Ondanks de voorspellingen werd het op Kaderock toch mooi weer. En dat was goed nieuws voor de acts op het buitenpodium. In de achtertuin van muziekcentrum Musicon kon men onder andere genieten van optredens van Two Way Radio, The Madd, Fishbone, Prat’s The Whoblem en Lucky Joker. Uiteraard waren ook The Clarks en Cesar Zuiderwijk weer van de partij.

Ja, en daar sta je dan als letterlijk en figuurlijk jong bandje op het grote buitenpodium van Kaderock. Om 12.30 uur mag Lucky Joker het festival aftrappen. Heel veel publiek is er meestal rond dat tijdstip nog niet en deze editie is geen uitzondering. Toch zijn er wel wat mensen die naar de verrichtingen van deze tieners komen kijken. Ze ogen wat zenuwachtig, de mannen, maar zetten zich onverschrokken en vol enthousiasme aan hun taak. De poppy punky rock is niks nieuws onder de zon en het mag allemaal wat feller gebracht worden, maar het enthousiasme is duidelijk en als zanger/gitarist Justin Mercelina de mensen die op de grond zitten oproept te gaan staan omdat ze met het volgende nummer moeten meespringen, voldoet het merendeel aan dat verzoek. Tenminste, het staan. Op zo’n vroeg tijdstip springen, daar wagen weinigen zich aan. (FB)

The Clarks en Cesar Zuiderwijk staan ook dit maal weer op het buitenpodium op Kaderock. De bekendste Haagse coverband speelt, zoals elke goede coverband, covers. Voornamelijk van de eveneens Haagse band Golden Earring. Nummers als ‘Radar love’ en ‘When the lady smiles’ komen uiteraard voorbij. Om wat afwisseling te creëren, spelen ze ook wat liedjes van bijvoorbeeld The Beatles. Cesar Zuiderwijk speelt nog even een strakke drumsolo en The Clarks weten het publiek toch weer te vermaken. De mensen die de band vorige jaren ook al op dit festival hebben gezien, krijgen eigenlijk een herhaling voorgeschoteld. Volgend jaar een keer geen The Clarks? (SK)

Two Way Radio won een half jaartje geleden de Grote Prijs van Nederland, maar heeft ervoor gekozen de al ingeslagen weg van nummers schrijven en opnemen te blijven volgen in plaats van heel erg op die titel te gaan leunen. Kaderock krijgt dan ook weer een aantal nieuwe nummers te horen. ‘Hussy love song’ (te horen op de diverse sites van de band) en ‘Body God gave her’ (ook vandaag weer met krachtige uithaal van Tessa) zaten al wat langer in de set, ‘Today’ en ‘Done with rules’ zijn de nieuwste aanwinsten. Ze passen prima in het repertoire van de band, dat niet alleen door de drie zangeressen, maar zeker ook door de toetsenpartijen en bliepjes een herkenbare sound in het muzieklandschap vormt. ‘Disco shit’ is een instrumentaaltje waarbij de oproep van gitarist Dorus om één grote dansvloer te vormen een beetje aan het publiek voorbij gaat, maar de bekende klanken van ‘Jailhouse rock’ gaan er weer in als koek. (FB)

Bij The Inspector Cluzo is iets eigenaardigs aan de hand. Vanuit de luidsprekers ontspringt een groovende funkmassa, gemixt met ruige gitaarprogressies. Een gouden combinatie die eind jaren tachtig zijn hoogtijdagen beleefde. Toch klinkt de muziek van dit Franse duo niet gedateerd. Het meest bizarre aan deze band zit in het feit dat de basgitarist ontbreekt. Gek genoeg wordt hij allerminst gemist. De frontman heeft genoeg laag in zijn gitaar zitten en ontpopt er dezelfde groovende melodieuze lijntjes uit als dat een bassist in deze band gedaan zou hebben. Met het nummer ‘Fuck the bassplayer’, laat de band ook zien over de nodige dosis humor te bezitten. (JY)

The Madd, de beatformatie uit Rotterdam, is vandaag een van de grote publiekstrekkers. Dat maken ze absoluut waar, want het is lekker druk met dansende mensen. Als ze nog maar net zijn begonnen, volgen er wat onduidelijke technische problemen en moet de band zich genoodzaakt zien te vertrekken. Een teleurgesteld publiek achterlatend. Later blijkt dat bassist Richard Bouguet een stroomschok heeft gekregen van zijn versterker. Gelukkig zijn de bandleden niet veel later toch weer op het podium om aan te kondigen dat ze toch doorgaan. “Het is nu al een legendarische show!”, zegt de zanger enthousiast. Een energieke show volgt, met als hoogtepunt de hitsingle ‘Je suis parti’. Dat nummer is tegelijk dat wat de band de das omdoet. Het is hun origineelste nummer en laat de andere songs wat verbleken omdat ze nu net de originaliteit missen die dat nummer juist wel heeft. Ondanks dat is het toch een goede, vermakelijke show. (SK)

Hier staat een goed geoliede machine, dat is ook niet heel vreemd als je kijkt bij wie de bandleden van Supermannen zoal hebben gespeeld, variërend van A Day's Work tot Bastian en ook invalsessies bij Kane. De Supermannen krijgen het publiek wel mee met wat leuke rockende Nederlandstalige nummers. Met een knipoog zelfs naar de Beach Boys. Echt heel spannend wordt het echter allemaal niet. Supermannen? Eerder een groepje stoffige en iet wat sullige Clark Kents uit de begintijd die tevergeefs Lois Lane voor zich proberen te winnen, omdat zij in de liefdesdriehoek de superheld prefereert. (JT)

In september vorig jaar zorgde Musicon voor een primeur. Eenmalig zouden de heren van de Haagse funksensatie Prat's The Whoblem bij elkaar komen om nog een keer de geoliede funkmachine op volle toeren te laten draaien. Voor diegene die dat gemist hebben, biedt zich op Kaderock een nieuwe mogelijkheid aan om deze band te herbeleven. Een authentiek funk- en soulgeluid overlaadt een afgeladen binnenplaats in de tuin van Musicon waar het grote podium staat. Er is werkelijk geen nootje, ritme of ook maar een geluidje van het podium afkomstig dat niet grooved. Een gemiste kans voor diegene die  deze reünie gemist hebben! (JY)

Fishbone is de ideale festivalband om, als de zon langzaam naar de achtergrond verdwijnt, het publiek, omgeven door schemerlicht, van swingende en energieke muziek te voorzien. Er komen vele stijlen voorbij. Van jazz, en reggae tot funk, rock en ska. In vlagen is er in deze groovende smeltkroes van stijlen het een en ander in te herkennen. Zo wordt duidelijk dat deze meesters van de reggae en funk hun inspiratie onder meer ontleend hebben aan George Clinton, Sublime en Living Colour. Toch weet deze band er een geheel eigen stijl op na te houden die goed aanslaat op het publiek die in grote getale op het podium af is gekomen. (JY)