Vuurdoop voor nieuwe bandleden Rigby

Maken ze het waar als voorprogramma van Moke?

Susanne Kooijman ,

Het was een heftige week voor Christon Kloosterboer en consorten. De band Rigby viel uit elkaar en er moesten snel nieuwe bandleden gezocht worden. Er stond immers heel wat op het spel. Tijdens De Wereld Draait Door kregen we al een korte introductie, nu mochten de nieuwe bandleden zich live bewijzen tegenover de Rigbyfan en sceptici.

Maken ze het waar als voorprogramma van Moke?

Het was een heftige week voor Christon Kloosterboer en consorten. De band Rigby viel uit elkaar en er moesten snel nieuwe bandleden gezocht worden. Er stond immers heel wat op het spel. Tijdens De Wereld Draait Door kregen we al een korte introductie, nu mochten de nieuwe bandleden zich live bewijzen tegenover de Rigbyfan en sceptici.

Het is nog donker in de zaal en er wordt luid gekletst en een goed plekje uitgezocht bij het podium, als ineens de drummer van Rigby aankondigt dat de show is begonnen. Een snoeiharde drumsolo laat weten dat de band er klaar voor is. Met een hernieuwde energie komt de band het podium oplopen. Zanger Christon laat niet veel blijken van hetgeen de afgelopen week is gebeurt, alleen een kort “Het is voor ons een heftige week geweest”, laat blijken dat de zanger het niet is vergeten. Verder lijkt er in de band niet heel veel veranderd, alleen het plaatje ziet er anders uit. De nieuwe muzikanten lijken zich al goed thuis te voelen in de band en doen heel goed mee. Er lijkt zelfs al sprake van een echte klik tussen alle leden.

En wie zijn dan die nieuwe bandleden vraag je jezelf dan af. De twee nieuwe gitaristen zijn Eelke Mastebroek en Fredo Wagner. Eelke komt uit Amersfoort en met Fredo is er ook weer een nieuwe Hagenaar toegetreden tot de band. Eelke is ook bekend van Skiggy Rapz en Mark Lotterman. Fredo speelde eerder in bands als La Grâce en D!K en geeft les bij Ready 2 Play. De nieuwe drummer van Rigby is Bart Meeldijk uit Utrecht. Live wordt Rigby nog steeds ondersteund door toetsenist Bob Fridzema.

Alsof er toch sprake is van een soort bewijsdrang, komen de liedjes vanavond net even anders uit de verf. Het ene lied heeft net even een langere brug en de uithalen van Christon zijn zelden zo lang en helder geweest. De intensiteit is ook net even heviger, alsof het zingen therapeutisch werkt en hij zodoende alle ellende even goed van zich af zingt. Het publiek, wat toch erg tam reageert op de band, krijgt steeds vriendelijke bedankjes en de band zegt zelf ook uit te kijken naar de show van Moke. De jongens zijn naderhand dan ook te spotten tussen het Moke-minnende publiek. Een signeersessie zit er dit keer niet in en de band laat zich verder dan ook niet veel zien.

Het was een ware vuurdoop voor de mannen, maar een geslaagde show was het wel. De eerste stappen zijn vaak het zwaarst, maar die zijn nu gezet. Het is nu afwachten hoe de band zich verder zal ontwikkelen, zowel live als in de studio. Maar vanavond heeft Rigby bewezen door te gaan met wat ze graag doen: goede popliedjes schrijven en performen.