Het is niet gebruikelijk dat een band al in het tweede jaar van zijn bestaan een volledige plaat uitbrengt. Toch is dat precies wat The Black Veins van plan is 11 december te doen. Op die dag wordt het titelloze album gelanceerd met een eigen festival op de Scheveningse Pier. De bandleden moeten er dan in eerste instantie dan ook even onderling uitkomen of ze nu in 2013 of 2014 zijn begonnen. Het blijkt dat laatste jaartal te zijn. Josine, lachend: “Goh, lijkt het dus al zo lang?” Drummer Benjamin vertelt: “We hebben de plaat in april dit jaar opgenomen, maar eigenlijk hadden we vanaf het moment dat Lesley en ik de band startten al het idee een plaat te maken. Dat is sowieso iets wat we al heel lang wilden, ook toen we hiervoor in andere bands speelden.”
3voor12 Den Haag Selecteert: The Black Veins
Het interview
In de aanloop naar de release van zijn debuutalbum is Haagse band The Black Veins deze maand 3voor12 Den Haag Selecteert-act. Op 11 december presenteert de het drietal zijn plaat op de Pier in Scheveningen, met een compleet zelf georganiseerd festival eromheen. We spraken gitarist/zanger Lesley Warendorff, bassiste Josine van der Splinter en drummer Benjamin Lampe op diezelfde Pier over het album, het festival en waarom Scheveningen best een toffe plek is.
Die drang om een echt album te maken komt veelvoudig naar voren tijdens het interview. Benjamin heeft wel een idee waarom: “Als je 13/14 bent koop je zelf cd’s van bandjes, en als je dan zelf in een band zit wil je gewoon graag ook een echte plaat uitbrengen. Dat is toch wel een dingetje. Ik zou niet zeggen dat het een droom is die uitkomt, maar…” “We hadden eigenlijk ook gewoon genoeg nummers voor een hele plaat,” vult Lesley aan, “en we wilden eigenlijk geen keuzes maken tussen de nummers. We hadden er heel veel. Onderling verschillen de liedjes soms best van elkaar, ondanks dat je wel goed kunt horen dat ze van ons zijn. Een nummer als ‘Waiting’ is best een uitgebreid liedje, en op een EP moeten eigenlijk allemaal singles staan. Dan heb je dus van die mooie lange liedjes die niet op een EP passen, maar wel op een volledig album.” “Maar uiteindelijk hebben we ook veel liedjes opgenomen die de plaat niet hebben gehaald,” zegt Josine lachend.
Goed, een album dus! Hoe is dat precies tot stand gekomen? Benjamin: “We hebben de hele plaat in april opgenomen, maar wilden eigenlijk dus al sinds het begin van de band een plaat maken.” Josine: “Het heeft een jaar geduurd voordat we alle nummers hadden gefinetuned. Het opnemen zelf duurde eigenlijk maar vrij kort, omdat we alles live hebben ingespeeld.” Het opnameproces duurde dan ook maar twee dagen. “Dat was vrij snel. We hebben heel erg gekozen voor een livefeel. Het is heel rauw, het is echt hoe het is. Niet veel bands doen dat, maar daardoor heb je wel de live-energie op de plaat. Hopen we.” Lesley is het daar mee eens: “Voor ons was het heel belangrijk dat de energie naar de plaat werd overgedragen. Dat wat we live doen ook terug te horen is op de cd.” “Het is geen bullshitplaat,” zegt Benjamin. “Als we straks optreden op de Pier tikken we af en gaan we spelen. Precies op die manier is de plaat ook opgenomen.”
“Gelukkig hadden we twee hele toffe producers die hier ook voorstander van waren,” gaat Benjamin verder. “Met producer Erik Schurman (o.a. Handsome Poets, Guus Meeuwis, Trio Escobar) wilden we al lang werken. Later is daar Bart Schatteleijn bijgekomen, met wie we de demo’s hebben opgenomen.” Samen met de twee producers heeft de band in de studio in Friesland het album opgenomen. “Dat was een hele chille studio. Veel ruimte, je kon er ook slapen, en er was een grote liveroom”, zegt Benjamin. “En koeien, dat wilde Erik graag”, vult Lesley aan.
Dat The Black Veins maar uit drie man (of nou ja, twee man en een vrouw) bestaat, betekent volgens de band absoluut niet dat er daarmee aan kracht wordt ingeboet. “Toen we met The Black Veins begonnen hebben we wel goed gekeken wat het beste voor ons werkt. Zo hebben we het bijvoorbeeld een toetsenist geprobeerd, maar we kwamen er achter dat we eigenlijk met z’n drieën al heftig genoeg zijn,” vertelt Lesley. “Plus, hoe vet is een trio?”, haakt Benjamin in. “The Police, Triggerfinger… we houden van trio’s, haha. Maar met zijn drieën is het dus echt al genoeg. Dat werkte ook in het voordeel in de studio.” Lesley: “We hebben wel wat dingen gedubd, maar er staan geen partijen op de plaat die we live niet zouden kunnen spelen.”
