Den Haag kleurde afgelopen zaterdag roze. Van roze pruiken tot roze bloemenkransen. Zelfs de bomen op het Plein waren roze. Roze is de kleur van fijngevoeligheid, tederheid, onvoorwaardelijke liefde en harmonie. Die laatste twee waren zaterdag 20 juni zeker aanwezig. Er hing een vriendschappelijke en vrolijke sfeer en opmerkelijk veel festivalgangers leken samen met hun ouders naar Roze Zaterdag gekomen.

Opener The Four Blond Nuns is vandaag de grote onbekende, niets over terug te vinden. Zou het een persiflage act zijn met blonde pruiken? Niets van dat al. Four Blond Nuns blijkt een bluesrockband te zijn met Café Lounge 1630 als basis. Of misschien meer een gelegenheidsformatie, want ze staan na een drietal repetities voor het eerst op de planken. Gezien dat feit doen ze het helemaal niet slecht. De zang wordt afwisselend gedaan door Richard en Leona Stoop, bij de achtergrondzangeressen zien we onder meer Faya staan. Niet al het repertoire is even bekend, maar er blijft toch aardig wat publiek staan kijken, die het afsluitende ‘Stay with me’ van Rod Stewart vast wél kennen. Dat Leona afkondigt met “dit waren de Four Non Blondes” zorgt voor de nodige hilariteit. (FB)

Dalâl Marouf bijt het spits af op het podium wat voor de gelegenheid midden op het Plein is neergezet. De Algerijns/Nederlandse zangeres/gitariste en componiste trekt op het Plein vooral dames die prima lijken te passen bij het soort muziek wat ze maakt. Felle liedjes a la KD Lang, Melissa Etheridge en Anouk. Het optreden mist echter de kracht van haar plaat. Dalâl treedt op zonder verdere begeleiding waardoor de Noord Afrikaanse- en funkinvloeden, die haar debuut-cd zo op laten vallen, ontbreken.  Jammer, want het publiek had dan vast wat enthousiaster gereageerd. (MP)

Folkzangeres Femke Japing heeft dit keer bassiste Mireille meegebracht om haar te begeleiden. Maakte Femke vorig jaar nog veel indruk met haar intieme optreden tijdens The Music in My Backyard, nu lijkt het Pleinpodium iets te groot om diezelfde intimiteit over te brengen. De lieve luisterliedjes komen minder tot hun recht in deze setting. (MP)

Het jongerengedeelte, Straight Forward Area, heeft nonstop muziek van dj’s als Ian & Vince, DJ Promiss, DJ Stonewall Inn, PANN DJ Eye & Dennis, DJ Carla Da Costa. Vanaf een uurtje of half vier begint het vol te lopen en met uitzondering van de tijden dat Gerard Joling en Ellen ten Damme op treden is het continu druk. De sfeer is gemoedelijk. Iedereen heeft het naar zijn zin en er wordt flink gedanst op de deuntjes van de dj’s. Het jongerengedeelte is een samenwerking tussen Expreszo Den Haag, ACKU Cultuurbureau, Hojoplatform en Open Up. Ze hebben het gebied aangekleed met veel roze en gezelligheid voor de jonge homo’s. Deze jongeren zijn dan ook continu aanwezig, maar niet alleen de jonge mensen vinden het hier leuk. Iedereen die van dj’s houdt blijft even staan om te kijken hoe iedereen danst of danst gewoon lekker mee. (KR)

Bij de Nederlandstalige poprock formatie pEp uit Amsterdam is het vooral energie en lol die van het podium spat. De set van de vier dames bestaat uit materiaal van hun onlangs verschenen cd ‘Broek uit!’. Onderbroeken met deze tekst hangen aan de waslijn op het podium. “Mensen roepen dat altijd, ‘broek uit’. Soms doen we het, soms niet,” verklaart zangeres Ella. Vandaag dus niet, ondanks het mooie weer. De liedjes gaan, je kent het wel, over de liefde, opdringerige mannen, of gewoon over fietsen. In het gelijknamige liedje hanteert Ella dan ook de fietsbel en ook voor mondharmonica en accordeon draait zij haar hand niet om. Het orgel dat ze soms ook bespeelt, is helaas nauwelijks hoorbaar. pEp geeft een goed optreden, maar moet nog wel een tandje bijschakelen om écht boven het grote maaiveld van de vaderlandse bandjes uit te komen. (FB)

