Ondanks dat ze momenteel bezig is met haar debuutalbum, neemt de Haagse Valerie Scheffer toch even de tijd om een klein optreden te verzorgen met haar band Valerie Branoux in de foyer van het Paard. Valerie is een singer-songwriter en zingt rustige, nogal breekbare liedjes. Dat is meteen al duidelijk bij het eerste nummer dat vanavond ingezet wordt; het zorgt bij sommige toeschouwers voor kippenvel. Opvallend is dat de nummers van Valerie niet in de typische popstructuur geschreven zijn, maar in een bijzonder eigenzinnig jasje zijn gestoken. Het lijkt alsof Valerie het publiek met de nummers een verhaal wil vertellen, en zo klinken de songs ook. Het optreden van de band is erg rustig, maar trekt wel de aandacht van de rondlopende bezoekers in de foyer. Al in een paar minuten tijd is er een grote menigte verzameld rond het kleine podium in de foyer. Valerie Branoux vormt als het ware het oog van de storm binnen de welkomsthal. (BD)
Haagse Pop Week bereikt apotheose in Paard van Troje
Met JARA, Thin Pillow, Mik Adrian, David Benjamin, Dandana en meer
De Haagse Pop Week van 2014 zit er alweer bijna op. Hoewel er nog tot en met zondag optredens plaatsvinden, werd op zaterdag 25 oktober al een groot afsluitingsfeest georganiseerd in het Paard van Troje. Naast de albumpresentatie van Friends of the Family werden onder andere ook de Haagse Pop Prijzen uitgereikt en verzorgde Playground Zer0 de afterparty in de grote zaal.
De kleine zaal is voor minder dan de helft gevuld als JARA het podium opkomt. De idiefolkband dient als opwarmertje voor de uitreiking van de Haagse Pop Prijs, waar het zelf ook voor genomineerd is. Deze rol neemt de jonge band uiterst serieus. Op het podium beleeft zangeres Jara Holdert elk moment dat ze beschrijft in haar nummers opnieuw, waardoor ze zeer oprecht overkomt. Hoewel de bandleden vrij terughoudend kunnen overkomen, zijn ze dat zeker niet. Hoe meer het optreden vordert, hoe meer JARA zich thuis voelt op het podium en dat uitstraalt. Het publiek heeft dat ook in de gaten en begint langzaam door de knieën te buigen, de heupen te wiegen en soms zelfs een woordje mee te zingen. Aan het eind van de veertig minuten die JARA toebedeeld heeft gekregen, roept de jonge zangeres op om echt los te gaan, want dat is immers waar het laatste nummer over gaat: ‘Moving me’, haar meest recente single. Dit lukt en hiermee heeft de band een perfecte start gegeven voor de uitreiking van de Haagse Pop Prijs voor het Beste Initiatief. (WdK)
Kort voor het officiële optreden, weet deze band al de aandacht te trekken in de drukke foyer door op de trap alvast een nummertje te spelen zonder versterkers. Mik Adrian is de tweede band die het kleine podium in de foyer betreedt en hoewel de hoofdact van de avond zojuist begonnen is in de grote zaal van het Paard, verzamelen zich alsnog een heleboel toeschouwers rond het kleine podium. De muziek van de band geeft het gevoel van een lekker warme zomerdag in de jaren ’60, het liefst in een hippie volkswagenbusje. De muzikanten hebben allemaal een dikke smile op hun gezicht tijdens het spelen en toveren zodoende ook een glimlach op het gezicht van hun toeschouwers. De muziek klinkt voor het grootste deel erg vrolijk, maar wordt door de samenzang van de zes bandleden op sommige momenten ook zeer intiem. De liedjes van deze band zijn (dansbare!) meezingnummers die nog tot de dag erna in je hoofd blijven rondzweven. (BD)
Nadat Lucy’s Wijsje met een grote glimlach de Haagse Pop Prijs voor het Beste Initiatief in ontvangst heeft genomen, betreedt Thin Pillow het podium. De band mag het publiek vermaken tot de Haagse Pop Prijs voor Aanstormend Talent wordt uitgereikt. De rockband geniet openlijk van deze kans en maakt er dan ook een waar feestje van. Vooral zangeres Miles-Lee gaat los; of ze nu een tamboerijn of biertje in haar hand heeft, ze danst gezellig mee met de klanken die haar band produceert. Behalve als ze zingt, want dan heeft ze haar energie nodig om de zaal te vullen met haar heldere en krachtige stem die ze voorziet van een rauw randje. Naarmate het optreden vordert, maakt het heldere steeds meer plaats voor het rauwe, maar ze blijft elke noot raken. Toch eist ze niet alle aandacht op; ook de andere bandleden krijgen een kans te laten zien wat ze kunnen. Zowel de bassist als toetsenist laten in een solo hun vingers met hoge snelheid los op de snaren en toetsen. Het publiek juicht dit toe; bij de voorste rij ontstaan er zelfs kleine moshpits. De band neemt even een stap terug door een wat rustiger nummer te laten horen, maar dit duurt niet lang. Snel gaat Thin Pillow weer los waarop het publiek snel volgt. Bij de uitreiking van de Haagse Pop Prijs voor Aanstormend Talent is het publiek zo opgehypet, dat Dennis Weening er moeite mee heeft de winnaar bekend te maken. Gelukkig hoort toch iedereen dat dit de driekoppige formatie Playground Zer0 is. (WdK)
