Tourverslag: Atlantic Attraction door Europa (deel 2)

Berlijn, Warschau, Kwidzyn en Praag

Arend Lakke (Atlantic Attraction) ,

In november en december tourt de deels Haagse band Atlantic Attraction voor meer dan twintig shows door zeven Europese landen. Dit ter ere van de EP ‘Strange love’ die onlangs werd gepresenteerd. Tijdens de tour worden onder andere Duitsland, Polen, Tsjechië, Italië en Zwitserland aangedaan. Tijdens de tour houdt de band het thuisfront op de hoogte met een tourverslag dat te lezen zal zijn op 3voor12 Den Haag. Vandaag publiceren we deel twee.

Berlijn, donderdag 20 november
De bus staat voor het eerst stil naast een klassieker, het Hünerhaus, waar we ons voorzien van kippengebraad, pommes mit en thee. De eerste avond hebben we vrij en spenderen we strompelend door de stad van Spätladen naar Splittladen. We bezoeken een aantal verplichte tenten die natuurlijk allemaal gesloten zijn, want zo is ons leven. Toch krijgen we het voor elkaar onszelf te voorzien van een enorme kater, waarmee we de volgende ochtend vroeg alle gear weer uit het hostel mogen verslepen. Heerlijk. 
 
De dag brengen we door met liters koffie in de Wohnzimmer en versturen een kleine 2000 e-mails voor onze volgende tour. Dunckerclub blijkt een unieke plek waar men heen gaat om nieuwe muziek te leren kennen. Onze angst dat we voor een lege zaal gaan spelen is onterecht, want vlak voordat we beginnen staat de tent vol met zo’n zeventig man waaronder een groep Nederlanders. De show gaat erg goed, iedereen is enthousiast. Vroeg naar bed zit er niet in want onze slaapplek is in een achterkamer welke met twee muren aan de zaal grenst.  Tot diep in de nacht worden er plaatjes gedraaid voor een drietal bijzonder riekende personen die volgens mij Berlijn een paar jaar geleden hadden moeten verlaten. We vermaken ons met een groep Hondurezen, onoverkomelijke shots wodka en vertrouwen op het cafeïnepoeder dat we de avond ervoor  gekocht hebben, voor de volgende dag.
Warschau, vrijdag 21 november
We staan weer lekker vroeg op want dat vinden we fijn. De club in Warschau blijkt onbekend en nieuw en gelegen in de slechtste buurt die er is. Elke Kurva kan je laatste zijn, zo wordt ons verteld. Gelukkig heb ik vanuit eerder bezoek een aantal vrienden die met wat andere vrienden de zaal al aardig opvullen. Ook trekken we nog wat mensen weg bij een andere tent, in dezelfde straat en zo hebben we toch een leuk publiek om voor te spelen. Het voorprogramma, Tribe, is een Poolse gitaar-brul inferno met een ander publiek dan het onze. Dat blijkt ook uit hun warmzing-ritueel, wat qua klank aansluit bij wat men in de kelder van de Berghain kan verwachten Wij zitten het uit met drie enorme pizza’s belegd met augurk en worst.
 
Ons optreden begint met een blackout van de gehele venue omdat we onze lichtbak aansluiten op een verkeerd stopcontact. Het helpt niet dat de technische crew geen woord Engels spreekt. Tijdens het optreden begeeft de basversterker het, net als een gitaar. Een prima score en fijn om de tour mee te beginnen. Desondanks is het publiek erg enthousiast, mijn vrienden uiteraard uitzinnig.
 
Kwidzyn, zaterdag 22 november
Kwidzyn is een noordelijk plaatsje met 40.000 inwoners. We verwachten dat het nu echt gaat gebeuren; een oude schuur, zonder mensen, zonder PA en een diner met aardappels en uien. We vallen echter weer met onze neus in de Poolse boter. De eigenaar van de kleine, maar gezellige kroeg waar we spelen heeft special voor ons een hele degelijke PA aangekocht.  Het kroegje staat weer helemaal vol en iedereen danst vrolijk mee. 
 
Na het optreden gaan we met letterlijk iedereen op de foto en we beuken af met de Party Animals. Die kennen wij alleen helaas, maar ons plezier is er niet minder om. Hetzelfde geldt overigens voor Scooter. We slapen boven de venue, wat doordeweeks dienstdoet als daklozenopvang.
 
Praag, maandag 24 november
We beginnen Praag met een repareersessie in de Praagse Rock Palace, gevolgd door goulash en eindelijk een goede nachtrust.
 
Onze eerste gig in Praag blijkt een hele speciale. De tent beschikt over een prima podium met mooie apparatuur, ware het niet dat er helemaal niemand is. De geluidsman vertelt ons nog voordat hij zichzelf voorstelt dat er vanavond, een maandagavond, niemand gaat komen. Het deurbeleid, met een entree van omgerekend zes euro ofwel zeven liter bier helpt niet erg mee en aan de deur worden bezoekers uitgelachen als ze zeggen voor de band te komen. Maar, de venue houdt stug vast aan de entreeprijs, zelfs wanneer we bijna aan het einde van de set zijn. We houden ons koest, want de portier ziet eruit alsof hij elk moment uit z’n bomberjack kan scheuren en de bardame heeft ogenschijnlijk haar Engels lesgeld gebruikt voor de aanschaf van een enorme voorgevel. En voor de rest is er niemand.
 
We besluiten onze eigen drank mee naar binnen te nemen en spelen de beste set ooit voor de vijf man die we effectief naar binnen hebben getinderd. Iedereen op het podium met goed geluid, een waar feestje. Binnen tien minuten zijn we afgebouwd en staan we weer buiten, klaar om met onze waarschijnlijk grootste fans tot nu toe de rest van de avond door te brengen in een heel erg bruin café met jazzmuzikanten en zelf gebrouwen pruimenlikeur.