Katzenjammer bestaat inmiddels tien jaar en heeft in die tijd een behoorlijke groei doorgemaakt. Niet alleen qua aantallen bezoekers en samenstelling van haar publiek, maar ook op muzikaal en professioneel vlak. Wie de band pak ‘m beet vijf jaar geleden zag was getuige van een unieke podiumervaring met vier op het oog losgeslagen meiden die ieder zo’n vijfentwintig instrumenten bespelen en constant wisselen van rol.
Katzenjammer pleziert Paard van Troje
Noorse dames steeds groter
De Noorse all women band Katzenjammer stond op 21 november na vier jaar afwezigheid weer op het podium van het Paard van Troje. Met het nieuwe album ‘Rockland’ op zak trekken de dames volle zalen en ook vanavond is het dringen geblazen voor een goede plek. Na het voorprogramma, verzorgd door de Belgische formatie King Dalton, trapt het viertal af.
Mede daardoor is de livereputatie Katzenjammer altijd vooruitgesneld en spelen de studioalbums een ondergeschikte rol in de carrière van de band. Het meest recente album ‘Rockland’ is er dan ook vooral eentje om tijdens een show als souvenir aan te schaffen en te laten signeren, en niet zozeer om heel vaak te draaien. De nadruk tijdens het concert ligt echter wel op dit album, waarvan bijna alle nummers op de speellijst staan. De paar uitschieters (zoals ‘Bad girl’ en ‘Old de Spain’) doen het live prima, maar de middelmatige tracks die de overhand hebben op de plaat laten tijdens de show de aandacht van het publiek snel verslappen. Met name halverwege het concert overstemt het geroezemoes achterin de zaal regelmatig de babbeltjes en rustigere nummers, wat zichtbaar tot ergernis op het podium leidt.
Van het viertal is het de stoere Marianne Sveen die gedurende de show de meeste aandacht opeist. Met een strot als Janis Joplin na een avondje stevig doorzakken maakt ze grote indruk wanneer ze haar dierlijke gegrom afwisselt met knappe harde uithalen. Genesis-cover ‘Land of confusion’ komt vanavond voorbij in een fraaie bluesfolkversie. Daar staat dan wel een draak van een uitvoering van ‘London calling’ van The Clash tegenover, waarbij alles wat het origineel een klassieker maakt vakkundig om zeep is geholpen.
Katzenjammer laat anno 2015 zien een gesettelde, professionele popfolkband te zijn, met de daarbij behorende podiumtrucjes. De zaal wordt verdeeld tijdens een meezingmomentje, "Deh Haak" doet het regelmatig goed in de ogen van de dames en er worden veel pogingen gedaan Nederlands te spreken. Een deel van het instrumentarium lijkt echter met de wilde haren in Noorwegen achtergebleven te zijn. Het podium is regelmatig te groot voor de vier muzikanten die rustig heen en weer wandelen naar een ander plekje, maar de chaos en spontaniteit zijn deels ingewisseld voor een professionelere uitstraling die een breder publiek bedient. En zo groeit Katzenjammer langzaam maar zeker uit tot een steeds grotere band, waarvoor je voor een volgende tournee misschien wel naar de HMH of Ziggo Dome moet afreizen.