Het derde optreden in de foyer wordt verzorgd door David Benjamin, een van de finalisten van De Beste Singer-Songwriter van Nederland. De overwinning was niet aan hem, maar laten we hopen dat het een soort Jim/Jamai-situatie wordt, want deze gast heeft echt héél veel talent. Zijn stem heeft wel iets weg van Jason Mraz. Niet te gepolijst, maar ook niet met een over-the-top rauw randje. Naar eigen zeggen heeft hij vanavond een ‘’lekker zwoele raspstem. Zo noem je dat toch?’’ Zijn nummers zijn over het algemeen een beetje kort. Waar de vorige bands moeite hadden met hun optreden binnen de tijdslimiet te houden, heeft David aan het einde moeite met een nummer te vinden om te spelen. Daarom waagt hij zich maar aan zijn eigen Nederlandse bewerking (in samenwerking met René Weijman) van het nummer ‘Wonderwall’ van Oasis, ‘Wondermuur’. Tegen alle verwachtingen in klinkt dit lied erg poëtisch en blijft de tekst z’n kracht behouden. David is een echte charmeur op het podium en heeft klaarblijkelijk niets anders nodig dan zichzelf en zijn gitaar om zijn - voornamelijk vrouwelijke - luisteraars te bekoren. (BD)
Atlantic Attraction is ondertussen geen onbekende meer in de Haagse popscene. Binnenkort brengt de band debuutalbum ‘Far From Home’ uit en gaat de band zelfs touren door zeven Europese landen, waaronder Tsjechië, Zwitserland en Italië. Normaal gesproken staat de band met een partij gitaren en een drummer op het podium, maar vanavond is het tijd voor een (eenmalig) experiment: iedere muzikant beschikt over een synthesizer en er komen geen andere instrumenten te pas tijdens het optreden. De muziek die wordt gemaakt geeft het gevoel van een melancholische trance waar je in opgezogen wordt. De zuivere stem van zanger Kevin de Haas gaat perfect mee in deze flow. Het is alleen jammer dat er weinig opbouw in de nummers te herkennen is. Tijdens het hele optreden blijft de muziek wel strak, en het is misschien wat radicaal om te zeggen dat het de hele tijd hetzelfde klinkt, maar er komt maar weinig variatie in de nummers zelf naar boven. Pas bij het laatste nummer lijken de muzikanten naar een soort drop toe te werken, die uiteindelijk niet komt. Dit is jammer, want het heeft wel veel potentie. Misschien moet het nog aan een aantal experimenten onderworpen worden. (BD)
Het hoogtepunt van de avond is eigenlijk al voorbij als de band Dandana op het programma staat. Toch is de kleine zaal van het Paard nog redelijk gevuld. Dandana beseft dat de bezoekers na een opbouwmoment opnieuw moeten worden opgewarmd en doet dat door met ze te klappen: een cliché trucje dat toch altijd nog schijnt te werken. Deze live band is verder alles behalve cliché; elektronische muziek wordt gemixt met soul en krijgt door de djembés ook een Afrikaans tintje. Tijdens het live tot stand komen van deze aparte combinatie, laat een scherm achter de band grafische vormgeving zien, wat de ervaring een extra dimensie geeft. De redelijk gevulde zaal kijkt hypnotiserend naar het podium, terwijl hun heupen zachtjes heen en weer wiegen. Bij het nummer ‘Lemonade for sale’ ontaardt dit bijna in dansen, wat helaas net niet doorzet. Toch heeft deze band met hun live muziek een speciaal tintje aan de afsluiting van de Haagse Pop Week gegeven, waardoor mensen Dandana niet snel zullen vergeten. (WdK)
Even na middernacht verdwijnen de bands uit het programma om plek te maken voor de dj’s en producers die het nachtprogramma verzorgen. Om te beginnen met Playground Zer0. De kersverse winnaars van de Haagse Pop Prijs in de categorie Aanstormend Talent is tevens de host van het programma in de grote zaal van het Paard waar ook San Holo en Maask onderdeel van zijn. Het aangekondigde optreden van Willie Wartaal moeten we helaas missen vanavond. De drie heren van Playground Zer0 weten als geen ander het publiek mee te krijgen en als snel veranderd de zaal in een kolkende massa springende, dansende, schreeuwende mensen. DJ Friss babbelt het geheel weer lekker aan elkaar en zweept het publiek nog wat verder op. Aan het eind van de avond kruipt hij zelf ook nog een keer achter de draaitafel. Ook in het Paardcafé is het feest. Daar draaien Magere Mau en Bella Hay, samen ook wel bekend als het Candy Says dj-team, de meest uiteenlopende plaatjes. Omdat Bella nog een optreden in Amstelveen heeft, gaat Mau alvast alleen van start. Hij begint de dj-set met fijne 60s plaatjes maar hoe verder de avond vorder hoe meer genres en decennia er voorbij komen. Een lekker einde van de finale van de Haagse Pop Week. (RvdH)