Bevrijdingsfestival Den Haag 2017 Bevrijdingsfestival Den Haag 2017

Terwijl op de hoofdpodia nog wordt opgebouwd is het aan Sama Cosa om het festival te openen op de Freestage, het nieuwe podium met Haagse acts en een mooie toevoeging aan het festival. De band betreedt het podium met een groot aantal leden; wel drie zangeressen, twee blazers en nog een hoop andere muzikanten. De latinfunk-formatie tracht een show neer te zetten die bij een echte feestband past maar helaas mist er een stuk energie om het publiek echt op de spreekwoordelijke banken te krijgen.

Bevrijdingsfestival Den Haag wordt midden op het Malieveld gehouden. Een op het oog idyllische locatie, zo tussen de Haagse torens en de nooit ophoudende stroom auto’s van de a12. Maar eigenlijk is het Malieveld gewoon een groot stoffig grasveld. Vooral met het grauwe weer, de drie podia dicht bij elkaar (je hoort vaak andere acts spelen) en de wildgroei aan podia, stands en kraampjes lijkt het festival knusheid te missen. Gezellige knusheid die je wel kan vinden op andere Bevrijdingsfestivals in het land (bijvoorbeeld in het park in Haarlem). 

Na Sama Cosa is het de beurt aan Lukewarm Ocean op het Free Stage. Dit drietal was onlangs nog te zien op de clubavond van 3voor12 Den Haag en heeft sindsdien de formule niet veranderd. Dat was ook niet nodig want de drie heren scheuren als een hedendaagse rockband betaamt. Een snufje Queens Of The Stone Age, een vleugje Nirvana en nog wat Wolfmother. Jammer dat het nog wat rustig is.

De eerste grote groep mensen heeft zich op het festivalterrein gemeld. Diggy Dex treedt namelijk op. Deze artiest lijkt de titel van knuffelrapper over te hebben genomen van Typhoon en dat blijkt ook uit het gemêleerde publiek dat komt kijken. Volwassenen en jongeren lijken zich over te hebben gegeven aan de charmes van de artiest en uiteraard komen alle hits voorbij. Tegen het einde van de set krijgt ook een groep inwoners van een AZC de kans om hun rijmkunsten te vertonen. Diggy Dex is een van de weinige die vandaag zijn speech over vrijheid met verve brengt, voor veel andere acts lijkt het (verplichte?) praatje over vrijheid een beetje ongemakkelijk. 

Magic Moon wordt aangekondigd op het Free Stage met een tof nieuwtje. De band die nog maar pas echt bezig is mag komende zomer door Duitsland gaan touren. Dat is leuk voor de bluesrockband. De generale repetitie op Bevrijdingsdag mag ook wel een succes genoemd worden. Want ondanks dat de nummers soms iets traag overkomen blijft het publiek geboeid. Ook de afwisseling van zangers zorgt ervoor dat de muziek spannend blijft.

Tegenover het Freestage staat een enorme opblaastent, daarin staan de hele dag lang dj’s te draaien. Het podium lijkt een groot succes te zijn, want gedurende de dag ontstaat er een enorme rij voor de ingang. Zo'n tent werkt goed, en is misschien ook een idee voor de andere podia om het wat gezelliger te maken.

Het Bevrijdingsfestival heeft dit jaar een hoop hiphop geprogrammeerd (en wat voor hiphop door moet gaan). Na een spetterend optreden van de crème de la crème van het Haags Hiphop Centrum is het tijd voor Braz en Teemong. De één is een producer die zijn sporen al lang en breed heeft verdiend, de ander een rapper die, mede dankzij collega Fresku, nu steeds prominenter aanwezig is in de Nederlandse scene. De kleine rapper geeft aan dat hij er zin in heeft en een deel van het publiek deelt die mening. Helaas zijn de vocalen van de artiest slecht verstaanbaar. De afsluiter van de set is de nieuwe klassieker ‘Testosteronbommen’, waarop Braz alle vocalen (ook die van de gefeaturede artiesten, die van Killer Kamal daargelaten) voor zijn kiezen neemt. Dit alles onder toeziend oog van San Holo, die de beat geproduceerd heeft voor deze track en die tevreden toekijkt vanuit het publiek.

Op het hoofdpodium is inmiddels de voorheen Haagse popsensatie Project Bongo van start gegaan. Met vrienden. Alhoewel, er komen af en toe extra muzikanten en dansers het podium op lopen. Tot groot vermaak van de bandleden zelf. Opvallend is dat op de gitaar Niels de Maa te zien is, die kun je kennen van Haagse bands als MOORE. Ook opvallend is dat het bij acts als Project Bongo niet echt super druk is, juist bij de hiphop en feestacts is het veel en veel drukker. De toegankelijke programmering is in dat opzicht dus een goede keuze.

Dan gebeurt er iets merkwaardigs. De gemiddelde leeftijd daalt met ruim 15 jaar binnen 15 minuten. Een blik op het programma geeft de verklaring, Sevn Alias gaat zo optreden. Deze 20-jarige rapper is zonder twijfel een van de populairste artiesten onder de hedendaagse jeugd en dat is ook wel begrijpelijk. Met name het metrum dat deze rapper hanteert verschilt enorm met dat van andere rappers en ook zijn mengelmoes van Arabisch, slang en Nederlands slaat goed aan. Echter, als je je hele set over een bandje meerapt is het moeilijk om echt serieus genomen te worden.

In een hoekje van het festivalterrein staat nog een klein ander podium. Op het Vrijheidsplein staan sprekers en singer-sonwriters. Een van hen is Pyke, de Haagse singer-songwriter met de extreem breekbare stem trekt een flink aantal mensen voor zijn podium. Tegelijkertijd is op het Freestage HERS bezig, deze nieuwe Haagse popband had makkelijk het grote podium kunnen betreden met de toegankelijke popliedjes en ongeladen-alles-is-mooi-teksten.

Op het hoofdpodium staat de band Russkaja. Deze Oostenrijkse band met duidelijke Balkaninvloeden is één van de eerste bands die het toegestroomde publiek echt tevreden kan stemmen. Een typische feestband kan je ze niet noemen want daar is de muziek te hard voor maar desalniettemin zie je de aanwezigen en masse op en neer deinen. De zanger Georgij Makazaria is een heuse publieksmenner en als hij aanstuurt op een circlepitt om de toeschouwers één te laten voelen wordt dit ook met liefde voor hem gedaan. De cover van Avicii’s ‘Wake Me Up’ in een balkanjasje is een van de merkwaardigste en toch vermakelijkste momenten van de dag.

Alsde helikopter met daarin afsluiter De Staat komt aangevlogen spoedt zich een menigte naar de mainstage, en alsde heren het podium op komen lijkt heel Den Haag aanwezig te zijn. Opener ‘Witch Doctor’ wordt gespeeld zonder dat de bekende circlepitt ontstaat (maar die had Russkaja al geleverd) en daarna kwamen de hits in sneltreinvaart uit de versterkers. Torre Florim en zijn mannen lijken van een dag het land door vliegen alleen maar energieker  geworden en het publiek heeft er duidelijk zin in en de opstootjes van even eerder zijn gauw vergeten. Een afsluiter die de dag goed maakt.