Na Femke en Mireille is het op het Plein de beurt aan Leine. Allang geen onbekende meer. Vandaag gekleed in een groene jurk lijkt de jazzy singer-songwriter er niet in te komen. Tijdens het eerste nummer kamt Leine al met een mager geluid en ook haar stem is minder krachtig en toonvast dan anders. Na wat gemor aan de versterker is het gitaargeluid prima te verteren, echter is het nog niet zo dat Leine lekker in haar optreden komt. Zelfs tijdens haar overbekende antibruiloftlied ‘The vow’ komt het niet goed. Leine pakt het allemaal zeer professioneel op en bedankt het publiek en gaat gestaag door. Hier en daar slaat ze een snaartje mis, maar haar slotsong ‘Better days’ staat gelukkig als een huis. We hebben Leine wel eens betere optredens zien geven. (CJ)

Charlie Dée is zelfverzekerd en geeft een optreden met louter nieuw materiaal. In januari zal haar nieuwe album verschijnen en vandaag krijgen de roze zaterdag bezoekers een voorproefje. Bijgestaan door muzikale steun en toeverlaat Martijn van Agt geeft Charlie een puik optreden weg. Al vanaf het openingsliedje ‘Wheep’ wint ze toch aardig wat publiek publiek. Gezeten achter de elektrische piano is passie toch wel haar sleutelwoord. Zo wisselt zij nu en dan af met gitaar. Onder andere het nummer ‘Think’ is er duidelijk zo één die geschreven is voor de zes snaren. Pianospelen gaat Charlie beduidend beter af. Gitaarspelen zou ze beter kunnen overlaten aan Martijn. Toch krijgen we vanmiddag een klein beetje herkenbaarheid te horen, ‘Have it all’ speelt Charlie geheel solo achter de toetsen. Dit liedje is afkomstig uit de Dela reclame. Met het nummer ‘Heavenly’ is Charlie’s optreden en het onderdeel Chicks ’n Strings op Roze Zaterdag ten einde. (CJ)

Roze zaterdag zou roze zaterdag niet zijn als er geen speciale ‘roze’ artiesten waren opgetrommeld. Kom maar op met Neerlands bekendste roze man Gerard Joling en bommoeder Willeke Alberti. Daar waar Gerard zich er met een keurig half uurtje van afmaakt (duidelijk een man van de klok), lijkt Willeke echt plezier te hebben in het roze feestje. Vol zelfspot, in een te lange jurk en op veel te ongemakkelijke schoenen laat ze heel het Lange Voorhout meezingen met ‘Spiegelbeeld’, ‘Ome Jan’ en ‘Samen zijn’. Ze past misschien niet in het 3VOOR12 plaatje, maar is het misschien niet juist alternatief om toe te geven soms te eenkennig te zijn en dat dit soort dingen op zijn tijd ook best leuk zijn? (MP)

Rock Nationwinnaars Stereo brachten dit weekend hun debuut-cd uit. Tijdens hun optreden op het Hivos Podium aan het Lange Voorhout presenteren ze zich als een serieuze rockband die niets meer te maken heeft met een samengeraapt talentenjachtstel. Frontvrouw Astrid en bassist Noah zijn de blikvangers waar de fans voor naar het Lange Voorhout zijn gekomen. Het lijkt het perfecte recept voor een goede maaltijd, twee podiumbeesten, wat rustigere maar zeker niet onzichtbare medebandleden en een stel krachtige en makkelijk toegankelijke songs. Dit maakt zeker naar meer! (MP)

Het stroomt voller en voller naarmate het optreden van Ellen ten Damme nadert. Ellen zingt al jaren rockliedjes in alle talen. Ze doet theatershows, speelt in films en zingt. Ze heeft net de Nederlandstalige theatertour ‘Durf Jij’ achter de rug, dus nu is het weer tijd voor een concertje. Het publiek is niet heel erg divers, het grootste gedeelte is vrouw en zeer waarschijnlijk nog lesbisch ook. Het publiek heeft er zin in en Ellen ten Damme ook. Het geluid is tijdens de eerste paar nummers niet goed afgesteld. Maar na een nummer of vier klinkt haar stem zoals het hoort. Krachtig en duidelijk. Ze zingt voornamelijk repertoire van Blondie, en steelt daarmee de show. De rest van de bandleden zijn technisch goed en het geheel is erg mooi om te zien. Na het laatste nummer is er toch nog tijd voor een extra nummer. Het publiek mag kiezen, en kiest voor een eigen nummer. Ellen ten Damme eindigt dan ook met ‘Vegas’. Een heel mooi einde van een mooi optreden. (KR)

