elektronische geluiden. De mix van rock, psychedelica, elektronisch maakt het tot een melodieuze en dansbare geheel waar een enkeling compleet in op gaat. The Lucid Dream is een goede afsluiter voor niet alleen de warme zaterdagnacht, maar ook een goede editie van Sniester.
Altin Gün @ Sniester 2017
Jo Goes Hunting @ Sniester 2017
The Lucid Dream @ Sniester 2017
Mooon @ Sniester 2017
Sniester: 26, 27 en 28 mei. Op en rond De Grote Markt en het Paard. www.sniester.nl