Some Kind of Fire Rose overtuigt en ontroert met fragiele liedjes

‘Less is more’ bij uitverkochte EP-presentatie

Kim Andriessen | Foto’s: ,

Rondom het thema breekbaarheid schreef Some Kind Of Fire Rose het afgelopen jaar liedjes. Op vrijdag 28 november presenteerde de tweekoppige band het resultaat. In het Ketelhuis van theater De Nieuwe Regentes introduceerde het duo de debuut-EP Breekbaar. Tijdens de voorstelling, die uit een muzikaal toneelstuk en een concert bestond, stelde Some Kind Of Fire Rose zich kwetsbaar op en vierde intimiteit hoogtij.

Some Kind Of Fire Rose bestaat uit Lisette van Zwieten en Gijs Hietkamp. In het eerste gedeelte van de EP-presentatie voeren zij (samen met acteur Marten van der Meijden) een muzikaal toneelstuk op. De angst om iets dierbaars te verliezen maakt je breekbaar en Some Kind Of Fire Rose verbeeldt dit in een voorstelling van circa 25 minuten. De combinatie van muziek en kleinkunst is fraai en de uitbeelding van de teksten een creatieve manier om de EP-presentatie te beginnen.
 
Na een korte onderbreking speelt Some Kind Of Fire Rose een concert waarbij ‘less is more’ het credo is. De folkpopliedjes worden heel klein gehouden. De zangpartijen zijn loepzuiver, maar zelden uitbundig en de gitaarlijnen verre van onnavolgbaar. Het is eenvoudige, doeltreffende sfeerbouw. Ook in de performance houdt Some Kind Of Fire Rose het toegankelijk. De setting van het concert is intiem: het tweetal speelt met twee gastmuzikanten op een rood tapijt en het publiek zit op kussens daar omheen. Deze openheid maakt het concert intrigerend. De ruim zestig aanwezigen in het uitverkochte Ketelhuis hangen aan de lippen van het duo.
 
De liedjes van Some Kind Of Fire Rose zijn overtuigend, ontroerend en getuigen van vakmanschap, want hoe klein en fragiel de muziek ook mag zijn, fraai in elkaar zit het zeker. Hoe de vocalen van Van Zwieten en Hietkamp meesterlijk samenvloeien is hier het mooiste voorbeeld van.
 
Waar bij menige singer-songwriterpop de eentonigheid gaandeweg een optreden op de loer komt te liggen, is hier bij Some Kind Of Fire Rose geen sprake van. In tegendeel zelfs. Het ene moment is de behoefte om met gesloten ogen weg te dromen op de rustgevende klanken onweerstaanbaar, terwijl even later de poëtische en melancholische teksten om een goed luisterend oor vragen. Zo zit er, ondanks de minimalistische benadering van het tweetal, tot en met het laatste nummer voldoende spanning en variatie in het concert. Met intieme, liefelijke liedjes geeft Some Kind Of Fire Rose zich helemaal over en dit verdient niets anders dan lof.
 

“Ik hoop dat jullie spanningsboog nog een paar liedjes aan kan”, vraagt Hietkamp zich op, hoe kan het ook anders, kwetsbare toon af. Maar hij hoeft zich geen zorgen te maken. Hoewel verhalend over breekbaarheid is de spanningsboog van de liedjes tijdens de EP-presentatie in De Nieuwe Regentes stevig als staal.