De Haagse zangeres Faya is lekker bezig de laatste tijd. Net een single uit en een optreden op The Hague Jazz achter de kiezen. Je kunt het slechter treffen. Op een openluchtfestival als vandaag zijn het vooral de uptempo songs die het goed doen. De single ‘Beautiful day’ klinkt lekker en ook de herkenbare klanken van Kate Perry’s ‘I kissed a girl’ (we horen hem vaker deze dag) gaan er goed in bij het publiek. Faya staat vandaag met een paar nieuwe bandleden op het podium. Hoewel het muzikaal prima klinkt, spat helaas niet bij iedereen de energie van het podium af. Dat doet toch afbreuk aan het totaalplaatje. Faya, die hard aan haar carrière werkt, toont zich na afloop dan ook niet 100% tevreden, maar mag best terugkijken op een geslaagd optreden, met ruimte voor verbetering. (FB)

Waar het Plein bij het optreden van Ellen ten Damme nog tjokvol mensen stond, is het praktisch leeg als The Hot Stewards hun opwachting maakten. Ze lieten zich er niet van weerhouden om er vol voor te gaan. Overal waar Roger, Jo, Sopo en William Steward hun gezicht laten zien ontstaat een feestje. Zo ook op het Plein. De fans vooraan gaan compleet uit hun dak op de opgepunkte jaren ’80 klassiekers ‘Never gonna give you up’, ‘Tell it to my heart’ en ‘The edge of heaven’. De mensen die na Ellen ten Damme zo snel waren vertrokken weten niet wat ze gemist hebben. (MP)

Van kwart voor negen tot kwart over elf speelt op het Pleinpodium de Nederlandse band New Cool Collective. Deze achtmansformatie - allen gehuld in pak - wordt onthaald met een warm applaus door het publiek, dat tijdens het optreden alsmaar groter wordt. Niet onterecht, want de band is een ware live sensatie. Het is niet zozeer de stijl (een mix van jazz, soul, funk en latin) die de band bijzonder maakt, maar vooral de vele solo’s die weggegeven worden. Zo horen we een aantal keren de djembéspelers helemaal los gaan en tijdens het nummer ‘Lang lang’ laat gitarist Anton Goudsmit horen wat hij in huis heeft. De band bestaat wat dat betreft uit doorgewinterde muzikanten en dat mag ook wel, want de geschiedenis van New Cool Collective gaat terug tot 1994. In hun lange bestaan hebben ze reeds acht cd’s uitgebracht en hebben werkelijk overal gespeeld. Ook hun samenwerking met Jules Deelder en de Fakkelbrigade (Typhoon, Sticks en Rico) is niet onopgemerkt gebleven. En hier op Roze Zaterdag hebben ze vast een hoop nieuwe fans erbij gekregen. (TL)

ABBA is hot in de gayscene. Echter niet alleen daar, maar ook in de rockscene, getuige het grote aantal rock- en metalcovers dat in de loop der jaren is verschenen. Bij Björn Again, die inmiddels al twintig jaar met hun ABBA show rondtouren, zit ook rockbloed in de aderen. ‘Frida’ blijkt eerder die dag erg onder de indruk van Stereo en bij het optreden blijkt dat de songs net allemaal een tandje steviger worden gespeeld dan destijds door ABBA zelf. Dat wordt meteen al duidelijk bij de heavy solo die Bjorn in opener ‘Waterloo’ speelt. De set is natuurlijk een feest der herkenning en het is dan ook volop feest op het bomvolle plein, waar je tieners, twintigers, dertigers, veertigers, vijftigers én zestigers mee ziet zingen. Björn Again schuwt een uitstapje niet en laat ‘S.O.S.’ overlopen in ‘Message in a bottle’ van The Police, herarrangeert een deel van ‘Ring ring’ en voegt een rap toe in ‘Take a chance’. Het is allemaal tot in de puntjes uitgewerkt, tot aan het Zweedse accent in de aankondigingen toe, maar wel een feestje! In het najaar toeren ze uitgebreid door Nederland. (FB)

Al met al mag wel geconcludeerd worden dat Roze Zaterdag in Den Haag een groot succes was. Jammer dat het volgend jaar waarschijnlijk weer ergens anders gevierd wordt...