Het album is inmiddels helemaal afgerond en klaar voor release. Lesley: “We hebben wel even nagedacht over hoe we dat wilden aanpakken. We hadden zoiets van: “we moeten dat ding toch een keer de lucht in slingeren, dus dan moeten we dat wel zo goed mogelijk doen.” Ik organiseer wel meer dingen in en rondom Scheveningen, dus toen we een locatie zochten voor de albumrelease kwam dat min of meer samen. We dachten: “Waarom niet gewoon op de Pier? We maken er gewoon een festival van.” Benjamin: “Met een coverbandje speelden we al een keer op de Pier. Dat was al vet, maar dit wordt natuurlijk nog veel vetter. Volgens mij zijn we de eersten die überhaupt een album releasen op de Pier!”
De band hoopt ook dat de albumrelease en het festival de Scheveningse muziekscene een boost geeft. “Het is een toffe plek die heel veel te bieden heeft, maar ook nog erg in ontwikkeling is qua muziek,” vertelt Lesley. “Met het wegvallen van FAST (het surfdorp dat eind dit jaar werd gesloten, red.) moet Scheveningen weer wat meer moeite doen om op de muziekkaart te komen.” Is er dan wel sprake van een Scheveningse muziekscene? “Vanaf 12 december ja, haha,” lacht Benjamin.
Hoewel de band al stuk of veertig keer heeft opgetreden, is dat tot nu toe voornamelijk buiten Den Haag geweest. Benjamin: “Als we hier spelen is het natuurlijk wel heel leuk, want iedereen vindt er wat van, al je muziekvrienden. Buiten Den Haag maakt het geen reet uit omdat je niemand kent. Het is allebei tof, maar op een hele andere manier. Als je vrienden na afloop van een show zeggen dat het vet was is het tof, maar als je in het voorprogramma van Sjako! staat in Haarlem en er komen wildvreemden naar je toe om te zeggen dat ze het helemaal te gek vonden, dan is dat zo gaaf.” “Dat was misschien ook wel de leukste show tot nu toe. Een vol Patronaat, met allemaal mensen die blij waren dat wij daar speelden,” vindt Lesley. “Maar ook al komen we ergens en er staan maar twintig mensen, dan wil ik wel dat die mensen daar het naar hun zin hebben”, zegt Benjamin.
Om al direct in het eerste jaar zo veel buiten Den Haag te spelen, is dat een bewuste keuze geweest? Daar zijn ze het alledrie mee eens. “Den Haag moet wel een beetje speciaal blijven,” vertelt Lesley. “Je kan wel elke week in het Paardcafé staan, maar wat schiet je daar nu mee op?” “Je vrienden gaan echt niet iedere week komen,” gaat Benjamin verder. “En als eens in de drie, vier maanden terugkomt in Den Haag zien mensen ook wat voor groei je hebt doorgemaakt als bandje.” Josine besluit: “We vinden het ook gewoon leuk om te spelen, dus dat wil je dan ook zoveel mogelijk doen. En dat kan niet alleen in Den Haag.”
Als het album uit is, is dat dan ook precies wat de band van plan is: veel spelen. Lesley: “Als de cd uit is willen we gewoon heel veel spelen. Ik denk dat het voor zaaltjes ook aantrekkelijker is een band te boeken die een cd uit heeft.” “We merken nu al dat het helpt om een videoclip uit te hebben. Verschillende media hebben dat opgepikt,” vertelt Benjamin. Maar ook op creatief gebied zit The Black Veins. “We zijn al aan het schrijven voor de tweede plaat. Of EP. Nieuwe muziek, in ieder geval,” zegt Josine. “We zijn ook wel blij dat we die eerste plaat nu als het ware van ons afgeschreven hebben,” zegt Benjamin. “Dan kunnen we weer verder met nieuwe dingen. Uiteindelijk is dat voor ons als band ook het belangrijkst. Dat we gewoon bezig blijven, continu bezig zijn. Spelen, opnemen, nieuwe liedjes. Zo houden we het ook leuk voor onszelf, en dat is belangrijk.”
Het debuutalbum van The Black Veins is nu te beluisteren in op de 3voor12 Luisterpaal. 11 december brengt de band het album uit tijdens het New Waves-festival.