Een gevarieerde dag vandaag, woensdag 21 oktober, tijdens de Haagse PopWeek. In De Vinger was er ‘Haags Lawaai’ met drie metalbands, in de Havana stond een reggaeband, funky pop en nu-metal in de Rootz en in het Paardcafé een State-X New Forms Preview met synthpop en singer-songwriter. Dat betekende voor ieder wat wils.
Onder de naam ‘Haags Lawaai’ staan er vanavond in De Vinger drie bands in het metalgenre geprogrammeerd. Mortal Giants trapt af en heeft met zanger/gitarist Yannick Coolen de Nederlands Kampioen Grunten in de gelederen. De gemiddelde leeftijd van de uit Voorburg komende metalband ligt rond de 17, en dat ze nog vrij jong zijn is ook wel terug te horen. Het klinkt allemaal niet echt strak en de drie bandleden staan wat onwennig op het podium. Toch zitten er wel heel muzikale ideeën in de nummers, en met Coolen heeft de band een zeer kundige grunter. Dat betekent dus heel veel oefenen, en dan kan Mortal Giants best wel eens een hele leuke metalband worden. (RH)
De Haagse singer-songwriter dyzack (ja, met een kleine d tegenwoordig) geeft om negen uur acte de présence in het Paardcafé. Zijn set bestaat voornamelijk uit breekbare liedjes met veel sfeerwisselingen. De vocalen en het gitaarspel van dyzack zijn gecontroleerd; nergens kun je hem betrappen op foutjes. Ook maakt hij veel gebruik van effecten. Zo genereert hij ter plekke loops, waarover hij dan weer heen speelt. Tussendoor speelt hij ook nog eens mondharmonica, wat het hele plaatje compleet maakt. Een lust voor het oor! Het is terecht dat deze muzikant ooit de Zilveren Harp won. Alleen de locatie is misschien niet helemaal op zijn plek, want er klinkt veel gepraat in het café. Wellicht zou een performance in het theater beter tot zijn recht komen… (TL)
Bij binnenkomst in de Rootz treffen we een triest beeld. Behalve de vertegenwoordiger van de Haagse PopWeek, de geluidsman en het barpersoneel staat er werkelijk niemand. De band Impression blijft gelukkig positief en maakt er het beste van. Gelukkig druppelen er gedurende het optreden wat meer mensen binnen, want een lege zaal verdient deze band zeker niet. Lekkere poprock met veel funky invloeden. Het doet dan ook vooral denken aan bands als de Red Hot Chili Peppers. Impression laat horen erg gegroeid te zijn in de loop der tijd en maakt vooral indruk met de meerstemmige zangpartijen. De nummers worden goed uitgevoerd en het geheel klinkt strak, al laat drummer Daan nog wel eens een steekje vallen. Ook is het goed dat de band, ondanks het geringe publiek, met enthousiasme en speelplezier op het podium staat. Een goed optreden. (RH)
Het zijn niet alleen Haagse acts die optreden tijdens de PopWeek. Een groep van buiten de regio, en zelfs buiten Nederland, is Aavikko. Deze driekoppige band is afkomstig uit Finland en bestaat reeds vijftien jaar. Wat het publiek vanavond voorgeschoteld krijgt, is onvervalste synthpop; dansbare melodieën met een stuwend ritme van een live drummer. Het geluid klinkt fris en hip, terwijl je tegelijkertijd moet denken aan de vroegere Kraftwerk. Er zijn natuurlijk ook wel verschillen te bemerken; zo voert Aavikko het publiek zo nu en dan mee in psychedelische tussenstukken, waarna weer vrolijk teruggekeerd wordt naar de stuwende basis. En dat heeft een positief effect op de aanwezigen; de voetjes gaan lekker van de vloer. Uiteraard komt de band terug voor een toegift. Al met al een goede zet om Aavikko te boeken tijdens de Haagse PopWeek! (TL)
In de Rootz ervaart 27 Ways To Win wat moeite te overtuigen. In de aanloop naar het eerste nummer hebben de mannen teveel tijd verloren aan de soundcheck waardoor de band ruim dertig minuten na aanvangstijd, zoals die in het programmaboekje geschreven is, van start gaat. Deze semiprofessionele aanpak in de voorbereiding van het optreden wekt een hoog verwachtingspatroon op die allerminst ingelost wordt. Aan de muziek kan het niet helemaal liggen. De rock en nu-metalliedjes zitten goed in elkaar en grooven bij tijd en wijle ook nog eens. Toch grijpt en overtuigt het geheel je maar nauwelijks. Ook de toegevoegde tweede stem die vanuit een tape aan de vocalen van de frontman wordt toegevoegd, werkt mee aan het negatieve beeld dat de band langzaam maar zeker over zich zelf afroept. Zo komt onder meer uitschieter ‘I couldn’t care less’ wat nep en kneuterig over. Dit terwijl het een zeer krachtig en dynamisch nummer is. 27 Ways To Win heeft het in zich om het klaar te spelen, maar laat het liggen op wel heel cruciale plekken. (JY)
Afsluiter van Haags Lawaai in De Vinger is de deathmetal band I CHAOS. Dat betekent een half uur bruut muzikaal geweld. De double bass figuren van Koen Herfst vliegen je om de oren en de vingers van gitarist Rory Hansen en bassist Joost van der Graaf vliegen over de gitaarhalzen heen. Aangevuld met frontman Harry van Breda staat hier onbetwist de beste deathmetal band van Den Haag en waarschijnlijk ook van ver daarbuiten. Toegegeven, het is een genre die veel mensen niet zullen waarderen, maar je kunt er niet omheen dat I CHAOS een verschrikkelijke goede band is. (RH)
Mischu Laikah kampt met een nogal tam publiek. Velen lijken hun drankjes en gesprekspartners voor hun aan tafel interessanter te vinden dan wat er zich achterin, op het podium van Havana afspeelt. Een enkeling waagt de sprong richting het podium. Zonde, want hoewel de soulvolle reggae met Caribische invloeden niet slecht als achtergrondmuziek in relaxte setting fungeert, verdient de band meer, veel meer dan dat. De liefelijke maar tegelijkertijd ook krachtige stem van de frontvrouw gooit hoge ogen. Ook de artiesten die achter haar staan komen van goede huizen. Toch mist het geheel iets daar waar het de band afgelopen zomer tijdens Haags Pop Podium Live totaal niet aan ontbrak; de overtuigingskracht, de energie en het plezier dat van het podium afspat. Wellicht is Mischu Laikah meer een act dat opleeft van zomerse festivals of grotere volgepakte zalen met uitzinnig publiek. Met de Europese tour van Eros Ramazzotti, nog maar net achter de rug en het onlangs digitaal uitgebrachte debuutalbum ‘I Wish’, zal de band mogelijk binnenkort vaker spelen in de setting die het verdient en waar dit muzikale gezelschap tevens meer tot zijn recht komt. (JY)