De tweede editie van het Trojan Metalfest in ’t Paard van Troje te Den Haag op vrijdagavond 14 januari had een viertal brute metalbands op het menu staan: Houwitser, Detonation, KhaoZ en Reborn. De zaal was redelijk gevuld met gematigd enthousiast “langharig tuig” en stond bol van harde, rauwe muziek. Gewillige bands uit diverse genres binnen de metalstromingen thra sh, grind, death en black drongen de gehoorgangen van de toehoorders in en vormden een slagwerk op de trommelvliezen.
De aftrap wordt gegeven door het Haagse kwintet Reborn. Deze band draait al enkele jaren mee, maar had onlangs zijn debuut in de nieuwe bezetting met zanger Milan. De band zet agressief in en de dikke grunts komen hard binnen. Het is zonde dat ze voor maar een klein publiek staan, want aan hun enthousiasme ligt het niet. De pauzes tussen de eerste twee nummers duurt behoorlijk lang wanneer Milan haast timide aankondigt “Wij zijn Reborn” en dat dit Trojan Metalfest II is. Het is duidelijk: hij houdt van brullen, niet van praten. Soit. De band speelt strak - heeft een gruntkoortje! -, zet een lekkere podiumpresentatie neer en krijgt uiteindelijk (terecht) wat publiek mee, maar staat wel loei- en loeihard, waardoor het een brij van hard geluid wordt en je je af en toe afvraagt of er stiekem een beetje bloed uit je oren komt. Afijn, wat verwacht je anders op zo’n festival? Reborn is in ieder geval een goed begin van de avond en hopelijk een voorbode voor wat er nog komen gaat.
De volgende band van de avond is KhaoZ, een deathmetalformatie uit Amersfoort/Utrecht, bestaande uit ex-leden uit bands als Pleurisy, Houwitser, Dead Head en Sinister. Dat klinkt al erg gaaf, maar schept ook zeker verwachtingen die deels waar gemaakt worden. Na een korte soundcheck is ’t Paard nog steeds maar voor de helft gevuld, waarbij vooral vooraan het podium een gapend gat ligt. “Hallo Den Haag. Wij zijn KhaoZ!” De behoorlijk grote band, bestaande uit zes man, zet een veel zwaarder, maar ook wat doffer geluid neer dan Reborn, maar gaat als een trein door het half uurtje speeltijd. De metalheads in de zaal worden steeds fanatieker en er is steeds meer aanloop naar voren toe; er komt zelfs heel voorzichtig een pit. KhaoZ heeft duidelijk een broertje dood aan religie met aankondigingen als een nummer dat over het Christendom gaat; schijnheiligheid, en voor iedereen die in reïncarnatie gelooft: “None, when you die”. Duidelijke taal voor een dankbaar publiek en een gretige, ouderwetse deathmetal band.
Het Utrechtse Detonation knalt erin als een bermbom: het hakt en is strak, snel en technisch - met een helder geluid. Wil je dat een technische band goed overkomt, dan moet je er enorm voor waken dat het geluid niet zodanig hard staat en overstuurt dat het een muur van geluid wordt. Een probleem waar grotere bands als bijvoorbeeld Nile meer dan eens mee worstelen, maar het lukt deze vier heren het om een clean geluid te produceren. Nice! Detonation heeft even stil gestaan, maar met twee nieuwe bandleden zijn ze weer terug, met een nieuwe CD op komst. Ze spelen superstrak, met een drummer op clicktrack, en hebben zichtbaar zin om te spelen en honger naar een mooie avond. Dus clicktrack (wat het drummen niet per definitie gemakkelijker maakt) of geen clicktrack, deze band speelt gewoon strak. Op een slippertje na (“Sorry voor de fuck-up in het begin van het nummer”), gaat het erin als zoete broodjes en wordt ook de derde band van het Trojan Metalfest beloond met een aardige pit. Een welkome afwisseling met afwisselende nummers.
Dan het agressieve monster dat Houwitser heet. De old school grind/death metalband uit Rotterdam draait al enige tijd mee. Na een pauze van drie jaar staat de band nu alweer ruim drie jaar weer op de planken. Rauw, lomp en energiek zijn woorden die een passende omschrijving zouden bieden. Zanger Stan kondigt aan “Het volgende nummer, wil ik bloed zien!”; ok, dat hoeft ook weer niet.. Helaas is dit het enige dat een stel lamme idioten nodig heeft om steeds weer de aanschouwers om te bowlen, wat de aandacht van de band afleidt. Misschien een tactiek van Houwitser, dat steeds meer olie op het vuur gooit “Wij willen chaos; Houwitser wil chaos!”, maar het heeft eigenlijk het averechtse effect. Nog maar weinigen letten daadwerkelijk op de band en zijn steeds op hun hoede voor de vier mafketels voorin de zaal. Jammer. Desondanks kan gezegd worden dat Houtwitser met een lekker potje brute horrormetal (met twijfelachtige titels als ‘Lit the cancer’) een leuke aanvulling is op de avond, hoewel deze vijfmansformatie misschien ook wel wat lager in de line-up had mogen staan (of gewoonweg op een festival met meer publiek en daarmee meer dronken leipen had móeten staan), want langdurig boeien deed het niet.